SPOOR: WAT IS MINIMALE DIENSTVERLENING?

De commerciële media met de VRT in hun kielzorg roepen nog eens om een wet die een “minimale dienstverlening” oplegt bij spoorstakingen.
Yves Desmet in DM begrijpt niet waarom dat niet gebeurt.
Dus is de vraag: wat is minimale dienstverlening bij het spoor?
Antwoord: dat mijn trein rijdt, heen en terug. De rest heeft geen belang.
Eenvoudig toch? Die stomme vakbonden!

Lees de boodschap en verontschuldiging van ACOD secretaris Jos Digneffe aan de reizigers (die Yves Desmet waarschijnlijk niet gelezen heeft):
www.acod-spoor.be/index.php?option=com_content&view=article&id=317:bericht-aan-de-treinreiziger&catid=3:newsflash

Op 20/5/08 schreven we al op de site van Spa-Rood:
Het woord “minimale dienstverlening” is dezer dagen een toverwoord waarmee in de media het publiek wordt opgejut tegen stakende werknemers, alsof dit de belangen van de gebruikers zowel als van de stakers gelijktijdig zou kunnen waarborgen.
Minimale dienstverlening kennen we in de gezondheidszorg: de hospitalen draaien dan op nacht en weekend-dienst, waarbij ook de spoedafdelingen functioneel blijven, zoals georganiseerd of in overleg met de vakbonden. Stakingen door de syndikale kamers der geneesheren organiseerden geen minimale dienstverlening maar ze stuurden de patiënten naar de ziekenhuizen. Stakingen of betogingen van boerenorganisaties en van grote transportbedrijven hebben grote gevolgen omdat ze de wegen blokkeren; maar ik herinner mij geen regering of mediastorm die daar strenge maatregelen tegen durfde bepleitten – enkel destijds Generaal De Gaulle.
Is minimale dienstverlening bij de NMBS bespreekbaar? Ik dacht van wel, vermits er al gesproken is over mogelijke formules. Is daaruit niet gebleken, en opnieuw vandaag in mijn krant, dat de voorstanders geen konkrete voorstellen doen wat minimale dienstverlening bij het spoor praktisch zou kunnen inhouden? Ik vermoed dat ieder voor zich denkt: ikzelf, of mijn mensen, moeten de trein kunnen nemen en op tijd komen; al die andere mensen, die krijgen dan het “minimum”. Bedoelt men dat bijvoorbeeld 1/10 van de treinen zouden rijden, of alleen de piekuurtreinen, of alleen de IC of alleen de P treinen? Of misschien alleen de 1e klas-wagons ? Stelt men zich voor welke chaos en verpletterde reizigers dit zou veroorzaken – en uiteraard veel zwaardere klachten, en terecht.
Natuurlijk is een staking bij een zo universele dienst als het gemeenschappelijk vervoer een ongewenste en hoogste nadelige gebeurtenis. Maar waarom krijgen de stakers daarvan de schuld? Hebben de bedrijfsleiders van de NMBS al eens uitgelegd waarom ze wel hun eigen wedden kunnen verhogen maar niet voldoende kunnen tegemoet komen aan de duizenden die een ingewikkelde organisatie als het spoor elke dag draaiende houden – zij het niet steeds optimaal? Ook werknemers zijn vatbaar voor argumenten – maar het moeten er wel serieuze zijn. Dit geldt natuurlijk evengoed in de commerciële sector, waar de winsten blijven stijgen, maar de werkgelegenheid krimpt en de lonen de prijsstijgingen meestal niet kunnen volgen.
Misschien moeten de vele reizigers die opnieuw het slachtoffer zijn, denken aan de Europese verplichting om de oude NMBS in 3 afzonderlijke bedrijven te splitsen. Dat de dienstverlening en de stiptheid daar moesten onder leiden, is in een vrije markt en in de Europese regelgeving niet van primair belang: in de eerste plaats moet de vrije concurrentie gewaarborgd worden (zodat de infrastructuur ook door gelijk welk concurrerend, binnenlands en buitenlands bedrijf mag gebruikt worden). Zullen we die prioriteiten eens herdenken?

EDIT: opinie ACV
Donderdag rijden er geen treinen. Dat is niet leuk voor de reizigers. Maar door alle berichten over het leed van de pendelaar dreigt de boodschap van de stakers verloren te gaan. Luc Piens, algemeen sectorverantwoordelijke spoorwegen bij ACV-Transcom doet een poging uit te leggen waarover het gaat.

Waarom wordt er gestaakt?

"Er wordt gestaakt omdat de onderhandelingen met de werkgever tot helemaal niets leiden. We kunnen niet anders dan vaststellen dat er tijdens de verzoeningsvergadering geen nieuwe elementen werden aangebracht. Momenteel worden er 3400 arbeidsplaatsen op de helling gezet en we vrezen dat dit niet het einde is."

"Meer dan 40% van de omzet van B-Cargo heeft vandaag betrekking op de samengestelde treinen (verspreid vervoer). Het verspreid vervoer is een systeem waarbij wagons worden opgehaald bij verschillende bedrijven, die worden dan samengevoegd tot een trein. Zo worden die vervoerd en dan terug losgekoppeld op hun verschillende bestemmingen. Dit is natuurlijk een zeer arbeidsintensieve manier van werken."

"Voor deze activiteiten is er niet direct concurrentie. De andere operatoren willen enkel 'gesloten vervoer', dit zijn volle treinen die van en naar de grote fabrieken gaan. Dit is het meest winstgevend. Je heb er maar twee zaken bij nodig, een treinstel en een rijpad van Infrabel. We willen dit binnen de spoorwegen houden."

"Door een afsplitsing zal deze activiteit in de toekomst worden afgebouwd en dus gedoemd zijn om te verdwijnen. En wat krijgen we dan, duizenden vrachtwagens extra in het verkeer, en wie is daar mee gediend? Er is nu nog altijd geen uitsluitsel. Wordt dit afgestoten in een privé-filiaal, wordt het afgestoten in een filiaal binnen de publieke maatschappij, of wordt het gewoonweg afgestoten?"

Treft u door deze actie niet vooral de gewone reizigers?

"Vorig jaar is er een akkoord afgesloten met de maatschappij, een gentlemen's agreement. Daarin beloofde iedereen aan 'conflictbeheersing' te doen, met meer voorafgaand overleg. Maar over dat laatste gaat het nu net. In dit dossier lopen er al gesprekken sinds november vorig jaar. De maatschappij heeft zich nog steeds niet uitgesproken over de juridische vorm die het verspreid vervoer zal krijgen. Hoe worden wij nu verondersteld om te gaan onderhandelen? Over wat? We weten nog steeds niet in welk kader."

"We hebben ook al andere actiemiddelen gebruikt. Op 10 april hebben we een eerste keer gestaakt, in B-Cargo, om de reizigers niet te treffen. Op 2 oktober hebben we een alternatieve actie gedaan, we zijn met het gemeenschappelijk vakbondsfront naar de gebouwen van de NMBS gegaan, waar op dat moment de Raad van Bestuur vergaderde over dit thema. We hebben van ons laten horen en hebben ons standpunt daar nog eens uiteengezet."

"We hebben een ronduit ludieke actie gedaan. Toen de NMBS zijn nieuwe logo's en uniformen voorstelde, op een mooie feestje in het Paleis voor Schone Kunsten, stonden wij daar met een spandoek 'NMBS viert, Cargo failliet'. Dit is zeker niet onze eerste actie."

"Er is momenteel een grote tijdsdruk. Voor het einde van het jaar moet een herstructureringsplan binnen bij Europa. Er lopen al maanden 'gesprekken', maar daarin wordt eigenlijk niet verteld waar het nu werkelijk om draait. Ik zie ze binnenkort al afkomen, er is tijdsdruk, dit moet eind dit jaar binnen. Straks gaan ze ons gewoon dwingen om akkoord te gaan. Je moet er ook rekening mee houden dat deze manier van werken van de NMBS tekenend kan zijn voor de toekomst. Dit is blijkbaar hun manier van contact houden. Nu gaat het om 10% van het personeel, maar binnenkort komen er andere dossiers aan, zoals de liberalisering van het internationaal reizigersvervoer. Op welke wijze wil de NMBS dit gaan aanpakken?"

"Daarom dat we nu dus wel verplicht zijn om naar het ultieme wapen te grijpen. Met alle verontschuldigingen natuurlijk voor iedereen die onterecht getroffen wordt. "

Frank Roels