Volgende week dinsdag 24 november vindt de volgende vergadering plaats van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen, zoals steeds om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
Op de agenda staan ondermeer de volgende punten:
- Goedkeuring Dagelijks Bestuur
- Bespreking van de (voorbereiding voor de) raad van voorzitters en secretarissen:
* standpuntstekst SP.a-Rood
* voorbereiding binnen de SP.a
* algemene ledenvergadering van SP.a Oost-Vlaanderen op 30 november
- Verslag vorige vergadering Nationale Stuurgroep SP.a-Rood
- Heroriëntatie volgende activiteit
Bijkomende agendapunten kunnen steeds worden voorgesteld en toegevoegd.
dinsdag 17 november 2009
zaterdag 7 november 2009
WINST JOHNSON & JOHNSON: 12,95 MILJARD
Dat de Amerikaanse multinational Johnson & Johnson, die eigenaar is van Janssen Pharmaceutica, 7000 tot 8000 banen aan ’t schrappen is, in vele landen, is nu welbekend. O.m. dankzij de spontane staking van de steriele productieafdeling woensdag.
Alle grote media lijken begrip te hebben voor de “moeilijke tijden” van de sector, en de crisis, waarmee de bedrijfsleiders zwaaien. En de torenhoge kosten om nieuwe geneesmiddelen te ontwikkelen. En de overdreven reglementering vooraleer nieuwe produkten op de zieken worden losgelaten.
Nochtans is de situatie heel simpel.
Hoe staat het met de boekhouding van J&J?
Even opgezocht: vorig jaar was de nettowinst van Johnson&Johnson 12,95 miljard, op een omzet van 63,75 miljard. Het dividendrendement was 3 %; niet zo slecht in vergelijking met de huidige spaarekeningen.
Waar ging al dat geld naartoe? Blijkbaar niet naar nieuwe en betere produkten; de onkosten zijn hier immers al afgetrokken. Naar de Caayman eilanden misschien?
Het 3e kwartaal 09 toonde een iets hogere winstmarge dan 08, volgens Standard&Poor.
Ook de beurskoers deed het goed. Sedert maart klom de koers van circa 45 naar boven de 60 $.
Maar het kan dus nog "beter", nog méér winst, door mensen te ontslaan.
Het geleuter over de hoge ontwikkelingskosten is schone schijn. Ten eerste zou er niet zo’n fenomenale winst zijn. Ten tweede wordt het basisonderzoek meestal gefinancieerd en uitgevoerd door universiteiten en overheidsfondsen zoals de National Institutes of Health, het IWT in ons land, e.a.
Vraagje: wie gaat op den duur al die medicijnen en schoonheidscrèmes nog kopen/betalen, als er steeds maar werklozen bijkomen, of jobs met lagere lonen? Misschien is het parool in de kringen van bedrijfsleiders: pak NU wat je krijgen kunt, ze kunnen het later niet meer afnemen. Après nous le déluge.
J&J is geen uitzondering. Op 9 maart schreef Jan de Schamphelaere in DeTijd over meerdere overnames bij big farma, waar fabelachtige sommen over de tafel gingen:
Merck biedt 41 miljard op Schering-Plough
Merck koopt Schering-Plough voor 41,1 miljard dollar. 15 procent van het personeelsbestand, ongeveer 15.000 mensen, zal afvloeien. Het fusiebedrijf wordt de nummer twee in de farmasector na Pfizer. In België tellen Merck en Schering-Plough samen zo'n 1.500 werknemers. De overname gebeurt voor 44 procent in cash en 56 procent in aandelen. Het overnamebedrag van 41,1 miljard dollar is gebaseerd op de aandelenkoers van Merck op 6 maart. Aandeelhouders van Schering Plough krijgen per aandeel 0,5767 Merck-aandelen en 10,50 dollar in cash. Het cashbedrag bedraagt 18,3 miljard dollar, waarvan 9,8 miljard van de eigen bankrekening komt en 8,5 miljard dollar van nieuwe schulden bij JPMorgan.
In 2008 haalden de twee bedrijven samen een omzet van 47 miljard dollar. Merck berekende dat de overname in het eerste jaar na de afronding van de transactie, een 'bescheiden' bijdrage zal leveren tot de winst. Daarna zal die bijdrage 'significant' worden. Merck rekent op 3,5 miljard dollar besparingen vanaf 2011.
15.000 ontslagen: The Wall Street Journal vernam in een gesprek met Richard T. Clark, de topman van Merck, dat zo'n 15 procent van het personeel zal afvloeien als gevolg van de integratie van de twee bedrijven. Daarbij worden vooral de activiteiten buiten de VS getroffen. Merck telt 55.000 werknemers, Schering-Plough 51.000.
Die maatregelen komen bovenop de lopende kostenbesparingsprogramma's van beide bedrijven. Merck kondigde in oktober aan dat het dit jaar 7.200 jobs zal schrappen. Een eental fabrieken gaan dicht. Schering-Plough op zijn beurt zei al dat het met fabriekssluitingen en ontslagen 1,25 miljard dollar wil besparen tegen 2010.
Dividend: Merck gaat zijn dividend handhaven en gaat tevens zijn inkoopprogramma voor eigen aandelen doorzetten.
Merck en Schering-Plough zijn al jaren lang partner in een joint venture, die onderzoek verricht naar medicijnen tegen cholesterol. De verkopen van twee cholesterolmiddelen Zetia en Vytorin staan sinds januari 2008 echter zwaar onder druk nadat in een studie de superieure doeltreffendheid van de middelen tegenover oudere, goedkopere middelen in vraag werd gesteld.
De pijplijnen van Merck en Schering-Plough zijn volgens een persbericht complementair. De pijplijn beslaat een brede waaier van ziektes: hart- en vaatziektes, ademhalingsstoornissen, kanker, ontstekingsziektes, neuroziekte, immuunziektes, ...
Remicade is één van de topproducten in de merkenportefeuille van Schering-Plough. Remicade is een middel tegen reuma en werd in samenwerking met Johnson & Johnson ontwikkeld en op de markt gebracht. Het zorgde vorig jaar voor 2,2 miljard dollar omzet bij Schering-Plough, meer dan 15 procent van de totale groepsomzet. Door deze samenwerking werd Johnson & Johnson op voorhand getipt als meest voor de handliggende overnemer. Een tegenbod is dus niet uitgesloten.
2009: het jaar van de farmadeals : 2009 is duidelijk het jaar van de overnames in de farmasector', zegt een analist. In januari lanceerde Pfizer een bod van 68 miljard dollar op Wyeth. Vorige week verhoogde Roche zijn bod op Genentech. Roche heeft reeds 56 procent van het Amerikaanse biotechbedrijf in handen en biedt 45 miljard dollar voor de resterende aandelen.
De reden voor de nieuwe ronde megadeals ligt voor de hand. 'De farmabedrijven hebben weinig keuzes als ze de winst per aandeel in de komende jaren willen doen stijgen', zegt een kenner. 'Omzetgroei is op eigen houtje moeilijk te verwezenlijken en kostenbesparingen hebben ook hun limieten.'
Patenten van blockbustermedicijnen van de big pharma lopen binnenkort af. Ze zijn op zoek naar nieuwe medicijnen om die verwachte omzetdaling te compenseren. Bovendien wordt het steeds steeds moeilijk om de gezondheidsauthoriteiten te overhalen een product toe te laten op de markt. Met Schering-Plough koopt Merck een aantrekkelijke pijplijn van experimentele medicijnen en het geeft de mogelijkheid grote kosten te besparen.
NB van fR:18 miljard cash voor één overname, 15% van het personeel afdanken, 7,81 miljard nettowinst in 2008. Moet er nog méér geld zijn?
Frank Roels, 5/11/09.
Alle grote media lijken begrip te hebben voor de “moeilijke tijden” van de sector, en de crisis, waarmee de bedrijfsleiders zwaaien. En de torenhoge kosten om nieuwe geneesmiddelen te ontwikkelen. En de overdreven reglementering vooraleer nieuwe produkten op de zieken worden losgelaten.
Nochtans is de situatie heel simpel.
Hoe staat het met de boekhouding van J&J?
Even opgezocht: vorig jaar was de nettowinst van Johnson&Johnson 12,95 miljard, op een omzet van 63,75 miljard. Het dividendrendement was 3 %; niet zo slecht in vergelijking met de huidige spaarekeningen.
Waar ging al dat geld naartoe? Blijkbaar niet naar nieuwe en betere produkten; de onkosten zijn hier immers al afgetrokken. Naar de Caayman eilanden misschien?
Het 3e kwartaal 09 toonde een iets hogere winstmarge dan 08, volgens Standard&Poor.
Ook de beurskoers deed het goed. Sedert maart klom de koers van circa 45 naar boven de 60 $.
Maar het kan dus nog "beter", nog méér winst, door mensen te ontslaan.
Het geleuter over de hoge ontwikkelingskosten is schone schijn. Ten eerste zou er niet zo’n fenomenale winst zijn. Ten tweede wordt het basisonderzoek meestal gefinancieerd en uitgevoerd door universiteiten en overheidsfondsen zoals de National Institutes of Health, het IWT in ons land, e.a.
Vraagje: wie gaat op den duur al die medicijnen en schoonheidscrèmes nog kopen/betalen, als er steeds maar werklozen bijkomen, of jobs met lagere lonen? Misschien is het parool in de kringen van bedrijfsleiders: pak NU wat je krijgen kunt, ze kunnen het later niet meer afnemen. Après nous le déluge.
J&J is geen uitzondering. Op 9 maart schreef Jan de Schamphelaere in DeTijd over meerdere overnames bij big farma, waar fabelachtige sommen over de tafel gingen:
Merck biedt 41 miljard op Schering-Plough
Merck koopt Schering-Plough voor 41,1 miljard dollar. 15 procent van het personeelsbestand, ongeveer 15.000 mensen, zal afvloeien. Het fusiebedrijf wordt de nummer twee in de farmasector na Pfizer. In België tellen Merck en Schering-Plough samen zo'n 1.500 werknemers. De overname gebeurt voor 44 procent in cash en 56 procent in aandelen. Het overnamebedrag van 41,1 miljard dollar is gebaseerd op de aandelenkoers van Merck op 6 maart. Aandeelhouders van Schering Plough krijgen per aandeel 0,5767 Merck-aandelen en 10,50 dollar in cash. Het cashbedrag bedraagt 18,3 miljard dollar, waarvan 9,8 miljard van de eigen bankrekening komt en 8,5 miljard dollar van nieuwe schulden bij JPMorgan.
In 2008 haalden de twee bedrijven samen een omzet van 47 miljard dollar. Merck berekende dat de overname in het eerste jaar na de afronding van de transactie, een 'bescheiden' bijdrage zal leveren tot de winst. Daarna zal die bijdrage 'significant' worden. Merck rekent op 3,5 miljard dollar besparingen vanaf 2011.
15.000 ontslagen: The Wall Street Journal vernam in een gesprek met Richard T. Clark, de topman van Merck, dat zo'n 15 procent van het personeel zal afvloeien als gevolg van de integratie van de twee bedrijven. Daarbij worden vooral de activiteiten buiten de VS getroffen. Merck telt 55.000 werknemers, Schering-Plough 51.000.
Die maatregelen komen bovenop de lopende kostenbesparingsprogramma's van beide bedrijven. Merck kondigde in oktober aan dat het dit jaar 7.200 jobs zal schrappen. Een eental fabrieken gaan dicht. Schering-Plough op zijn beurt zei al dat het met fabriekssluitingen en ontslagen 1,25 miljard dollar wil besparen tegen 2010.
Dividend: Merck gaat zijn dividend handhaven en gaat tevens zijn inkoopprogramma voor eigen aandelen doorzetten.
Merck en Schering-Plough zijn al jaren lang partner in een joint venture, die onderzoek verricht naar medicijnen tegen cholesterol. De verkopen van twee cholesterolmiddelen Zetia en Vytorin staan sinds januari 2008 echter zwaar onder druk nadat in een studie de superieure doeltreffendheid van de middelen tegenover oudere, goedkopere middelen in vraag werd gesteld.
De pijplijnen van Merck en Schering-Plough zijn volgens een persbericht complementair. De pijplijn beslaat een brede waaier van ziektes: hart- en vaatziektes, ademhalingsstoornissen, kanker, ontstekingsziektes, neuroziekte, immuunziektes, ...
Remicade is één van de topproducten in de merkenportefeuille van Schering-Plough. Remicade is een middel tegen reuma en werd in samenwerking met Johnson & Johnson ontwikkeld en op de markt gebracht. Het zorgde vorig jaar voor 2,2 miljard dollar omzet bij Schering-Plough, meer dan 15 procent van de totale groepsomzet. Door deze samenwerking werd Johnson & Johnson op voorhand getipt als meest voor de handliggende overnemer. Een tegenbod is dus niet uitgesloten.
2009: het jaar van de farmadeals : 2009 is duidelijk het jaar van de overnames in de farmasector', zegt een analist. In januari lanceerde Pfizer een bod van 68 miljard dollar op Wyeth. Vorige week verhoogde Roche zijn bod op Genentech. Roche heeft reeds 56 procent van het Amerikaanse biotechbedrijf in handen en biedt 45 miljard dollar voor de resterende aandelen.
De reden voor de nieuwe ronde megadeals ligt voor de hand. 'De farmabedrijven hebben weinig keuzes als ze de winst per aandeel in de komende jaren willen doen stijgen', zegt een kenner. 'Omzetgroei is op eigen houtje moeilijk te verwezenlijken en kostenbesparingen hebben ook hun limieten.'
Patenten van blockbustermedicijnen van de big pharma lopen binnenkort af. Ze zijn op zoek naar nieuwe medicijnen om die verwachte omzetdaling te compenseren. Bovendien wordt het steeds steeds moeilijk om de gezondheidsauthoriteiten te overhalen een product toe te laten op de markt. Met Schering-Plough koopt Merck een aantrekkelijke pijplijn van experimentele medicijnen en het geeft de mogelijkheid grote kosten te besparen.
NB van fR:18 miljard cash voor één overname, 15% van het personeel afdanken, 7,81 miljard nettowinst in 2008. Moet er nog méér geld zijn?
Frank Roels, 5/11/09.
vrijdag 6 november 2009
Boekvoorstelling 'Rooddruk voor een nieuw socialisme'
Deze avond, vrijdag 6 november, stelt Erik De Bruyn zijn boek 'Rooddruk voor een nieuw socialisme' voor in het Volkshuis van Zottegem.
Aanvangsuur: 20u
Locatie: Volkshuis, Markt 8 te Zottegem
Aanvangsuur: 20u
Locatie: Volkshuis, Markt 8 te Zottegem
Leve het stakingsrecht!
05/11/2009
Kurt De Loor, Vlaams Volksvertegenwoordiger voor sp.a, vindt het welletjes. Als de spoorwegvakbonden het werk neerleggen omdat een duizendtal collega’s op straat dreigen te worden gezet, worden ze gediaboliseerd. Liberalen op kop. Onder denoemer ‘minimumdienstverlening’ wordt het stakingsrecht verder uitgehold. Plat populisme.
Als syndicalisten bij Opel Antwerpen terecht de band stilleggen omdat duizenden collega’s dreigen hun job te verliezen, staat het hele land als één man achter de vakbonden. Liberalen op kop. Het klassieke verhaal van twee maten en twee gewichten. Arbeiders in de fabriek mogen staken. Liefst met veel toeters en bellen aan de fabriekspoort, dat levert mooie beelden op in het journaal… en verder hebben we er geen last van!
Als cipiers in de gevangenissen terecht staken omdat de werkdruk onhoudbaar wordt en hierdoor de veiligheid in het gedrang komt en omdat aan hun eisen geen gehoor gegeven wordt, ontstaat er geen hetse rond het stakingsrecht. Zolang binnen de dikke gevangenismuren alles rustig blijft en de stakers zich voor de gevangenispoort positioneren, en niet voor mijn voordeur is alles in orde. Laat ze dan maar staken, mijn steun hebben ze… en verder hebben we er geen last van!
Heeft mijn treinconducteur een probleem met zijn baas, dan is dat zijn zaak, niet die van mij. Ik verwacht van hem dat hij kaartjes knipten mij ten gepaste tijde laat weten dat mijn vervoersbewijs ei zo na vervallen is. Als mijn treinbestuurder een probleem heeft is het nog meer zijn eigen zaak. Ik ken hem niet, zie hem nooit. ik verwacht enkel dat hij mij van Brussel naar Zottegem brengt en liefst op tijd. Maar o wee als mijn werkgever het in zijn hoofd krijgt om mijn loon te herbekijken of als hij durft meedelen dat de financiële crisis mij mijn job zou kunnen kosten. Dan zullen mijn medepassagiers op de trein het geweten hebben: ik leg het werk neer! Met MIJN sociale verworvenheden sol je niet. Het diepdroevige verhaal van ikke ikke ikke…
In de economische jungle is het ieder voor zich. En ‘iedervoor zich’ laat dat nu net hetgene zijn waar liberalen in uitblinken. De topman van de liberale mutualiteiten, Mr Messiaen, roept op tot kleine daden vanverzet tegen het spoorwegpersoneel. In de liberale verborgen agenda staat de uitholling van het stakingsrecht weer met stip op één. Dat de stakers niet over één nacht ijs gingen bij het beleggen van hun staking, vergeet mr Messiaen erbij te vertellen. Het is te gemakkelijk om woordvoerder te spelen van de verongelijkte reiziger. De spoorvakbonden worden herleid tot gijzelaars die er een waar genoegen in scheppen om reizigers te gijzelen. Van solidariteit met het treinpersoneel geen spoor. Dat uw en mijn sociale verworvenheden, het stakingsrecht op kop, door dergelijke ondoordachte uitspraken gegijzeld worden, zal liberalen worst wezen.
Een klein dankwoordje is hier op zijn plaats. Bedankt treinbestuurder, bedankt treinconducteur, bedankt personeel van het spoor! Bedankt om er 364 dagen op 365 voor te zorgen dat ik kan sporen van Zottegem naar Brussel en terug. Bijna altijd op tijd. Als jullie vinden dat jullie vandaag het werk moeten neerleggen omdat jullie zuurverdiende sociale verworvenheden op de helling staan, omdat jullie job dreigt verloren te gaan of omdat jullie werkgevers de noodkreet anders niet (willen) horen of niet in overweging nemen, dan steun ik jullie. Omdat staken voor iedereen een recht moet zijn. Leve het stakingsrecht!
Beste reiziger, excuses als je mijn pleidooi niet kan smaken en je je verongelijkt voelt. Ik zie het als mijn plicht als politicus om vandaag niet het gemakkelijkste spoor te kiezen en mijn principes niet opzij te zetten voor één dag ongemak. Het is te gemakkelijk om de stakers in een slecht daglicht te plaatsen en deze staking aan te grijpen om een sfeer van collectief ongenoegen en anti-syndicalisme te creëren. Zeker in tijden van economische crisis mogen we ons niet door plat populistische praat laten verleiden.
Bron: Website Kurt De Loor
Kurt De Loor, Vlaams Volksvertegenwoordiger voor sp.a, vindt het welletjes. Als de spoorwegvakbonden het werk neerleggen omdat een duizendtal collega’s op straat dreigen te worden gezet, worden ze gediaboliseerd. Liberalen op kop. Onder denoemer ‘minimumdienstverlening’ wordt het stakingsrecht verder uitgehold. Plat populisme.
Als syndicalisten bij Opel Antwerpen terecht de band stilleggen omdat duizenden collega’s dreigen hun job te verliezen, staat het hele land als één man achter de vakbonden. Liberalen op kop. Het klassieke verhaal van twee maten en twee gewichten. Arbeiders in de fabriek mogen staken. Liefst met veel toeters en bellen aan de fabriekspoort, dat levert mooie beelden op in het journaal… en verder hebben we er geen last van!
Als cipiers in de gevangenissen terecht staken omdat de werkdruk onhoudbaar wordt en hierdoor de veiligheid in het gedrang komt en omdat aan hun eisen geen gehoor gegeven wordt, ontstaat er geen hetse rond het stakingsrecht. Zolang binnen de dikke gevangenismuren alles rustig blijft en de stakers zich voor de gevangenispoort positioneren, en niet voor mijn voordeur is alles in orde. Laat ze dan maar staken, mijn steun hebben ze… en verder hebben we er geen last van!
Heeft mijn treinconducteur een probleem met zijn baas, dan is dat zijn zaak, niet die van mij. Ik verwacht van hem dat hij kaartjes knipten mij ten gepaste tijde laat weten dat mijn vervoersbewijs ei zo na vervallen is. Als mijn treinbestuurder een probleem heeft is het nog meer zijn eigen zaak. Ik ken hem niet, zie hem nooit. ik verwacht enkel dat hij mij van Brussel naar Zottegem brengt en liefst op tijd. Maar o wee als mijn werkgever het in zijn hoofd krijgt om mijn loon te herbekijken of als hij durft meedelen dat de financiële crisis mij mijn job zou kunnen kosten. Dan zullen mijn medepassagiers op de trein het geweten hebben: ik leg het werk neer! Met MIJN sociale verworvenheden sol je niet. Het diepdroevige verhaal van ikke ikke ikke…
In de economische jungle is het ieder voor zich. En ‘iedervoor zich’ laat dat nu net hetgene zijn waar liberalen in uitblinken. De topman van de liberale mutualiteiten, Mr Messiaen, roept op tot kleine daden vanverzet tegen het spoorwegpersoneel. In de liberale verborgen agenda staat de uitholling van het stakingsrecht weer met stip op één. Dat de stakers niet over één nacht ijs gingen bij het beleggen van hun staking, vergeet mr Messiaen erbij te vertellen. Het is te gemakkelijk om woordvoerder te spelen van de verongelijkte reiziger. De spoorvakbonden worden herleid tot gijzelaars die er een waar genoegen in scheppen om reizigers te gijzelen. Van solidariteit met het treinpersoneel geen spoor. Dat uw en mijn sociale verworvenheden, het stakingsrecht op kop, door dergelijke ondoordachte uitspraken gegijzeld worden, zal liberalen worst wezen.
Een klein dankwoordje is hier op zijn plaats. Bedankt treinbestuurder, bedankt treinconducteur, bedankt personeel van het spoor! Bedankt om er 364 dagen op 365 voor te zorgen dat ik kan sporen van Zottegem naar Brussel en terug. Bijna altijd op tijd. Als jullie vinden dat jullie vandaag het werk moeten neerleggen omdat jullie zuurverdiende sociale verworvenheden op de helling staan, omdat jullie job dreigt verloren te gaan of omdat jullie werkgevers de noodkreet anders niet (willen) horen of niet in overweging nemen, dan steun ik jullie. Omdat staken voor iedereen een recht moet zijn. Leve het stakingsrecht!
Beste reiziger, excuses als je mijn pleidooi niet kan smaken en je je verongelijkt voelt. Ik zie het als mijn plicht als politicus om vandaag niet het gemakkelijkste spoor te kiezen en mijn principes niet opzij te zetten voor één dag ongemak. Het is te gemakkelijk om de stakers in een slecht daglicht te plaatsen en deze staking aan te grijpen om een sfeer van collectief ongenoegen en anti-syndicalisme te creëren. Zeker in tijden van economische crisis mogen we ons niet door plat populistische praat laten verleiden.
Bron: Website Kurt De Loor
donderdag 5 november 2009
SPOOR: WAT IS MINIMALE DIENSTVERLENING?
De commerciële media met de VRT in hun kielzorg roepen nog eens om een wet die een “minimale dienstverlening” oplegt bij spoorstakingen.
Yves Desmet in DM begrijpt niet waarom dat niet gebeurt.
Dus is de vraag: wat is minimale dienstverlening bij het spoor?
Antwoord: dat mijn trein rijdt, heen en terug. De rest heeft geen belang.
Eenvoudig toch? Die stomme vakbonden!
Lees de boodschap en verontschuldiging van ACOD secretaris Jos Digneffe aan de reizigers (die Yves Desmet waarschijnlijk niet gelezen heeft):
www.acod-spoor.be/index.php?option=com_content&view=article&id=317:bericht-aan-de-treinreiziger&catid=3:newsflash
Op 20/5/08 schreven we al op de site van Spa-Rood:
Het woord “minimale dienstverlening” is dezer dagen een toverwoord waarmee in de media het publiek wordt opgejut tegen stakende werknemers, alsof dit de belangen van de gebruikers zowel als van de stakers gelijktijdig zou kunnen waarborgen.
Minimale dienstverlening kennen we in de gezondheidszorg: de hospitalen draaien dan op nacht en weekend-dienst, waarbij ook de spoedafdelingen functioneel blijven, zoals georganiseerd of in overleg met de vakbonden. Stakingen door de syndikale kamers der geneesheren organiseerden geen minimale dienstverlening maar ze stuurden de patiënten naar de ziekenhuizen. Stakingen of betogingen van boerenorganisaties en van grote transportbedrijven hebben grote gevolgen omdat ze de wegen blokkeren; maar ik herinner mij geen regering of mediastorm die daar strenge maatregelen tegen durfde bepleitten – enkel destijds Generaal De Gaulle.
Is minimale dienstverlening bij de NMBS bespreekbaar? Ik dacht van wel, vermits er al gesproken is over mogelijke formules. Is daaruit niet gebleken, en opnieuw vandaag in mijn krant, dat de voorstanders geen konkrete voorstellen doen wat minimale dienstverlening bij het spoor praktisch zou kunnen inhouden? Ik vermoed dat ieder voor zich denkt: ikzelf, of mijn mensen, moeten de trein kunnen nemen en op tijd komen; al die andere mensen, die krijgen dan het “minimum”. Bedoelt men dat bijvoorbeeld 1/10 van de treinen zouden rijden, of alleen de piekuurtreinen, of alleen de IC of alleen de P treinen? Of misschien alleen de 1e klas-wagons ? Stelt men zich voor welke chaos en verpletterde reizigers dit zou veroorzaken – en uiteraard veel zwaardere klachten, en terecht.
Natuurlijk is een staking bij een zo universele dienst als het gemeenschappelijk vervoer een ongewenste en hoogste nadelige gebeurtenis. Maar waarom krijgen de stakers daarvan de schuld? Hebben de bedrijfsleiders van de NMBS al eens uitgelegd waarom ze wel hun eigen wedden kunnen verhogen maar niet voldoende kunnen tegemoet komen aan de duizenden die een ingewikkelde organisatie als het spoor elke dag draaiende houden – zij het niet steeds optimaal? Ook werknemers zijn vatbaar voor argumenten – maar het moeten er wel serieuze zijn. Dit geldt natuurlijk evengoed in de commerciële sector, waar de winsten blijven stijgen, maar de werkgelegenheid krimpt en de lonen de prijsstijgingen meestal niet kunnen volgen.
Misschien moeten de vele reizigers die opnieuw het slachtoffer zijn, denken aan de Europese verplichting om de oude NMBS in 3 afzonderlijke bedrijven te splitsen. Dat de dienstverlening en de stiptheid daar moesten onder leiden, is in een vrije markt en in de Europese regelgeving niet van primair belang: in de eerste plaats moet de vrije concurrentie gewaarborgd worden (zodat de infrastructuur ook door gelijk welk concurrerend, binnenlands en buitenlands bedrijf mag gebruikt worden). Zullen we die prioriteiten eens herdenken?
EDIT: opinie ACV
Donderdag rijden er geen treinen. Dat is niet leuk voor de reizigers. Maar door alle berichten over het leed van de pendelaar dreigt de boodschap van de stakers verloren te gaan. Luc Piens, algemeen sectorverantwoordelijke spoorwegen bij ACV-Transcom doet een poging uit te leggen waarover het gaat.
Waarom wordt er gestaakt?
"Er wordt gestaakt omdat de onderhandelingen met de werkgever tot helemaal niets leiden. We kunnen niet anders dan vaststellen dat er tijdens de verzoeningsvergadering geen nieuwe elementen werden aangebracht. Momenteel worden er 3400 arbeidsplaatsen op de helling gezet en we vrezen dat dit niet het einde is."
"Meer dan 40% van de omzet van B-Cargo heeft vandaag betrekking op de samengestelde treinen (verspreid vervoer). Het verspreid vervoer is een systeem waarbij wagons worden opgehaald bij verschillende bedrijven, die worden dan samengevoegd tot een trein. Zo worden die vervoerd en dan terug losgekoppeld op hun verschillende bestemmingen. Dit is natuurlijk een zeer arbeidsintensieve manier van werken."
"Voor deze activiteiten is er niet direct concurrentie. De andere operatoren willen enkel 'gesloten vervoer', dit zijn volle treinen die van en naar de grote fabrieken gaan. Dit is het meest winstgevend. Je heb er maar twee zaken bij nodig, een treinstel en een rijpad van Infrabel. We willen dit binnen de spoorwegen houden."
"Door een afsplitsing zal deze activiteit in de toekomst worden afgebouwd en dus gedoemd zijn om te verdwijnen. En wat krijgen we dan, duizenden vrachtwagens extra in het verkeer, en wie is daar mee gediend? Er is nu nog altijd geen uitsluitsel. Wordt dit afgestoten in een privé-filiaal, wordt het afgestoten in een filiaal binnen de publieke maatschappij, of wordt het gewoonweg afgestoten?"
Treft u door deze actie niet vooral de gewone reizigers?
"Vorig jaar is er een akkoord afgesloten met de maatschappij, een gentlemen's agreement. Daarin beloofde iedereen aan 'conflictbeheersing' te doen, met meer voorafgaand overleg. Maar over dat laatste gaat het nu net. In dit dossier lopen er al gesprekken sinds november vorig jaar. De maatschappij heeft zich nog steeds niet uitgesproken over de juridische vorm die het verspreid vervoer zal krijgen. Hoe worden wij nu verondersteld om te gaan onderhandelen? Over wat? We weten nog steeds niet in welk kader."
"We hebben ook al andere actiemiddelen gebruikt. Op 10 april hebben we een eerste keer gestaakt, in B-Cargo, om de reizigers niet te treffen. Op 2 oktober hebben we een alternatieve actie gedaan, we zijn met het gemeenschappelijk vakbondsfront naar de gebouwen van de NMBS gegaan, waar op dat moment de Raad van Bestuur vergaderde over dit thema. We hebben van ons laten horen en hebben ons standpunt daar nog eens uiteengezet."
"We hebben een ronduit ludieke actie gedaan. Toen de NMBS zijn nieuwe logo's en uniformen voorstelde, op een mooie feestje in het Paleis voor Schone Kunsten, stonden wij daar met een spandoek 'NMBS viert, Cargo failliet'. Dit is zeker niet onze eerste actie."
"Er is momenteel een grote tijdsdruk. Voor het einde van het jaar moet een herstructureringsplan binnen bij Europa. Er lopen al maanden 'gesprekken', maar daarin wordt eigenlijk niet verteld waar het nu werkelijk om draait. Ik zie ze binnenkort al afkomen, er is tijdsdruk, dit moet eind dit jaar binnen. Straks gaan ze ons gewoon dwingen om akkoord te gaan. Je moet er ook rekening mee houden dat deze manier van werken van de NMBS tekenend kan zijn voor de toekomst. Dit is blijkbaar hun manier van contact houden. Nu gaat het om 10% van het personeel, maar binnenkort komen er andere dossiers aan, zoals de liberalisering van het internationaal reizigersvervoer. Op welke wijze wil de NMBS dit gaan aanpakken?"
"Daarom dat we nu dus wel verplicht zijn om naar het ultieme wapen te grijpen. Met alle verontschuldigingen natuurlijk voor iedereen die onterecht getroffen wordt. "
Frank Roels
Yves Desmet in DM begrijpt niet waarom dat niet gebeurt.
Dus is de vraag: wat is minimale dienstverlening bij het spoor?
Antwoord: dat mijn trein rijdt, heen en terug. De rest heeft geen belang.
Eenvoudig toch? Die stomme vakbonden!
Lees de boodschap en verontschuldiging van ACOD secretaris Jos Digneffe aan de reizigers (die Yves Desmet waarschijnlijk niet gelezen heeft):
www.acod-spoor.be/index.php?option=com_content&view=article&id=317:bericht-aan-de-treinreiziger&catid=3:newsflash
Op 20/5/08 schreven we al op de site van Spa-Rood:
Het woord “minimale dienstverlening” is dezer dagen een toverwoord waarmee in de media het publiek wordt opgejut tegen stakende werknemers, alsof dit de belangen van de gebruikers zowel als van de stakers gelijktijdig zou kunnen waarborgen.
Minimale dienstverlening kennen we in de gezondheidszorg: de hospitalen draaien dan op nacht en weekend-dienst, waarbij ook de spoedafdelingen functioneel blijven, zoals georganiseerd of in overleg met de vakbonden. Stakingen door de syndikale kamers der geneesheren organiseerden geen minimale dienstverlening maar ze stuurden de patiënten naar de ziekenhuizen. Stakingen of betogingen van boerenorganisaties en van grote transportbedrijven hebben grote gevolgen omdat ze de wegen blokkeren; maar ik herinner mij geen regering of mediastorm die daar strenge maatregelen tegen durfde bepleitten – enkel destijds Generaal De Gaulle.
Is minimale dienstverlening bij de NMBS bespreekbaar? Ik dacht van wel, vermits er al gesproken is over mogelijke formules. Is daaruit niet gebleken, en opnieuw vandaag in mijn krant, dat de voorstanders geen konkrete voorstellen doen wat minimale dienstverlening bij het spoor praktisch zou kunnen inhouden? Ik vermoed dat ieder voor zich denkt: ikzelf, of mijn mensen, moeten de trein kunnen nemen en op tijd komen; al die andere mensen, die krijgen dan het “minimum”. Bedoelt men dat bijvoorbeeld 1/10 van de treinen zouden rijden, of alleen de piekuurtreinen, of alleen de IC of alleen de P treinen? Of misschien alleen de 1e klas-wagons ? Stelt men zich voor welke chaos en verpletterde reizigers dit zou veroorzaken – en uiteraard veel zwaardere klachten, en terecht.
Natuurlijk is een staking bij een zo universele dienst als het gemeenschappelijk vervoer een ongewenste en hoogste nadelige gebeurtenis. Maar waarom krijgen de stakers daarvan de schuld? Hebben de bedrijfsleiders van de NMBS al eens uitgelegd waarom ze wel hun eigen wedden kunnen verhogen maar niet voldoende kunnen tegemoet komen aan de duizenden die een ingewikkelde organisatie als het spoor elke dag draaiende houden – zij het niet steeds optimaal? Ook werknemers zijn vatbaar voor argumenten – maar het moeten er wel serieuze zijn. Dit geldt natuurlijk evengoed in de commerciële sector, waar de winsten blijven stijgen, maar de werkgelegenheid krimpt en de lonen de prijsstijgingen meestal niet kunnen volgen.
Misschien moeten de vele reizigers die opnieuw het slachtoffer zijn, denken aan de Europese verplichting om de oude NMBS in 3 afzonderlijke bedrijven te splitsen. Dat de dienstverlening en de stiptheid daar moesten onder leiden, is in een vrije markt en in de Europese regelgeving niet van primair belang: in de eerste plaats moet de vrije concurrentie gewaarborgd worden (zodat de infrastructuur ook door gelijk welk concurrerend, binnenlands en buitenlands bedrijf mag gebruikt worden). Zullen we die prioriteiten eens herdenken?
EDIT: opinie ACV
Donderdag rijden er geen treinen. Dat is niet leuk voor de reizigers. Maar door alle berichten over het leed van de pendelaar dreigt de boodschap van de stakers verloren te gaan. Luc Piens, algemeen sectorverantwoordelijke spoorwegen bij ACV-Transcom doet een poging uit te leggen waarover het gaat.
Waarom wordt er gestaakt?
"Er wordt gestaakt omdat de onderhandelingen met de werkgever tot helemaal niets leiden. We kunnen niet anders dan vaststellen dat er tijdens de verzoeningsvergadering geen nieuwe elementen werden aangebracht. Momenteel worden er 3400 arbeidsplaatsen op de helling gezet en we vrezen dat dit niet het einde is."
"Meer dan 40% van de omzet van B-Cargo heeft vandaag betrekking op de samengestelde treinen (verspreid vervoer). Het verspreid vervoer is een systeem waarbij wagons worden opgehaald bij verschillende bedrijven, die worden dan samengevoegd tot een trein. Zo worden die vervoerd en dan terug losgekoppeld op hun verschillende bestemmingen. Dit is natuurlijk een zeer arbeidsintensieve manier van werken."
"Voor deze activiteiten is er niet direct concurrentie. De andere operatoren willen enkel 'gesloten vervoer', dit zijn volle treinen die van en naar de grote fabrieken gaan. Dit is het meest winstgevend. Je heb er maar twee zaken bij nodig, een treinstel en een rijpad van Infrabel. We willen dit binnen de spoorwegen houden."
"Door een afsplitsing zal deze activiteit in de toekomst worden afgebouwd en dus gedoemd zijn om te verdwijnen. En wat krijgen we dan, duizenden vrachtwagens extra in het verkeer, en wie is daar mee gediend? Er is nu nog altijd geen uitsluitsel. Wordt dit afgestoten in een privé-filiaal, wordt het afgestoten in een filiaal binnen de publieke maatschappij, of wordt het gewoonweg afgestoten?"
Treft u door deze actie niet vooral de gewone reizigers?
"Vorig jaar is er een akkoord afgesloten met de maatschappij, een gentlemen's agreement. Daarin beloofde iedereen aan 'conflictbeheersing' te doen, met meer voorafgaand overleg. Maar over dat laatste gaat het nu net. In dit dossier lopen er al gesprekken sinds november vorig jaar. De maatschappij heeft zich nog steeds niet uitgesproken over de juridische vorm die het verspreid vervoer zal krijgen. Hoe worden wij nu verondersteld om te gaan onderhandelen? Over wat? We weten nog steeds niet in welk kader."
"We hebben ook al andere actiemiddelen gebruikt. Op 10 april hebben we een eerste keer gestaakt, in B-Cargo, om de reizigers niet te treffen. Op 2 oktober hebben we een alternatieve actie gedaan, we zijn met het gemeenschappelijk vakbondsfront naar de gebouwen van de NMBS gegaan, waar op dat moment de Raad van Bestuur vergaderde over dit thema. We hebben van ons laten horen en hebben ons standpunt daar nog eens uiteengezet."
"We hebben een ronduit ludieke actie gedaan. Toen de NMBS zijn nieuwe logo's en uniformen voorstelde, op een mooie feestje in het Paleis voor Schone Kunsten, stonden wij daar met een spandoek 'NMBS viert, Cargo failliet'. Dit is zeker niet onze eerste actie."
"Er is momenteel een grote tijdsdruk. Voor het einde van het jaar moet een herstructureringsplan binnen bij Europa. Er lopen al maanden 'gesprekken', maar daarin wordt eigenlijk niet verteld waar het nu werkelijk om draait. Ik zie ze binnenkort al afkomen, er is tijdsdruk, dit moet eind dit jaar binnen. Straks gaan ze ons gewoon dwingen om akkoord te gaan. Je moet er ook rekening mee houden dat deze manier van werken van de NMBS tekenend kan zijn voor de toekomst. Dit is blijkbaar hun manier van contact houden. Nu gaat het om 10% van het personeel, maar binnenkort komen er andere dossiers aan, zoals de liberalisering van het internationaal reizigersvervoer. Op welke wijze wil de NMBS dit gaan aanpakken?"
"Daarom dat we nu dus wel verplicht zijn om naar het ultieme wapen te grijpen. Met alle verontschuldigingen natuurlijk voor iedereen die onterecht getroffen wordt. "
Frank Roels
woensdag 4 november 2009
Een interessante activiteit
Donderdag 17 december 2009, om 19u30
Turbinezaal De Centrale
Kraankinderstraat 2, 9000 Gent
19u30: Inleiding (met powerpointpresentatie) door Prof. dr.MICHEL MAUS (Docent fiscaal recht VUB en UA - Advocaat Everest)
“Van zwart en grijs naar wit en groen: pleidooi voor een heroriëntering van de fiscaliteit.”
20u00: Panelgesprek: “Over bankgeheim, vermogenskadaster, vermogensbelasting, miljonairstaks, fiscale fraude…”
Met Rudy De Leeuw (nationaal voorzitter ABVV); Ann Van Laer (nationaal secretaris ACV); Jan Vercamst (nationaal voorzitter ACLVB); Dirk Van der Maelen (volksvertegenwoordiger SP.A); Meyrem Almaci (volksvertegenwoordiger Groen); Peter Mertens(voorzitter PVDA).
Moderator: Eric Goeman (woordvoerder Attac Vlaanderen, coördinator Financieel Actie Netwerk).
Gratis inkom.
Drankbar voorzien.
Met de steun van de Stad Gent.
Organisatie:
Abonneren op:
Posts (Atom)
