De staking van duizend arbeiders in het linnenbedrijf "Tanta" in Egypte is net de vijfde maand ingegaan. Deze staking begon op 31 mei 2009, toen de Saoedische zakenman "Abdellah Kaaki" een aantal agressieve maatregelen tegenover het personeel nam, zoals loonsvermindering, het schrappen van bonussen en beloningen en het ontslaan van 39 werknemers, waarvan 9 vakbondsleden. Niettegenstaande de rechtbank oordeelde dat ze opnieuw aangenomen moesten worden, weigert hij hen opnieuw aan het werk te stellen en profiteert hij van de lakse houding van de regering tegenover zakenlui. De Saoedische zakenman heeft de laatste maanden zelfs niet de moeite genomen om met de vertegenwoordigers van het Egyptische ministerie van Arbeid aan tafel te zitten en te onderhandelen.
De problemen van de arbeiders in het Egyptische linnenbedrijf "Tanta" zijn verergerd sinds de regering het bedrijf aan de Saoedische investeerder "Abdellah Saleh Kaaki" heeft verkocht. Deze verkoop maakte deel uit van het privatiseringsprogramma dat de Wereldbank Egypte heeft voorgeschreven. Het bedrijf werd voor slechts 20 miljoen dollar verkocht, in schijven over drie jaar, terwijl de werkelijke waarde zo'n 125 miljoen dollar bedraagt.
De arbeiders van het "Tanta" bedrijf hebben de volgende minimumeisen geformuleerd:
1. De terugkeer van alle werknemers die willekeurig werden ontslagen
2. Het optrekken van de maaltijdvergoeding van $9 naar $24 per maand, zoals vastgelegd in §2 van de Egyptische Arbeidswet (2003)
3. Het betalen van de achterstallige bonus van 7% sinds 2008
4. De verdeling van de maandelijkse aanmoedigingspremie volgens de sleutel van 2009 in plaats van 2003
Wij, leden van de Progressieve Jongerenvakbond in Egypte, roepen op tot solidariteit voor de "Tanta"-arbeiders, die reeds vijf maanden staken, opdat zij al hun legitieme rechten kunnen verkrijgen. We vragen u om solidariteitsberichten te sturen naar overheidsfunctionarissen in Egypte en Saoedi-Arabië; naar de Egyptische en Saoedische ambassades in uw land; en naar internationale organisaties die in arbeids- en vakbondskwesties geïnteresseerd zijn, om zo druk uit te oefenen en dit probleem op te lossen. Gelieve ons ook een kopij van uw schrijven door te sturen. Indien mogelijk zouden solidariteitsacties voor de Egyptische en Saoedische ambassades in uw land een grote steun voor de werknemers van het "Tanta" bedrijf betekenen.
Gelieve uw solidariteitsoproep naar volgende instanties te mailen:
- Arab Labor Organization: Fax: 00237484902, E-mail alo@alolabor.org Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- International Labor Organization Fax: +41.22.799.8533, e-mail cabinet@ilo.org Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- Mohamed Hosni Mubarak, President of Arab Republic of Egypt Fax: +2025757165
- D. Ahmed Nazif, Egyptian Prime Minister: Fax: (202) 7958016- 7356449
- D. Boutros Boutros-Ghali, Secretary-General of the National Council for Human Rights - Egypt Fax: 002025747497, E-mail Nchr@nchr.org.eg Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- Mr. Saud Al-Faisal, Saudi Foreign Minister Fax: 0096614030645
- D. Ghazi al-Qusaibi, Saudi Minister of Labor Fax:00966 (1) 4789175, e-mail info@mol.gov.sa Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
En stuur een kopij van uw solidariteitsoproep naar het volgende adres: chebelal@yahoo.com Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
Kameraadschappelijke groeten,
Progressieve Jongerenvakbond - Egypte
SP.a-Rood Oost-Vlaanderen verklaart zich solidair met de Egyptische arbeiders en roept op om aan onderstaande vraag gehoor te geven en dit bericht ook zo ruim mogelijk te verspreiden.
Ter info: de Progressieve Jongerenvakbond is de jongerenafdeling van de socialistische Tagammu-partij en heeft traditioneel sterke banden met de Egyptische arbeidersbeweging. Zij verzet zich tegen de privatiserings- en liberaliseringspolitiek van de regering en het gebrek aan politieke democratie en syndicale rechten.
donderdag 22 oktober 2009
Maandag 26/10: actie linkse studentenverenigingen tegen N-SA aan stadhuis Gent
Het Nieuw-Solidaristisch Alternatief (N-SA) vroeg afgelopen week per brief aan het Gentse stadsbestuur om een fakkeltocht te organiseren in Gent. Wij vragen burgemeester Daniël Termont om het N-SA geen toelating te geven voor deze activiteit. Het N-SA is immers openlijk racistisch, negationistisch en gekend voor haar uiterst gewelddadige manier van politiek actievoeren.
Het N-SA werd opgericht op 13 oktober 2007, als een koepelorganisatie van een aantal extreemrechtse en neonazistische splintergroeperingen. Op bijeenkomsten van het N-SA wordt openlijk racisme, Jodenhaat, haat tegenover holebi's, fascistische symboliek en neonazisme tentoon gespreid. Naar hun bijeenkomsten komen leden en sympathisanten van extreemrechtse groepen, zoals Blood and Honour, Bockenreyders, Bloed Bodem Eer en Trouw, NSV, Voorpost en Autonome Kameraden.
Recent was er op het Canvas programma Koppen een reportage over de N-SA. Ze kregen toestemming om op hun jeugdcongres te filmen. Op dit congres haalde de N-SA de Duitse nationaalsocialist Axel Reitz naar België. In eigen land werd Reitz al veroordeeld wegens Jodenhaat, wapenbezit en dragen van nazisymbolen, terwijl hij voor het N-SA een eregast was. In de recente Koppen-reportage over deze bijeenkomst schreeuwt hij de meer dan honderd aanhangers in de zaal toe: “We moeten strijden voor een Europa dat toebehoort aan het blanke ras”. In de line-up na de toespraken stond het Italiaanse Ultima Frontiera als headliner. Zij zijn Italianen die hun bewondering voor Mussolini niet wegsteken. Tijdens de reportage toont de zanger ons zijn swastika op de arm: “We zijn er trots op dat we fascist zijn.”
Het N-SA komt betogen “tegen links geweld”. Dit terwijl heel wat leden van deze verenging in het verleden meerdere malen veroordelingen opgelopen voor gewelddadige delicten en inbreuken op de racismewetgeving. Ze kiezen dit thema in werkelijkheid enkel om zich in te dekken voor het geweld dat zij zelf provoceren en meebrengen.
De organiserende verenigingen roepen daarom op voor een vreedzame protestactie aan de Gentse gemeenteraad om deze fascistische manifestatie te voorkomen. We willen de Gentse burgemeester Daniël Termont erop wijzen dat deze manifestatie een overtreding is op de wetgeving over racisme, discriminatie en negationisme. We willen hem erop wijzen dat we erg ongerust zijn over gewelddadige fascisten in onze stad en dat daar nu een eind aan moet komen.
Bron: website Vonk Marxistische Studenten (VMS)
Het N-SA werd opgericht op 13 oktober 2007, als een koepelorganisatie van een aantal extreemrechtse en neonazistische splintergroeperingen. Op bijeenkomsten van het N-SA wordt openlijk racisme, Jodenhaat, haat tegenover holebi's, fascistische symboliek en neonazisme tentoon gespreid. Naar hun bijeenkomsten komen leden en sympathisanten van extreemrechtse groepen, zoals Blood and Honour, Bockenreyders, Bloed Bodem Eer en Trouw, NSV, Voorpost en Autonome Kameraden.
Recent was er op het Canvas programma Koppen een reportage over de N-SA. Ze kregen toestemming om op hun jeugdcongres te filmen. Op dit congres haalde de N-SA de Duitse nationaalsocialist Axel Reitz naar België. In eigen land werd Reitz al veroordeeld wegens Jodenhaat, wapenbezit en dragen van nazisymbolen, terwijl hij voor het N-SA een eregast was. In de recente Koppen-reportage over deze bijeenkomst schreeuwt hij de meer dan honderd aanhangers in de zaal toe: “We moeten strijden voor een Europa dat toebehoort aan het blanke ras”. In de line-up na de toespraken stond het Italiaanse Ultima Frontiera als headliner. Zij zijn Italianen die hun bewondering voor Mussolini niet wegsteken. Tijdens de reportage toont de zanger ons zijn swastika op de arm: “We zijn er trots op dat we fascist zijn.”
Het N-SA komt betogen “tegen links geweld”. Dit terwijl heel wat leden van deze verenging in het verleden meerdere malen veroordelingen opgelopen voor gewelddadige delicten en inbreuken op de racismewetgeving. Ze kiezen dit thema in werkelijkheid enkel om zich in te dekken voor het geweld dat zij zelf provoceren en meebrengen.
De organiserende verenigingen roepen daarom op voor een vreedzame protestactie aan de Gentse gemeenteraad om deze fascistische manifestatie te voorkomen. We willen de Gentse burgemeester Daniël Termont erop wijzen dat deze manifestatie een overtreding is op de wetgeving over racisme, discriminatie en negationisme. We willen hem erop wijzen dat we erg ongerust zijn over gewelddadige fascisten in onze stad en dat daar nu een eind aan moet komen.
Bron: website Vonk Marxistische Studenten (VMS)
maandag 19 oktober 2009
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen gaat door op dinsdag 20 oktober om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub in Gent (Kortrijksesteenweg 102).
Op de agenda staan onder meer de volgende punten:
- bespreking van het Visie '09 congres en de partij-interne situatie
- bespreking van het referendum rond de Lange Wapper in Antwerpen
- evaluatie van het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
- organisatie van de volgende debatavond
- bespreking van het geplande bezoek met SP.a-Rood aan Luik
Jullie worden hier allen verwacht!
Op de agenda staan onder meer de volgende punten:
- bespreking van het Visie '09 congres en de partij-interne situatie
- bespreking van het referendum rond de Lange Wapper in Antwerpen
- evaluatie van het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
- organisatie van de volgende debatavond
- bespreking van het geplande bezoek met SP.a-Rood aan Luik
Jullie worden hier allen verwacht!
Verslag van het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
De kameraden maken de brug … (of tunnel?)
Op maandagavond om 20u was het dan eindelijk zover. In café De Nieuwe Sportclub in Gent organiseerden SP.a-Rood Oost-Vlaanderen en de Gentse wijkafdeling SP.a Rood Station een debat tussen Daniël Termont, Gents burgemeester en belangrijk mandataris van de SP.a, en Erik De Bruyn, voorman van de beweging SP.a-rood, die de SP.a een linksere en meer democratische koers wil doen varen.
Dit debat, met als thema “Een socialistisch beleid in tijden van economische crisis” had de bedoeling om een open discussie op gang te brengen tussen de militanten van SP.a-Rood en de andere partijleden en -mandatarissen. Daniël Termont was, als openlijk voorstander van de discussie met SP.a-Rood, de geschikte persoon om zich mee in dit initiatief te engageren.
Enkele dagen voor het debat was de crisis in de partij opnieuw volop losgebarsten, toen enkele mails uitlekten die het weinig democratische proces illustreren hoe ministerposten worden verdeeld en hoe verkozen mandatarissen worden bespeeld. Deze gebeurtenis dreigde even roet in het eten te gooien toen werd voorgesteld om ook dit belangrijke actuele punt ter discussie op de agenda te plaatsen, en ook de pers hierbij uit te nodigen. Dit probleem werd echter opgelost door de pers vooralsnog niet uit te nodigen, en het heikele punt formeel van de agenda te houden.
Op het debat waren ruim 80 aanwezigen. Café De Nieuwe Sportclub, een traditionele socialistische vergaderplaats, zat dan ook overvol. Op dit vlak was de avond dus al zeker een succes te noemen.
Er was voorzien om het debat op te bouwen rond een vijftal onderwerpen, maar de moderator van dienst, de heer Jacques Vandersichel, paste deze indeling heel flexibel toe, en zette zo zijn eigen stempel op de gelegenheid.
Uit het debat kwam naar voor dat Daniël Termont en Erik De Bruyn het op heel wat vlakken met elkaar eens zijn, maar dat ze ook vaak verschillen in de strategische keuzes die zij maken en de wijze waarop zij hun ideeën in de praktijk willen brengen.
Een eerste opvallende uitspraak van de burgemeester, was dat hij er geen enkel probleem mee heeft om zichzelf een marxist te noemen. Hij verwees naar zijn jonge jaren bij de jongsocialisten, waar hij in de gelegenheid was om kennis te maken met het marxistische gedachtegoed.
Ook de keuze vóór de solidariteit, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, was een punt van eensgezindheid tussen beide sprekers. Zo stelde Daniël Termont voor om de winsten af te toppen en dit bedrag in een solidariteitsfonds te stoppen waarmee de armoede kan worden weggewerkt. Ook vond hij het een schande dat er zoveel geld werd gegeven aan de banken, zonder dat daar ook maar enige voorwaarden tegenover werden gesteld. Helaas weigerde hij deze gedachte door te trekken naar de volledige nationalisatie van deze instellingen, zoals dat bij Erik wel het geval is. Toch moest ook hij toegeven dat het recente voorstel van John Crombez om een volkslening aan te gaan, kenmerken vertoont die in de richting gaan van een staatsbank, ook al zijn er nog aanzienlijke tekortkomingen in dit opzicht. Erik vraagt zich af waarom we dan niet meteen voor het volledige alternatief gaan, dus een echte staatsbank onder democratische controle.
In het verlengde van deze discussie bekritiseerde burgmeester Termont de rol die de politiek, waaronder ook de SP.a, had gespeeld bij de privatisering van vele openbare instellingen, zoals de ASLK of het Gemeentekrediet.
Naast de ideologische standpunten, waarop beide sprekers grotendeels overeen kwamen, waren er echter ook enkele botsingen, waarvan de nasleep van de voorzittersverkiezingen het scherpst tot uiting kwam.
Daniël Termont verwijt Erik De Bruyn dat hij zich bij de voorzittersverkiezingen niet tegelijk kandidaat heeft gesteld voor het partijbureau, alwaar hij ook zijn stem had kunnen laten horen binnen de partij. Daniël beschuldigt Erik ervan bewust aan de zijlijn te willen blijven staan, en enkel kritiek te willen leveren op de partij via de media. Hoewel Erik duidelijk maakte dat hij dit als een afbreuk zou hebben gezien aan zijn kandidatuur voor het voorzitterschap, vond hij dit geen bevredigend antwoord. De opmerking van Erik dat het partijbureau in de praktijk ook niet geschikt is voor leden die daarnaast nog een gewone job uitoefenen, kon bij hem echter wel op een stilzwijgende bevestiging rekenen.
Naast dit politiek-strategische twistpunt, trad nog een ander verschil aan het licht, ditmaal toch ook op ideologisch vlak. Burgemeester Termont is van mening dat een groot deel van de mensen tot de middenklasse is gaan behoren. Hoewel de SP.a zeker ook deze middenklasse moet aanspreken, wil hij dat de partij zich vooral bekommert om de verbetering van het lot van het beduidend kleinere armste deel van de bevolking. Erik repliceerde hierop door te wijzen op het niet-wetenschappelijke karakter van een dergelijke opdeling in midden- en lagere klasse. Alle personen die in (het grootste deel van) hun levensonderhoud voorzien door middel van het loon uit hun arbeid, behoren tot dezelfde klasse, ongeacht de hoogte van dit loon. De SP.a moet haar doelpubliek dus niet kunstmatig opsplitsen, maar moet zich tot de volledige loontrekkende klasse richten.
Na ongeveer een uur werd ook de gelegenheid gegeven aan de talrijke aanwezigen om hun vragen op de sprekers af te vuren. Als eerste kwam een vraag naar meer democratie in de partijstructuren. De manier waarop mensen in de afdelingen worden betrokken, en al dan niet een stem krijgen op de congressen, zorgt ervoor dat bijna niemand van SP.a-Rood zijn of haar mening via de gewone partijkanalen kan uiten. Burgemeester Termont beaamt dat er op nationaal niveau en ook elders nog heel wat problemen zijn op dit vlak.
Een andere aanwezige gaat hier verder op in en vraagt Daniël Termont of hij, als lid van het partijbureau, bereid is om op dat niveau het voorstel te doen om de congressen op een meer democratische manier te organiseren. Zo zouden de afdelingen voldoende op voorhand de voorbereidende teksten moeten krijgen, en zouden ze deze moeten kunnen bespreken en amenderen. Tevens wordt gevraagd, indien het partijbureau hem niet zou volgen, en SP.a-Rood dan een campagne zou voeren rond dit punt, of Termont deze campagne dan openlijk zou steunen. Op beide vragen antwoordt Daniël Termont kort en duidelijk “Ja!”
Dit positieve antwoord vormt meteen het einde van een succesvol debat, waarmee de eerste stap voor een toenadering werd gezet. Deze zal hopelijk massaal navolging kennen bij de andere mandatarissen van de socialistische partij.
Op maandagavond om 20u was het dan eindelijk zover. In café De Nieuwe Sportclub in Gent organiseerden SP.a-Rood Oost-Vlaanderen en de Gentse wijkafdeling SP.a Rood Station een debat tussen Daniël Termont, Gents burgemeester en belangrijk mandataris van de SP.a, en Erik De Bruyn, voorman van de beweging SP.a-rood, die de SP.a een linksere en meer democratische koers wil doen varen.
Dit debat, met als thema “Een socialistisch beleid in tijden van economische crisis” had de bedoeling om een open discussie op gang te brengen tussen de militanten van SP.a-Rood en de andere partijleden en -mandatarissen. Daniël Termont was, als openlijk voorstander van de discussie met SP.a-Rood, de geschikte persoon om zich mee in dit initiatief te engageren.
Enkele dagen voor het debat was de crisis in de partij opnieuw volop losgebarsten, toen enkele mails uitlekten die het weinig democratische proces illustreren hoe ministerposten worden verdeeld en hoe verkozen mandatarissen worden bespeeld. Deze gebeurtenis dreigde even roet in het eten te gooien toen werd voorgesteld om ook dit belangrijke actuele punt ter discussie op de agenda te plaatsen, en ook de pers hierbij uit te nodigen. Dit probleem werd echter opgelost door de pers vooralsnog niet uit te nodigen, en het heikele punt formeel van de agenda te houden.
Op het debat waren ruim 80 aanwezigen. Café De Nieuwe Sportclub, een traditionele socialistische vergaderplaats, zat dan ook overvol. Op dit vlak was de avond dus al zeker een succes te noemen.
Er was voorzien om het debat op te bouwen rond een vijftal onderwerpen, maar de moderator van dienst, de heer Jacques Vandersichel, paste deze indeling heel flexibel toe, en zette zo zijn eigen stempel op de gelegenheid.
Uit het debat kwam naar voor dat Daniël Termont en Erik De Bruyn het op heel wat vlakken met elkaar eens zijn, maar dat ze ook vaak verschillen in de strategische keuzes die zij maken en de wijze waarop zij hun ideeën in de praktijk willen brengen.
Een eerste opvallende uitspraak van de burgemeester, was dat hij er geen enkel probleem mee heeft om zichzelf een marxist te noemen. Hij verwees naar zijn jonge jaren bij de jongsocialisten, waar hij in de gelegenheid was om kennis te maken met het marxistische gedachtegoed.
Ook de keuze vóór de solidariteit, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, was een punt van eensgezindheid tussen beide sprekers. Zo stelde Daniël Termont voor om de winsten af te toppen en dit bedrag in een solidariteitsfonds te stoppen waarmee de armoede kan worden weggewerkt. Ook vond hij het een schande dat er zoveel geld werd gegeven aan de banken, zonder dat daar ook maar enige voorwaarden tegenover werden gesteld. Helaas weigerde hij deze gedachte door te trekken naar de volledige nationalisatie van deze instellingen, zoals dat bij Erik wel het geval is. Toch moest ook hij toegeven dat het recente voorstel van John Crombez om een volkslening aan te gaan, kenmerken vertoont die in de richting gaan van een staatsbank, ook al zijn er nog aanzienlijke tekortkomingen in dit opzicht. Erik vraagt zich af waarom we dan niet meteen voor het volledige alternatief gaan, dus een echte staatsbank onder democratische controle.
In het verlengde van deze discussie bekritiseerde burgmeester Termont de rol die de politiek, waaronder ook de SP.a, had gespeeld bij de privatisering van vele openbare instellingen, zoals de ASLK of het Gemeentekrediet.
Naast de ideologische standpunten, waarop beide sprekers grotendeels overeen kwamen, waren er echter ook enkele botsingen, waarvan de nasleep van de voorzittersverkiezingen het scherpst tot uiting kwam.
Daniël Termont verwijt Erik De Bruyn dat hij zich bij de voorzittersverkiezingen niet tegelijk kandidaat heeft gesteld voor het partijbureau, alwaar hij ook zijn stem had kunnen laten horen binnen de partij. Daniël beschuldigt Erik ervan bewust aan de zijlijn te willen blijven staan, en enkel kritiek te willen leveren op de partij via de media. Hoewel Erik duidelijk maakte dat hij dit als een afbreuk zou hebben gezien aan zijn kandidatuur voor het voorzitterschap, vond hij dit geen bevredigend antwoord. De opmerking van Erik dat het partijbureau in de praktijk ook niet geschikt is voor leden die daarnaast nog een gewone job uitoefenen, kon bij hem echter wel op een stilzwijgende bevestiging rekenen.
Naast dit politiek-strategische twistpunt, trad nog een ander verschil aan het licht, ditmaal toch ook op ideologisch vlak. Burgemeester Termont is van mening dat een groot deel van de mensen tot de middenklasse is gaan behoren. Hoewel de SP.a zeker ook deze middenklasse moet aanspreken, wil hij dat de partij zich vooral bekommert om de verbetering van het lot van het beduidend kleinere armste deel van de bevolking. Erik repliceerde hierop door te wijzen op het niet-wetenschappelijke karakter van een dergelijke opdeling in midden- en lagere klasse. Alle personen die in (het grootste deel van) hun levensonderhoud voorzien door middel van het loon uit hun arbeid, behoren tot dezelfde klasse, ongeacht de hoogte van dit loon. De SP.a moet haar doelpubliek dus niet kunstmatig opsplitsen, maar moet zich tot de volledige loontrekkende klasse richten.
Na ongeveer een uur werd ook de gelegenheid gegeven aan de talrijke aanwezigen om hun vragen op de sprekers af te vuren. Als eerste kwam een vraag naar meer democratie in de partijstructuren. De manier waarop mensen in de afdelingen worden betrokken, en al dan niet een stem krijgen op de congressen, zorgt ervoor dat bijna niemand van SP.a-Rood zijn of haar mening via de gewone partijkanalen kan uiten. Burgemeester Termont beaamt dat er op nationaal niveau en ook elders nog heel wat problemen zijn op dit vlak.
Een andere aanwezige gaat hier verder op in en vraagt Daniël Termont of hij, als lid van het partijbureau, bereid is om op dat niveau het voorstel te doen om de congressen op een meer democratische manier te organiseren. Zo zouden de afdelingen voldoende op voorhand de voorbereidende teksten moeten krijgen, en zouden ze deze moeten kunnen bespreken en amenderen. Tevens wordt gevraagd, indien het partijbureau hem niet zou volgen, en SP.a-Rood dan een campagne zou voeren rond dit punt, of Termont deze campagne dan openlijk zou steunen. Op beide vragen antwoordt Daniël Termont kort en duidelijk “Ja!”
Dit positieve antwoord vormt meteen het einde van een succesvol debat, waarmee de eerste stap voor een toenadering werd gezet. Deze zal hopelijk massaal navolging kennen bij de andere mandatarissen van de socialistische partij.
dinsdag 13 oktober 2009
Afspraken en herinneringen congres Visie '09
Hieronder volgen enkele praktische afspraken en herinneringen voor wie naar het Visie '09 congres komt op zaterdag 17 en / of zondag 18 oktober.
Vooreerst: de partijtop heeft zopas een actualiteitsdebat over de partijwerking toegevoegd aan de agenda op zaterdagmorgen om 9u30. De toegang is beperkt tot SP.a-leden met partijkaart. Vergeet deze zaterdag dus zeker niet mee te nemen! Verder wordt ook gevraagd dat men zich zou inschrijven voor dit debat, per mail aan Sandra.Mortier@s-p-a.be . Gelieve dit zeker te doen, zodat er geen verwarring is over wie wel of niet aan dit debat mag deelnemen!
Praktisch: er wordt afgesproken om 7u45 aan het station Gent Sint-Pieters. We nemen de trein (richting Genk) van 7u57 tot in Brussel-Noord. Daar nemen we om 8u49 de trein (richting Louvain La Neuve Univ) tot in Etterbeek. Om 9u03 komen we aan in Etterbeek. De campus van de VUB is op wandelafstand van het station. Daar spreken we af om 9u15 met andere SP.a-Rood militanten en -sympathisanten. Het congres zelf begint om 9u30.
Vooreerst: de partijtop heeft zopas een actualiteitsdebat over de partijwerking toegevoegd aan de agenda op zaterdagmorgen om 9u30. De toegang is beperkt tot SP.a-leden met partijkaart. Vergeet deze zaterdag dus zeker niet mee te nemen! Verder wordt ook gevraagd dat men zich zou inschrijven voor dit debat, per mail aan Sandra.Mortier@s-p-a.be . Gelieve dit zeker te doen, zodat er geen verwarring is over wie wel of niet aan dit debat mag deelnemen!
Praktisch: er wordt afgesproken om 7u45 aan het station Gent Sint-Pieters. We nemen de trein (richting Genk) van 7u57 tot in Brussel-Noord. Daar nemen we om 8u49 de trein (richting Louvain La Neuve Univ) tot in Etterbeek. Om 9u03 komen we aan in Etterbeek. De campus van de VUB is op wandelafstand van het station. Daar spreken we af om 9u15 met andere SP.a-Rood militanten en -sympathisanten. Het congres zelf begint om 9u30.
vrijdag 9 oktober 2009
Persbericht SP.a-Rood
Bij deze het persbericht van SP.a-Rood, dat licht afwijkt van de tekst van Erik:
SP.a-Rood trekt aan de noodrem
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd worden, de lijstsamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pre-geselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering...
Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Vandaag kan de neergang van de SP.a enkel de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde versterken. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden, samengesteld uit betrouwbare en onbevlekte leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig!
De voorstellen van SP.a-Rood met betrekking tot partijdemocratie moeten eindelijk gehoord worden: intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta! In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intriges en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Geen besparingen op sociale uitgaven! Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en zou de SP.a de actie van de vakbonden voor 200% moeten steunen.
Voor meer informatie :
Erik De Bruyn
0475/65 40 73
SP.a-Rood trekt aan de noodrem
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd worden, de lijstsamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pre-geselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering...
Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Vandaag kan de neergang van de SP.a enkel de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde versterken. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden, samengesteld uit betrouwbare en onbevlekte leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig!
De voorstellen van SP.a-Rood met betrekking tot partijdemocratie moeten eindelijk gehoord worden: intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta! In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intriges en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Geen besparingen op sociale uitgaven! Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en zou de SP.a de actie van de vakbonden voor 200% moeten steunen.
Voor meer informatie :
Erik De Bruyn
0475/65 40 73
SP.a-Rood trekt aan de noodrem
(geschreven door Erik De Bruyn)
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd werden, de lijstensamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pregeselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering... Dit alles versterkt de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde. Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden samengesteld uit onbevlekte en betrouwbare leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig
De voorstellen van SP.a Rood met betrekking tot partijdemocratie, moeten eindelijk gehoord worden : intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta!
In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intrige en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en de uitbouw van een buitenparlementaire oppositie samen met de vakbonden.
(bron: http://www.bloggen.be/derodevoorzitter/)
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd werden, de lijstensamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pregeselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering... Dit alles versterkt de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde. Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden samengesteld uit onbevlekte en betrouwbare leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig
De voorstellen van SP.a Rood met betrekking tot partijdemocratie, moeten eindelijk gehoord worden : intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta!
In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intrige en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en de uitbouw van een buitenparlementaire oppositie samen met de vakbonden.
(bron: http://www.bloggen.be/derodevoorzitter/)
Abonneren op:
Posts (Atom)
