Persbericht 22 december 2010
SP.a Rood blijft onverkort achter Frank Hosteaux staan
Interne sp.a kritiek op Janssens groeit
Frank Hosteaux werd in 2006 vanuit een onwaarschijnlijke 44e plaats in de gemeenteraad gekatapulteerd, gedragen door een ijzersterke SP.a Rood campagne.
Frank heeft in de vier jaar dat hij in de gemeenteraad zetelt een moeilijke en ondankbare taak op zich genomen: de verdediging van de allerzwaksten en de rechtelozen in onze stad zoals slachtoffers van huisjesmelkerij en mensen zonder papieren. En dus ook van hen die niet eens stemrecht hebben. Als er iets is wat hem niet kan worden verweten dan is het politiek opportunisme.
Daarmee kwam hij op geregelde tijdstippen in botsing met de onafgebroken goed nieuws show vanuit het stadhuis en vanuit zijn eigen partij. Het breekpunt werd het veiligheidsplan voor de wijk ‘2060’ of Antwerpen-Noord. Hosteaux stemde op de gemeenteraadszitting van 20 december laatstleden tegen dat plan. Hij verwijt het schepencollege zijn wijk in het vizier te nemen en te stigmatiseren.’Bovendien viseert het plan vooral de druggebruikers in plaats van de drughandelaars en de netwerken, en dan nog enkel op bepaalde plaatsen zoals het De Coninckplein’ aldus Hosteaux.
‘Als er maatregelen getroffen worden zoals een verbod op het drinken van alcohol of het opleggen van een sluitingsuur aan café’s die overlast veroorzaken, dan moet men die stadsbreed toepassen en niet één plein stigmatiseren. Daardoor verplaatst men trouwens alleen maar het probleem. Ik sta achter de verzuchtingen van de omwonenden en van het bibliotheekpersoneel en –bezoekers die een veilig en aangenaam plein willen. Een verhoogde en structurele aanwezigheid van de politie op het plein is daarom niet verkeerd. Maar één wijk viseren,en reglementen uitvaardigen die alleen maar voor die wijk gelden, dat gaat écht te ver. Er zijn problemen, maar die vind je evengoed terug op het Kiel, in het Schipperskwartier of op de Grote Markt, vlakbij het stadhuis, waar er momenteel een horecazaak is die ergere problemen veroorzaakt dan diegene die we hier kennen.’
Toch is het ‘veiligheidsplan 2060’ maar de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen. De afgelopen jaren moest Frank Hosteaux in het kader van de partijdiscipline beslissingen steunen waarin hij zich absoluut niet kan terugvinden. De autonomisering van het stadsonderwijs bijvoorbeeld, de toepassing van de nieuwe rechtspositieregeling bij het stadspersoneel, de sluiting van bibliotheken, of het terugschroeven van de bewonersparticipatie in het beheer van sociale woningen ten gevolge van de fusie van de sociale huisvestingsmaatschappijen. Meermaals probeerde Hosteaux dit alles via SP.a Rood partij-intern aan de orde te stellen. ‘Maar in de partij wordt elk debat in de kiem gesmoord door de dictatuur van Patrick Janssens.’
De Antwerpse sp.a in het algemeen en Patrick Janssens in het bijzonder oogsten nu wat zij hebben gezaaid. De totale afwezigheid van democratische besluitvorming in de partij en in de fractie culmineerde afgelopen maandag in een situatie waarin Frank Hosteaux van zijn fractie niet eens toestemming kreeg het woord te voeren over een beslissing die zijn eigen wijk en zijn eigen kiezers aanbelangt. Dat dictaat moest doorbroken worden. SP.a Rood feliciteert Frank voor zijn moed en blijft onverkort achter hem staan.
Het huidige beleid is gefixeerd op citymarketing en vastgoedontwikkeling, en mist elke sociale dimensie. Zelfs het indertijd inplanten van een bibliotheek op het De Coninckplein diende enkel voor het optrekken van de vastgoedprijzen op de as Centraal Station/De Coninckplein/Sint Jansplein/Park Spoor Noord en keert zich uiteindelijk tegen de bibliotheekbezoekers en het personeel. De belangen van de projectontwikkelaars zijn niet dezelfde als die van de bewoners van de stad. Het is tijd dat het stadsbestuur - en de sp.a in het bijzonder - dat ook begrijpt.
‘Als de sociale dimensie dan alleen maar afgedwongen kan worden door met de vuist op tafel te kloppen zoals bijvoorbeeld de actiegroepen deden in het Oosterweeldossier, dan behoud ik mij het recht voor om met de vuist op tafel te kloppen. De kadaverdiscipline in de sp.a fractie zal mij dat vanaf nu niet meer verhinderen. Die discipline is namelijk niet gebaseerd op interne democratie maar op het intern monddood maken van mensen die de burgemeester niet naar de mond praten.’
Frank Hosteaux beraadt zich momenteel samen met zijn strekking SP.a Rood (waarvan hij de belangrijkste lokale mandataris is) hoe en of hij onder deze omstandigheden nog wel kan blijven functioneren binnen de sp.a fractie. Vast staat in elk geval dat Hosteaux binnen de sp.a en zélfs binnen de gemeenteraadsfractie lang niet alleen staat met zijn kritiek op de koers van burgemeester Janssens.
Voor meer informatie:
Elke Heirman 0473 916980
Frank Hosteaux 0484 166437
donderdag 23 december 2010
zondag 5 december 2010
vrijdag 19 november 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen dinsdag 23 november 2010
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen gaat door op dinsdag 23 november om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102) in Gent.
De volgende punten staan op de agenda:
- bespreking van het standpunt van SP.a-Rood rond het onderwerp staatshervorming
- bespreking organisatievoorstel SP.a-Rood
- partijwerking
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
Wie de oproep van SP.a-Rood ter ondersteuning van de ABVV-oproep en -campagne nog niet ondertekende wordt van harte aangemoedigd om dit alsnog te doen.
De volgende punten staan op de agenda:
- bespreking van het standpunt van SP.a-Rood rond het onderwerp staatshervorming
- bespreking organisatievoorstel SP.a-Rood
- partijwerking
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
Wie de oproep van SP.a-Rood ter ondersteuning van de ABVV-oproep en -campagne nog niet ondertekende wordt van harte aangemoedigd om dit alsnog te doen.
dinsdag 26 oktober 2010
Socialisten en progressieven steunen de oproep van het ABVV
1- Sinds 13 juni is de politieke positionering van de sp.a al te vaak onduidelijk. Bart De Wever was eerst een vriend, dan volgde een fase waarbij Elio di Rupo gesteund werd en daarna werd zelfs oproepen tot een ‘Vlaams front’. Op geen enkel moment werden de leden of de afdelingsbesturen democratisch betrokken bij de sp.a-voorstellen die op de copernicaanse onderhandelingstafel gecirculeerd hebben. Dit alles maakt het voor sp.a leden zeer moeilijk uit te leggen waar hun partij voor staat in de huidige onderhandelingen.
2 - Een verregaande fiscale autonomie zal een sociale achteruitgang veroorzaken. Fiscale autonomie voor de gewesten zal zich vertalen in een concurrentiestrijd tussen de regio’s waarbij ten alle prijze investeringen en (rijke) inwoners aangetrokken worden. Fiscaal regionalisme zal ook de weg vrijmaken om de overheidsinkomsten en bijgevolg de openbare dienstverlening te verminderen. De verrekening van fiscale autonomie voor de regio’s levert niet alleen een directe verarming op van het Waalse en het Brusselse gewest, het zal ook de sociale bescherming in Vlaanderen op de helling zetten opdat ondernemers en beleggers meer winsten zouden opstrijken.
3 – Wij moeten de uitgesproken rechtse sociaaleconomische agenda van de NVA ontmaskeren en aanklagen. Deze agenda past perfect in de ingrijpende besparingsrondes die in Europa gevoerd worden nadat in 2008 de banken werden gered met overheidsgeld. Er is geen enkele reden om te aanvaarden dat de bevolking de recente overheidsschuld terugbetaalt. Er is geen enkele reden om toe te geven aan de chantage van het nationalisme en het populisme.
4 – De inzet van de politieke en sociale crisis is duidelijk en wij verwachten dat de sp.a aan de juiste kant staat: zij aan zij met de partijen die bondgenoten zijn in het verdedigen van sociale verworvenheden. Daarom vinden wij dat de sp.a-leiding de oproep van het ABVV moet ondersteunen, en alle leden en besturen mobiliseren. De sp.a moet samen met de vakbonden en mutualiteiten, én met Groen!, PS, CdH en Ecolo een front vormen ter verdediging van een versterkte federale sociale zekerheid en een anti-crisisbeleid gericht op sociale noden en duurzame ontwikkeling.
Eerste ondertekenaars : Kristel Augustijnen (delegee BBTK, sp.a Anderlecht), Kris Berden (sp.a Antwerpen), Stephen Bouquin (hoogleraar sociologie, sp.a Evere), Bob Cools (voormalig burgemeester Stad Antwerpen, sp.a Antwerpen), Roger Collin (syndicalist BTB luchthaven), Vicky Corbeels (ondervoozitster Zij-Kant, sp.a Jette), Erik De Bruyn (woordvoerder SPa-Rood), Lou De Buyser (NVSM, Willebroek), Alvin De Coninck (bestuurslid sp.a Hoegaarden, plaatselijk voorzitter Curieus), Pol De Grave (sp.a Oostende), Marita De Neubourg (sp.a Gent), Lydia De Ridder (provincieraadslid sp.a Antwerpen), Nick Deschacht (econoom, sp.a Borgerhout), Lorenzo Eecloo (sp.a Gent), Eric Goeman (woordvoerder Attac Vlaanderen, voorzitter Democratie 2000), André Gonzalis (sp.a Borgerhout), Patrick Ghyselen (leerkracht), Amir Habercorn (sp.a Jette), Elke Heirman (sp.a Antwerpen), Wim Kerremans (afgevaardigde ACOD LRB Antwerpen, sp.a Antwerpen), Rita Lemmens (sp.a Antwerpen), Jean Lievens (blogger sp.a Brussel), Herman Luyckx (sp.a Wijnegem), Sam Martens (skimonitor), Corry Melsen (sp.a Antwerpen), Jan Meeuwens (sp.a Evere), Dennis Peeters (maatschappelijk assistent, SP.a Rood, Mol), Evert Peeters (historicus, sp.a Herent), Alex Ramael (sp.a Boom, afgevaardigde ACOD LRB Boom), Rodney Talboom (gemeenteraadslid sp.a Hemiksem), Frank Roels (prof. Em. Univ. Gent, sp.a Gent), Edwin Somers (voorzitter sp.a, Schepen Wijnegem), Filip Staes (militant, ABVV Metaal, Antwerpen), Frie Van Camp (sp.a Jette), André Van Ekelenburg (voorzitter Curieus Edegem, Edegemse socialisten), Mark Van Gysel (sp.a Maaseik), Marijke Van Hemeldonck (ere-europarlementslid sp.a), Alexander Van Ransbeeck (sp.a Lebbeke), Lin Van Rompaey (ACOD LRB Antwerpen, sp.a Deurne), Daniel Van ‘tveld (sp.a Brakel), Gertrude Verschuren (sp.a Gent), Mark Willems (sp.a Aarschot).
Onderteken op info@sparood.be
Naam Adres
Lidmaatschap partij / vakbond
Mail / tel.
2 - Een verregaande fiscale autonomie zal een sociale achteruitgang veroorzaken. Fiscale autonomie voor de gewesten zal zich vertalen in een concurrentiestrijd tussen de regio’s waarbij ten alle prijze investeringen en (rijke) inwoners aangetrokken worden. Fiscaal regionalisme zal ook de weg vrijmaken om de overheidsinkomsten en bijgevolg de openbare dienstverlening te verminderen. De verrekening van fiscale autonomie voor de regio’s levert niet alleen een directe verarming op van het Waalse en het Brusselse gewest, het zal ook de sociale bescherming in Vlaanderen op de helling zetten opdat ondernemers en beleggers meer winsten zouden opstrijken.
3 – Wij moeten de uitgesproken rechtse sociaaleconomische agenda van de NVA ontmaskeren en aanklagen. Deze agenda past perfect in de ingrijpende besparingsrondes die in Europa gevoerd worden nadat in 2008 de banken werden gered met overheidsgeld. Er is geen enkele reden om te aanvaarden dat de bevolking de recente overheidsschuld terugbetaalt. Er is geen enkele reden om toe te geven aan de chantage van het nationalisme en het populisme.
4 – De inzet van de politieke en sociale crisis is duidelijk en wij verwachten dat de sp.a aan de juiste kant staat: zij aan zij met de partijen die bondgenoten zijn in het verdedigen van sociale verworvenheden. Daarom vinden wij dat de sp.a-leiding de oproep van het ABVV moet ondersteunen, en alle leden en besturen mobiliseren. De sp.a moet samen met de vakbonden en mutualiteiten, én met Groen!, PS, CdH en Ecolo een front vormen ter verdediging van een versterkte federale sociale zekerheid en een anti-crisisbeleid gericht op sociale noden en duurzame ontwikkeling.
Eerste ondertekenaars : Kristel Augustijnen (delegee BBTK, sp.a Anderlecht), Kris Berden (sp.a Antwerpen), Stephen Bouquin (hoogleraar sociologie, sp.a Evere), Bob Cools (voormalig burgemeester Stad Antwerpen, sp.a Antwerpen), Roger Collin (syndicalist BTB luchthaven), Vicky Corbeels (ondervoozitster Zij-Kant, sp.a Jette), Erik De Bruyn (woordvoerder SPa-Rood), Lou De Buyser (NVSM, Willebroek), Alvin De Coninck (bestuurslid sp.a Hoegaarden, plaatselijk voorzitter Curieus), Pol De Grave (sp.a Oostende), Marita De Neubourg (sp.a Gent), Lydia De Ridder (provincieraadslid sp.a Antwerpen), Nick Deschacht (econoom, sp.a Borgerhout), Lorenzo Eecloo (sp.a Gent), Eric Goeman (woordvoerder Attac Vlaanderen, voorzitter Democratie 2000), André Gonzalis (sp.a Borgerhout), Patrick Ghyselen (leerkracht), Amir Habercorn (sp.a Jette), Elke Heirman (sp.a Antwerpen), Wim Kerremans (afgevaardigde ACOD LRB Antwerpen, sp.a Antwerpen), Rita Lemmens (sp.a Antwerpen), Jean Lievens (blogger sp.a Brussel), Herman Luyckx (sp.a Wijnegem), Sam Martens (skimonitor), Corry Melsen (sp.a Antwerpen), Jan Meeuwens (sp.a Evere), Dennis Peeters (maatschappelijk assistent, SP.a Rood, Mol), Evert Peeters (historicus, sp.a Herent), Alex Ramael (sp.a Boom, afgevaardigde ACOD LRB Boom), Rodney Talboom (gemeenteraadslid sp.a Hemiksem), Frank Roels (prof. Em. Univ. Gent, sp.a Gent), Edwin Somers (voorzitter sp.a, Schepen Wijnegem), Filip Staes (militant, ABVV Metaal, Antwerpen), Frie Van Camp (sp.a Jette), André Van Ekelenburg (voorzitter Curieus Edegem, Edegemse socialisten), Mark Van Gysel (sp.a Maaseik), Marijke Van Hemeldonck (ere-europarlementslid sp.a), Alexander Van Ransbeeck (sp.a Lebbeke), Lin Van Rompaey (ACOD LRB Antwerpen, sp.a Deurne), Daniel Van ‘tveld (sp.a Brakel), Gertrude Verschuren (sp.a Gent), Mark Willems (sp.a Aarschot).
Onderteken op info@sparood.be
Naam Adres
Lidmaatschap partij / vakbond
Mail / tel.
woensdag 6 oktober 2010
Bezoek van Pat Byrne (Labour Left)
Op maandag 18 oktober krijgt SP.a-Rood het bezoek van Pat Byrne,
actief in de linkervleugel van de Britse Labour-partij en daar
betrokken in eenzelfde strijd als dewelke wij hier met SP.a-Rood
voeren binnen de SP.a.
Pat Byrne werd geboren in een Ierse familie en groeide op in het
Verenigd Koninkrijk. Hij trad toe tot de Britse Labour-partij in 1971.
Daar was hij doorheen de jaren lid van het Uitvoerend Bestuur van de
groep "Campaign for Labour Party Democracy" en van het "Labour
Representative Committee". Voor dit laatste comité werkt hij momenteel
aan een perspectieventekst met daarin de te nemen stappen voor de
opbouw van Labour Left, een linkse kern binnen de Labour-partij.
Verder schrijft hij op dit ogenblik ook aan een boek over de wortels
van de sociaal-democratie in de 19e eeuw.
Tijdens zijn bezoek zal Pat Byrne zijn ervaringen als linkse militant
in het Britse Labour met ons delen, en zullen we van elkaar kunnen
bijleren over de wijze waarop we de strijd moeten voeren om onze
respectieve partijen opnieuw een duidelijk linkse, socialistische
koers te laten varen. Ook Erik De Bruyn zal op deze avond aanwezig
zijn.
Iedereen is van harte welkom op deze bijeenkomst die doorgaat op
maandag 18 oktober om 20u in het café De Nieuwe Sportclub
(Kortrijksesteenweg 102) in Gent.
actief in de linkervleugel van de Britse Labour-partij en daar
betrokken in eenzelfde strijd als dewelke wij hier met SP.a-Rood
voeren binnen de SP.a.
Pat Byrne werd geboren in een Ierse familie en groeide op in het
Verenigd Koninkrijk. Hij trad toe tot de Britse Labour-partij in 1971.
Daar was hij doorheen de jaren lid van het Uitvoerend Bestuur van de
groep "Campaign for Labour Party Democracy" en van het "Labour
Representative Committee". Voor dit laatste comité werkt hij momenteel
aan een perspectieventekst met daarin de te nemen stappen voor de
opbouw van Labour Left, een linkse kern binnen de Labour-partij.
Verder schrijft hij op dit ogenblik ook aan een boek over de wortels
van de sociaal-democratie in de 19e eeuw.
Tijdens zijn bezoek zal Pat Byrne zijn ervaringen als linkse militant
in het Britse Labour met ons delen, en zullen we van elkaar kunnen
bijleren over de wijze waarop we de strijd moeten voeren om onze
respectieve partijen opnieuw een duidelijk linkse, socialistische
koers te laten varen. Ook Erik De Bruyn zal op deze avond aanwezig
zijn.
Iedereen is van harte welkom op deze bijeenkomst die doorgaat op
maandag 18 oktober om 20u in het café De Nieuwe Sportclub
(Kortrijksesteenweg 102) in Gent.
dinsdag 28 september 2010
Nous ne paierons pas leur crise!
Dans toute l’Europe, les médias et la droite font croire que nous avons vécu au dessus de nos moyens. Ils disent que l’austérité est inévitable. Ces mensonges n’ont qu’un seul but: imposer des mesures d’austérité alors que ceux qui ont provoqué la crise échappent à ses conséquences.
En 2008, une catastrophe financière mondiale a été évitée grâce à l’intervention des pouvoirs publics. En Belgique, la KBC, Fortis, Dexia et Ethias ont été sauvés avec l’aide de 20 milliards d’euros. Pour trouver cet argent, l’Etat n’a pas vendu ses reserves d’or mais a mis sur le marché des titres (obligations). Et ces titres ont été achetés par ces mêmes banques qui venaient d’être sauvées avec les deniers publics. Si nous remboursons la dette publique récemment contractée, nous nous faisons avoir deux fois de suite par les mêmes! C’est inacceptable.
Le déficit budgétaire peut être réduit en prenant l’argent là où il est: sur les marchés financiers et chez les riches, de préférence au niveau Européen. Un impôt sur les transactions boursières, l’abolition des intérêts notionnels et un impôt sur les grosses fortunes permettent de rassembler en quatre années les 25 milliards d’euros nécessaires. Ceci permet de préserver les budgets sociaux, l’enseignement, la santé et les services publics tout en développant une économie durable.
Le remboursement de la dette publique n’est acceptable qu’à la condition de rendre public les détenteurs de titres sur la dette. Pour nous, les grands investisseurs peuvent attendre que la crise soit terminée. Et pour le reste, le poids de la dette peut très bien se réduire à l’aide d’un impôt sur les transactions financières.
En Belgique comme ailleurs, la sécurité sociale perd des revenus à cause des baisses de cotisations sociales et la retraite par capitalisation (2ème et 3ème pilier) qui engraissent les fonds d’investissements privés. Cet argent est à nous et doit revenir à la sécurité sociale pour préserver les retraites. Assez de chèques en blancs pour les entreprises! Bas les pattes de la sécu!
Les négociations pour un nouveau gouvernement fédéral se poursuivent en Belgique. Le Parti Socialiste, le sp.a et les verts ne doivent pas céder à l’austérité. Ce n’est pas au monde du travail de payer une crise provoquée par le capitalisme financier.
En 2008, une catastrophe financière mondiale a été évitée grâce à l’intervention des pouvoirs publics. En Belgique, la KBC, Fortis, Dexia et Ethias ont été sauvés avec l’aide de 20 milliards d’euros. Pour trouver cet argent, l’Etat n’a pas vendu ses reserves d’or mais a mis sur le marché des titres (obligations). Et ces titres ont été achetés par ces mêmes banques qui venaient d’être sauvées avec les deniers publics. Si nous remboursons la dette publique récemment contractée, nous nous faisons avoir deux fois de suite par les mêmes! C’est inacceptable.
Le déficit budgétaire peut être réduit en prenant l’argent là où il est: sur les marchés financiers et chez les riches, de préférence au niveau Européen. Un impôt sur les transactions boursières, l’abolition des intérêts notionnels et un impôt sur les grosses fortunes permettent de rassembler en quatre années les 25 milliards d’euros nécessaires. Ceci permet de préserver les budgets sociaux, l’enseignement, la santé et les services publics tout en développant une économie durable.
Le remboursement de la dette publique n’est acceptable qu’à la condition de rendre public les détenteurs de titres sur la dette. Pour nous, les grands investisseurs peuvent attendre que la crise soit terminée. Et pour le reste, le poids de la dette peut très bien se réduire à l’aide d’un impôt sur les transactions financières.
En Belgique comme ailleurs, la sécurité sociale perd des revenus à cause des baisses de cotisations sociales et la retraite par capitalisation (2ème et 3ème pilier) qui engraissent les fonds d’investissements privés. Cet argent est à nous et doit revenir à la sécurité sociale pour préserver les retraites. Assez de chèques en blancs pour les entreprises! Bas les pattes de la sécu!
Les négociations pour un nouveau gouvernement fédéral se poursuivent en Belgique. Le Parti Socialiste, le sp.a et les verts ne doivent pas céder à l’austérité. Ce n’est pas au monde du travail de payer une crise provoquée par le capitalisme financier.
Wij betalen hun crisis niet!
In heel Europa stellen de media en de rechterzijde dat we allemaal boven onze stand zouden geleefd hebben. Zij stellen dat soberheid onvermijdelijk zou zijn. Deze leugens hebben maar één doel: harde besparingsmaatregelen opleggen waarbij diegenen die de crisis hebben veroorzaakt de dans ontspringen.
In 2008 werd een wereldwijde financiële catastrofe vermeden dankzij de tussenkomst van de overheid. In België werden Fortis, KBC, Ethias en Dexia gered met 20 miljard overheidssteun. De overheid heeft dit geld niet gehaald uit de verkoop van haar goudreserves. De overheid heeft staatsbons verkocht op de beurs en de banken hebben deze gekocht, mede dankzij het geld dat de overheid hen toegestopt heeft. Als we de recente overheidsschuld zonder meer terugbetalen, dan verrijken we net diegenen die we gered hebben van de financiële afgrond! Anders gezegd: we laten ons twee maal te grazen nemen. Dit is onaanvaardbaar!
Het begrotingstekort kan gedicht worden met geld gehaald waar het zit: op de beurs en bij de rijken, en liefst op Europees vlak. Een transactie-belasting (tobin taks), de afschaffing van de notionele interestaftrek en een volwaardige vermogensbelasting brengen op vier jaar tijd meer dan 25 miljard euro op. Dit maakt het mogelijk alle sociale budgetten, onderwijs, gezondheid of openbare voorzieningen te vrijwaren van destructieve besparingen én een duurzame economie te financieren.
De overheidsschuld terugbetalen is enkel aanvaardbaar als ook openbaar wordt gemaakt wie de houders zijn van de staatsbons. Voor ons mogen alle grote beleggers even wachten tot de crisis voorbij is. Voor het overige kan de schuld afgebouwd worden via een belasting op beurstransacties.
Net zoals elders verliest in België de sociale zekerheid een hoop inkomsten ten gevolge van de loonlastverlagingen, van de nieuwe financieringsvormen (2de en 3de pensioenpijler) die in feite private kapitalisatie en beleggingsfondsen consolideren. Dit geld is van ons en moet terug naar de sociale zekerheid om pensioenen borg te stellen. Genoeg met alle blanco cheques aan de ondernemingen. Handen af van de sociale zekerheid!
In België is een nieuwe federale regering op komst. Sp.a, PS en de groenen mogen niet toegeven aan anti-sociale besparingen. Het is niet aan de werkende bevolking de crisis van het casinokapitalisme te betalen.
In 2008 werd een wereldwijde financiële catastrofe vermeden dankzij de tussenkomst van de overheid. In België werden Fortis, KBC, Ethias en Dexia gered met 20 miljard overheidssteun. De overheid heeft dit geld niet gehaald uit de verkoop van haar goudreserves. De overheid heeft staatsbons verkocht op de beurs en de banken hebben deze gekocht, mede dankzij het geld dat de overheid hen toegestopt heeft. Als we de recente overheidsschuld zonder meer terugbetalen, dan verrijken we net diegenen die we gered hebben van de financiële afgrond! Anders gezegd: we laten ons twee maal te grazen nemen. Dit is onaanvaardbaar!
Het begrotingstekort kan gedicht worden met geld gehaald waar het zit: op de beurs en bij de rijken, en liefst op Europees vlak. Een transactie-belasting (tobin taks), de afschaffing van de notionele interestaftrek en een volwaardige vermogensbelasting brengen op vier jaar tijd meer dan 25 miljard euro op. Dit maakt het mogelijk alle sociale budgetten, onderwijs, gezondheid of openbare voorzieningen te vrijwaren van destructieve besparingen én een duurzame economie te financieren.
De overheidsschuld terugbetalen is enkel aanvaardbaar als ook openbaar wordt gemaakt wie de houders zijn van de staatsbons. Voor ons mogen alle grote beleggers even wachten tot de crisis voorbij is. Voor het overige kan de schuld afgebouwd worden via een belasting op beurstransacties.
Net zoals elders verliest in België de sociale zekerheid een hoop inkomsten ten gevolge van de loonlastverlagingen, van de nieuwe financieringsvormen (2de en 3de pensioenpijler) die in feite private kapitalisatie en beleggingsfondsen consolideren. Dit geld is van ons en moet terug naar de sociale zekerheid om pensioenen borg te stellen. Genoeg met alle blanco cheques aan de ondernemingen. Handen af van de sociale zekerheid!
In België is een nieuwe federale regering op komst. Sp.a, PS en de groenen mogen niet toegeven aan anti-sociale besparingen. Het is niet aan de werkende bevolking de crisis van het casinokapitalisme te betalen.
vrijdag 24 september 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen dinsdag 28 september 2010
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen gaat door op dinsdag 28 september om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
Op de agenda staan voorlopig volgende punten:
- voorbereiding van de nationale bijeenkomst in Oostende op zaterdag 2 en zondag 3 oktober 2010
- afspraken organisatie activiteit
- bespreking Visie-congres
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
Op de agenda staan voorlopig volgende punten:
- voorbereiding van de nationale bijeenkomst in Oostende op zaterdag 2 en zondag 3 oktober 2010
- afspraken organisatie activiteit
- bespreking Visie-congres
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
zaterdag 21 augustus 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen donderdag 26 augustus 2010
De volgende vergadering gaat door op donderdag 26 augustus om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102 in Gent).
Op het programma staan:
- partijwerking
- afronden bespreking roodboek
Bijkomende agendapunten kunnen te alen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
Op het programma staan:
- partijwerking
- afronden bespreking roodboek
Bijkomende agendapunten kunnen te alen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
maandag 26 juli 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen donderdag 29 juli 2010
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen gaat door op donderdag 29 juli om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
De volgende punten zullen worden besproken:
- roodboek (tot en met pagina 43)
- SP.a-Rood: perspectieven
- partijwerking
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
De volgende punten zullen worden besproken:
- roodboek (tot en met pagina 43)
- SP.a-Rood: perspectieven
- partijwerking
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
donderdag 24 juni 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen woensdag 30 juni 2010
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen gaat door op woensdag 30 juni om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102 te Gent).
Voorlopig staan de volgende punten op de agenda:
- bespreking evaluatie verkiezingen en verkiezingscampagne, inclusief evaluatie door SPAR-nationaal
- organisatie activiteit in Oostende (samen met SPAR-W-VL)
- planning verdere werking
- Roodboek
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
Voorlopig staan de volgende punten op de agenda:
- bespreking evaluatie verkiezingen en verkiezingscampagne, inclusief evaluatie door SPAR-nationaal
- organisatie activiteit in Oostende (samen met SPAR-W-VL)
- planning verdere werking
- Roodboek
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
donderdag 17 juni 2010
De resultaten van de SP.a-Roodkandidaten op zondag 13 juni 2010
Erik De Bruyn (10e plaats op de SP.a-senaatslijst): 21.300 voorkeurstemmen
Rudi Kennes (4e plaats op de SP.a-kamerlijst Antwerpen): 11.625 voorkeurstemmen
Issam Benali (11e plaats op de SP.a-kamerlijst Oost-Vlaanderen): 5.327 voorkeurstemmen
Rudi Kennes (4e plaats op de SP.a-kamerlijst Antwerpen): 11.625 voorkeurstemmen
Issam Benali (11e plaats op de SP.a-kamerlijst Oost-Vlaanderen): 5.327 voorkeurstemmen
donderdag 10 juni 2010
Gezamenlijke digitale flyer van Sam Van de Putte, Erik De Bruyn en Issam Benali
Je kan deze terugvinden op de website van SP.a-Rood via volgende link: http://www.sparood.be/images/stories/flyer-sam-erik-juist2.pdf
Ook kan je daar de gezamenlijke flyer terugvinden van Daniel Termont, Erik De Bruyn en Issam Benali, via volgende link: http://www.sparood.be/images/stories/flyer-termont.pdf
Ook kan je daar de gezamenlijke flyer terugvinden van Daniel Termont, Erik De Bruyn en Issam Benali, via volgende link: http://www.sparood.be/images/stories/flyer-termont.pdf
maandag 7 juni 2010
Ter herinnering: kandidaten SP.a-Rood
De kandidaten van SP.a-Rood voor de komende verkiezingen zijn:
Erik De Bruyn (10e plaats op de SP.a-senaatslijst)
Rudi Kennes (4e plaats op de SP.a-kamerlijst Antwerpen)
Issam Benali (11e plaats op de SP.a-kamerlijst Oost-Vlaanderen)
Erik De Bruyn (10e plaats op de SP.a-senaatslijst)
Rudi Kennes (4e plaats op de SP.a-kamerlijst Antwerpen)
Issam Benali (11e plaats op de SP.a-kamerlijst Oost-Vlaanderen)
woensdag 2 juni 2010
Campagnemeeting Erik en Issam in Gent
Op donderdag 3 juni komen Issam Benali (11 plaats SP.a-kamerlijst voor Oost-Vlaanderen) en Erik De Bruyn (10e plaats SP.a-senaatslijst) hun campagnepunten voorstellen aan alle militanten en sympathisanten.
Alle geïnteresseerden uit het Gentse en omstreken zijn bij deze uitgenodigd op deze meeting, die doorgaat om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102 in Gent).
Alle geïnteresseerden uit het Gentse en omstreken zijn bij deze uitgenodigd op deze meeting, die doorgaat om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102 in Gent).
maandag 31 mei 2010
donderdag 20 mei 2010
vrijdag 14 mei 2010
Campagnevergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen op dinsdag 18 mei 2010
De volgende vergadering staat volledig in het teken van de organisatie van de verkiezingscampagne. Deze vergadering gaat door op dinsdag 18 mei om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102) in Gent. Iedereen die wil meewerken aan de campagne wordt verwacht.
Indien je niet aanwezig kan zijn, maar toch iets wil doen voor de campgane, neem dan zeker contact op per mail zodat verdere afspraken kunnen worden gemaakt.
Indien je niet aanwezig kan zijn, maar toch iets wil doen voor de campgane, neem dan zeker contact op per mail zodat verdere afspraken kunnen worden gemaakt.
dinsdag 11 mei 2010
Erik De Bruyn: Waarom ik aan deze verkiezingen deelneem
Erik De Bruyn
10de plaats op de sp.a senaatslijst
Ik heb de tiende plaats aanvaard op de Senaatslijst van de SP.a. In gangbare termen is dat geen ‘verkiesbare’ plaats, tenzij we 60.000 Vlamingen verzamelen die er anders over denken.
Waarom meedoen?
Ten eerste omdat we uitzonderlijke tijden beleven. De wereld wordt overspoeld door de tweede financieel-economische tsunami in twee jaar tijd. Er dreigt een sociaal bloedbad in heel Europa. Griekenland is daar de voorafspiegeling van. In die context ga ik écht niet te lang stilstaan bij mijn eigen plekje op de lijst. Minder dan ooit kan de linkerzijde het zich veroorloven om in verspreide slagorde naar de verkiezingen te trekken. Dit geldt a fortiori voor België en Vlaanderen, waar de rechterzijde meer dan ooit aan zet is. Rechts tracht zich bovendien nog te versterken door om communautaire thema’s naar de kiezer te trekken. Maar de contouren van de sociale strijd tekenen zich op de achtergrond duidelijk af. Er is een links bruggenhoofd in het parlement nodig. Maar niet alleen dat: het overheersende discours over economie moet doorbroken worden. Het moet weer naar links. Socialistische verkozenen met een ruggengraat zijn daarbij essentieel. Ten tweede kwamen deze verkiezingen halsoverkop. Minder dan ooit had de partijbasis daarbij de kans om haar stempel te drukken op de lijstvorming. Dat is dan maar zo. Ik zal roeien met de riemen die men mij geeft. De tijden zijn er niet naar om van een verkiezing weg te lopen.
De kiezer beslist
Ten derde staat Rudi Kennes op een verkiesbare vierde plaats op de Kamerlijst in Antwerpen. Voor het eerst in jaren opent zich het perspectief om een socialist met een uitgesproken links en syndicaal profiel verkozen te krijgen in het parlement. Voorwaar geen overbodige luxe in deze turbulente tijden. Rudi kan daarbij een ondersteunende campagne van op de Senaatslijst gebruiken. Hij moet niet enkel verkozen worden, hij moet met zoveel mogelijk voorkeurstemmen verkozen geraken.
Ten vierde is geen enkele plaats op de lijst onverkiesbaar. Ook niet de tiende plaats op de Senaatslijst. Wie van elf naar vier kan springen zoals ik vorig jaar deed kan ook van tien naar drie springen en verkozen geraken. De kiezer beslist. Voor de Stijn Meurissen van deze wereld luidt de boodschap: we snappen jullie ongenoegen, maar doorbreek de particratie en herstel de democratie, in plaats van op 13 juni in je bed te blijven liggen! Hetzelfde geldt voor de kiezers van Vlaams Belang en Lijst De Decker: we snappen ook jullie ongenoegen, maar de tijd van die demagogen is gelukkig voorbij. In beide partijen rolt men aan de vooravond van de verkiezingen nog vechtend over de grond, terwijl de socialisten de gelederen sluiten. Doe dus iets nuttigs met je stem! Welkom terug bij de SP.a, maar schud mijn partij maar eens goed door elkaar met een stem op de linkerflank.
De missing links
Voor de kiezers van de PVDA geldt een variant op deze boodschap: minder nog dan voor de Kamer is het realistisch dat de PVDA een verkozene zou hebben in de Senaat. Wie de SP.a niet links genoeg vindt maar voor wie linkse verkozenen geen overbodige luxe zijn vindt op plaats tien van de Senaatslijst van de SP.a de missing link tussen linkser en links. Op het sociaal-economische vlak staat SP.a Rood trouwens voor een financiële- en een energiesector in openbare handen, een onvervalste vermogensbelasting en de afschaffing van de notionele intrestaftrek.
Laat je niet verWeven
Sedert begin mei is het verschil tussen de Belgische en Duitse rentes op staatsobligaties aan het toenemen. Is dat omdat de macro-economische parameters voor België slecht zijn? Integendeel: de groei in ons land is nog steeds hoger dan in de rest van de Eurozone, terwijl ons begrotingstekort lager is dan het gemiddelde. De financiële markten ruiken echter een institutionele crisis en politieke instabiliteit. Met andere woorden: de communautaire crisis begint ons pakken geld te kosten.
Terwijl de N-VA met behulp van Siegfried Bracke Vlaanderen tracht te verstrikken, heb ik daarom een andere boodschap: laat je niet verWeven in het communautaire spinnenweb! Voor Vlaams Belang, N-VA en LDD zijn vormen de communautaire problemen een politiek handelsfonds. Zij hebben geen baat bij een oplossing. Ze zijn een deel van het probleem. Zij zullen de communautaire stem misbruiken om een sociaal bloedbad à la Griekenland aan te richten. Een disciplinering van het overheidsbudget om de schulden af te bouwen en de rentesneeuwbal te doorbreken op vraag van "de markten" (lees: de speculanten en bankiers), niet door linkse voorstellen als een vermogensbelasting, het aanpakken van belastingsontduiking of een wet tegen ontslagen bij winstgevende bedrijven, maar wel door loonbevriezing en het in vraag stellen van onze sociale zekerheid. Splits B-H-V voor mijn part, maar begrijp dan dat dit enkel kan via een onderhandelde oplossing. Maar los vooral de sociale problemen in Brussel en de rand op! Zorg voor de heropbouw van de Brusselse infrastructuur, voor sociale woningbouw in Brussel én in Halle-Vilvoorde zodat de sociale verdringing die vaak onder het taalprobleem schuilgaat bestreden wordt. Bouw scholen in de hoofdstad, bouw een gewestoverschrijdend openbaar vervoersnet uit. Investeer en werk samen in een Marshallplan voor Brussel. Werk aan de inbreiding van Brussel. De tewerkstelling in de bouwsector van Brussel, Vlaanderen en Wallonië zal er wel bij varen!
Leve de republiek
Samen met de SP.a ben ik voor een grote staatshervorming. Samen met de SP.a vind ik dat die staatshervorming sociaal moet zijn. Ik verschil echter grondig van mening met de partij over het arbeidsmarktbeleid. Dat is zeker niet de spil van een sociale, laat staan socialistische staatshervorming. De arbeidsmarkt verder splitsen betekent sociale concurrentie in het leven roepen tussen de gewesten. Bovendien levert een gesplitste arbeidsmarkt in en rond Brussel en op de taalgrens operationele problemen op. De grenzen van de regionalisering zijn bereikt en zelfs overschreden. Hetzelfde kan worden gezegd van het milieubeleid, het wetenschapsbeleid of onze vertegenwoordiging in het buitenland. Waarom eigen Vlaamse Huizen of aparte Vlaamse hulpmissies naar Haïti?
Een sociale staatshervorming moet België democratischer, transparanter en efficiënter maken. Het kan beter en goedkoper. Het herfederaliseren van bevoegdheden mag geen taboe zijn. Het afschaffen van het Koningshuis evenmin. Socialisten zijn republikeinen, geen oudbakken Belgicisten: Vive la république/leve de republiek! Er moet één federale kieskring komen voor het federaal parlement. De kiesdrempels moeten worden afgeschaft
Samen naar links en dan vooruit!
De afgelopen jaren bewezen heb ik bewezen geen politiek mandaat nodig te hebben om aan politiek te doen. In Antwerpen vocht ik samen met Ademloos en Straten-Generaal tegen de Lange Wapper, bewerkstelligde ik een ‘bocht’ van de SP.a in dit dossier en redde ik mijn woonplaats Deurne van een kathedraalbrede autosnelweg. De strijd werd dus deels met succes bekroond maar is nog niet gestreden. Net zoals de legendarische Antwerpse kwelgeest dreigt ook de Lange Wapper bij nacht en ontij terug te keren.
Ik zette ook de solidariteitscampagne Zomer van Opel op poten. Om samen met Rudi Kennes de kwelgeest van de werkloosheid op een afstand te houden, en omdat een sociale en ecologische auto-industrie in ons land mogelijk is.
Ik had geen politiek mandaat ter beschikking om deze gevechten te leveren. Ik leverde ze in mijn schaarse vrije tijd en op eigen kosten. In tegenstelling tot veel andere politici beloofde ik dus niet, maar handelde ik in de plaats. Wie zegt ‘eerst zien en dan geloven’ heeft dus al kunnen zien. Maar deze manier van werken heeft natuurlijk zijn grenzen. Een verkozen mandaat zou me toelaten de belangen van werkende mensen veel beter te verdedigen. Daarom reken ik ook op uw steun op 13 juni. Samen naar links en dan vooruit!
Erik De Bruyn
Deurne, 10 mei 2010
10de plaats op de sp.a senaatslijst
Ik heb de tiende plaats aanvaard op de Senaatslijst van de SP.a. In gangbare termen is dat geen ‘verkiesbare’ plaats, tenzij we 60.000 Vlamingen verzamelen die er anders over denken.
Waarom meedoen?
Ten eerste omdat we uitzonderlijke tijden beleven. De wereld wordt overspoeld door de tweede financieel-economische tsunami in twee jaar tijd. Er dreigt een sociaal bloedbad in heel Europa. Griekenland is daar de voorafspiegeling van. In die context ga ik écht niet te lang stilstaan bij mijn eigen plekje op de lijst. Minder dan ooit kan de linkerzijde het zich veroorloven om in verspreide slagorde naar de verkiezingen te trekken. Dit geldt a fortiori voor België en Vlaanderen, waar de rechterzijde meer dan ooit aan zet is. Rechts tracht zich bovendien nog te versterken door om communautaire thema’s naar de kiezer te trekken. Maar de contouren van de sociale strijd tekenen zich op de achtergrond duidelijk af. Er is een links bruggenhoofd in het parlement nodig. Maar niet alleen dat: het overheersende discours over economie moet doorbroken worden. Het moet weer naar links. Socialistische verkozenen met een ruggengraat zijn daarbij essentieel. Ten tweede kwamen deze verkiezingen halsoverkop. Minder dan ooit had de partijbasis daarbij de kans om haar stempel te drukken op de lijstvorming. Dat is dan maar zo. Ik zal roeien met de riemen die men mij geeft. De tijden zijn er niet naar om van een verkiezing weg te lopen.
De kiezer beslist
Ten derde staat Rudi Kennes op een verkiesbare vierde plaats op de Kamerlijst in Antwerpen. Voor het eerst in jaren opent zich het perspectief om een socialist met een uitgesproken links en syndicaal profiel verkozen te krijgen in het parlement. Voorwaar geen overbodige luxe in deze turbulente tijden. Rudi kan daarbij een ondersteunende campagne van op de Senaatslijst gebruiken. Hij moet niet enkel verkozen worden, hij moet met zoveel mogelijk voorkeurstemmen verkozen geraken.
Ten vierde is geen enkele plaats op de lijst onverkiesbaar. Ook niet de tiende plaats op de Senaatslijst. Wie van elf naar vier kan springen zoals ik vorig jaar deed kan ook van tien naar drie springen en verkozen geraken. De kiezer beslist. Voor de Stijn Meurissen van deze wereld luidt de boodschap: we snappen jullie ongenoegen, maar doorbreek de particratie en herstel de democratie, in plaats van op 13 juni in je bed te blijven liggen! Hetzelfde geldt voor de kiezers van Vlaams Belang en Lijst De Decker: we snappen ook jullie ongenoegen, maar de tijd van die demagogen is gelukkig voorbij. In beide partijen rolt men aan de vooravond van de verkiezingen nog vechtend over de grond, terwijl de socialisten de gelederen sluiten. Doe dus iets nuttigs met je stem! Welkom terug bij de SP.a, maar schud mijn partij maar eens goed door elkaar met een stem op de linkerflank.
De missing links
Voor de kiezers van de PVDA geldt een variant op deze boodschap: minder nog dan voor de Kamer is het realistisch dat de PVDA een verkozene zou hebben in de Senaat. Wie de SP.a niet links genoeg vindt maar voor wie linkse verkozenen geen overbodige luxe zijn vindt op plaats tien van de Senaatslijst van de SP.a de missing link tussen linkser en links. Op het sociaal-economische vlak staat SP.a Rood trouwens voor een financiële- en een energiesector in openbare handen, een onvervalste vermogensbelasting en de afschaffing van de notionele intrestaftrek.
Laat je niet verWeven
Sedert begin mei is het verschil tussen de Belgische en Duitse rentes op staatsobligaties aan het toenemen. Is dat omdat de macro-economische parameters voor België slecht zijn? Integendeel: de groei in ons land is nog steeds hoger dan in de rest van de Eurozone, terwijl ons begrotingstekort lager is dan het gemiddelde. De financiële markten ruiken echter een institutionele crisis en politieke instabiliteit. Met andere woorden: de communautaire crisis begint ons pakken geld te kosten.
Terwijl de N-VA met behulp van Siegfried Bracke Vlaanderen tracht te verstrikken, heb ik daarom een andere boodschap: laat je niet verWeven in het communautaire spinnenweb! Voor Vlaams Belang, N-VA en LDD zijn vormen de communautaire problemen een politiek handelsfonds. Zij hebben geen baat bij een oplossing. Ze zijn een deel van het probleem. Zij zullen de communautaire stem misbruiken om een sociaal bloedbad à la Griekenland aan te richten. Een disciplinering van het overheidsbudget om de schulden af te bouwen en de rentesneeuwbal te doorbreken op vraag van "de markten" (lees: de speculanten en bankiers), niet door linkse voorstellen als een vermogensbelasting, het aanpakken van belastingsontduiking of een wet tegen ontslagen bij winstgevende bedrijven, maar wel door loonbevriezing en het in vraag stellen van onze sociale zekerheid. Splits B-H-V voor mijn part, maar begrijp dan dat dit enkel kan via een onderhandelde oplossing. Maar los vooral de sociale problemen in Brussel en de rand op! Zorg voor de heropbouw van de Brusselse infrastructuur, voor sociale woningbouw in Brussel én in Halle-Vilvoorde zodat de sociale verdringing die vaak onder het taalprobleem schuilgaat bestreden wordt. Bouw scholen in de hoofdstad, bouw een gewestoverschrijdend openbaar vervoersnet uit. Investeer en werk samen in een Marshallplan voor Brussel. Werk aan de inbreiding van Brussel. De tewerkstelling in de bouwsector van Brussel, Vlaanderen en Wallonië zal er wel bij varen!
Leve de republiek
Samen met de SP.a ben ik voor een grote staatshervorming. Samen met de SP.a vind ik dat die staatshervorming sociaal moet zijn. Ik verschil echter grondig van mening met de partij over het arbeidsmarktbeleid. Dat is zeker niet de spil van een sociale, laat staan socialistische staatshervorming. De arbeidsmarkt verder splitsen betekent sociale concurrentie in het leven roepen tussen de gewesten. Bovendien levert een gesplitste arbeidsmarkt in en rond Brussel en op de taalgrens operationele problemen op. De grenzen van de regionalisering zijn bereikt en zelfs overschreden. Hetzelfde kan worden gezegd van het milieubeleid, het wetenschapsbeleid of onze vertegenwoordiging in het buitenland. Waarom eigen Vlaamse Huizen of aparte Vlaamse hulpmissies naar Haïti?
Een sociale staatshervorming moet België democratischer, transparanter en efficiënter maken. Het kan beter en goedkoper. Het herfederaliseren van bevoegdheden mag geen taboe zijn. Het afschaffen van het Koningshuis evenmin. Socialisten zijn republikeinen, geen oudbakken Belgicisten: Vive la république/leve de republiek! Er moet één federale kieskring komen voor het federaal parlement. De kiesdrempels moeten worden afgeschaft
Samen naar links en dan vooruit!
De afgelopen jaren bewezen heb ik bewezen geen politiek mandaat nodig te hebben om aan politiek te doen. In Antwerpen vocht ik samen met Ademloos en Straten-Generaal tegen de Lange Wapper, bewerkstelligde ik een ‘bocht’ van de SP.a in dit dossier en redde ik mijn woonplaats Deurne van een kathedraalbrede autosnelweg. De strijd werd dus deels met succes bekroond maar is nog niet gestreden. Net zoals de legendarische Antwerpse kwelgeest dreigt ook de Lange Wapper bij nacht en ontij terug te keren.
Ik zette ook de solidariteitscampagne Zomer van Opel op poten. Om samen met Rudi Kennes de kwelgeest van de werkloosheid op een afstand te houden, en omdat een sociale en ecologische auto-industrie in ons land mogelijk is.
Ik had geen politiek mandaat ter beschikking om deze gevechten te leveren. Ik leverde ze in mijn schaarse vrije tijd en op eigen kosten. In tegenstelling tot veel andere politici beloofde ik dus niet, maar handelde ik in de plaats. Wie zegt ‘eerst zien en dan geloven’ heeft dus al kunnen zien. Maar deze manier van werken heeft natuurlijk zijn grenzen. Een verkozen mandaat zou me toelaten de belangen van werkende mensen veel beter te verdedigen. Daarom reken ik ook op uw steun op 13 juni. Samen naar links en dan vooruit!
Erik De Bruyn
Deurne, 10 mei 2010
donderdag 6 mei 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen 11 mei
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen gaat door op dinsdag 11 mei om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub te Gent (Kortrijksesteenweg 102).
Voorlopig staan de volgende punten op de agenda:
- verslag algemene vergadering
- stand van zaken + verdere afspraken verkiezingen
- bespreking gebeurtenissen 1 mei
- bespreking van het eerste deel van het Roodboek
- stand van zaken rode wandeling
Bijkomende agendapunten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
Voorlopig staan de volgende punten op de agenda:
- verslag algemene vergadering
- stand van zaken + verdere afspraken verkiezingen
- bespreking gebeurtenissen 1 mei
- bespreking van het eerste deel van het Roodboek
- stand van zaken rode wandeling
Bijkomende agendapunten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
Persbericht SP.a Rood: Erik De Bruyn en Rudi Kennes in de Kamer, Peter Mertens in de Senaat!
Erik De Bruyn en Rudi Kennes in de Kamer, Peter Mertens in de Senaat!
Voor linkse frontvorming tegen het nationalisme, de antipolitiek en de ondermijning van onze welvaart
Terwijl in Europa een nieuwe financiële storm opkomt, verzinkt België in een communautair moeras. Terwijl nationalisten een nieuwe aflevering van de stammenoorlog ten uitvoer brengen, ondermijnt de sociale crisis verder het welzijn en de bestaanszekerheid van honderdduizenden mensen. Terwijl alle aandacht wordt gevestigd op BHV, worden zeer ingrijpende besparingsmaatregelen op lonen, pensioenen en sociale uitgaven voorbereid.
SP.a Rood (de linkervleugel van de SP.a) acht het hoogdringend dat alle linkse, progressieve en socialistische krachten worden gebundeld bij de komende verkiezingen. SP.a Rood verheugt zich erover dat dit ook het standpunt is van het federaal ABVV. Samen met Rudy de Leeuw zeggen wij: “We zullen elkaar hard nodig hebben de komende weken en maanden: vakbond, partij en mutualiteit, maar ook alle linkse, rode, progressieve en groene krachten in dit land. We moeten front vormen voor waardig werk, waardig loon, waardig pensioen voor iedereen. De sp.a moet de motor van dit front zijn” .
Vandaag kan er een eerste stap worden gezet door de opname van rode kandidaten en 'verruimingskandidaten' op de SP.a lijsten. Concreet stellen wij voor Erik De Bruyn of Rudi Kennes een verkiesbare plek te geven voor de Kamer in Antwerpen en Peter Mertens (PVDA) voor de Senaat.
Enkel een links front is in staat het nationalisme en de anti-politiek van antwoord te dienen. Enkel een links front is in staat verzet te bieden tegen het casinokapitalisme dat onze welvaart bedreigt.
Voor meer informatie : Erik De Bruyn 0475/ 65 40 73
Voor linkse frontvorming tegen het nationalisme, de antipolitiek en de ondermijning van onze welvaart
Terwijl in Europa een nieuwe financiële storm opkomt, verzinkt België in een communautair moeras. Terwijl nationalisten een nieuwe aflevering van de stammenoorlog ten uitvoer brengen, ondermijnt de sociale crisis verder het welzijn en de bestaanszekerheid van honderdduizenden mensen. Terwijl alle aandacht wordt gevestigd op BHV, worden zeer ingrijpende besparingsmaatregelen op lonen, pensioenen en sociale uitgaven voorbereid.
SP.a Rood (de linkervleugel van de SP.a) acht het hoogdringend dat alle linkse, progressieve en socialistische krachten worden gebundeld bij de komende verkiezingen. SP.a Rood verheugt zich erover dat dit ook het standpunt is van het federaal ABVV. Samen met Rudy de Leeuw zeggen wij: “We zullen elkaar hard nodig hebben de komende weken en maanden: vakbond, partij en mutualiteit, maar ook alle linkse, rode, progressieve en groene krachten in dit land. We moeten front vormen voor waardig werk, waardig loon, waardig pensioen voor iedereen. De sp.a moet de motor van dit front zijn” .
Vandaag kan er een eerste stap worden gezet door de opname van rode kandidaten en 'verruimingskandidaten' op de SP.a lijsten. Concreet stellen wij voor Erik De Bruyn of Rudi Kennes een verkiesbare plek te geven voor de Kamer in Antwerpen en Peter Mertens (PVDA) voor de Senaat.
Enkel een links front is in staat het nationalisme en de anti-politiek van antwoord te dienen. Enkel een links front is in staat verzet te bieden tegen het casinokapitalisme dat onze welvaart bedreigt.
Voor meer informatie : Erik De Bruyn 0475/ 65 40 73
donderdag 29 april 2010
Buitengewone vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen
Op maandag 3 mei om 20u00 vindt een buitengewone vergadering plaats van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen. Zoals gewoonlijk gaat deze door in het café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102) te Gent.
Op de agenda staan de volgende punten:
- bespreking komende verkiezingen
- bespreking BHV
Een nieuwe datum zal worden vastgelegd voor de volgende periodieke vergadering, die eerder was gepland voor volgende donderdag 6 mei.
Op de agenda staan de volgende punten:
- bespreking komende verkiezingen
- bespreking BHV
Een nieuwe datum zal worden vastgelegd voor de volgende periodieke vergadering, die eerder was gepland voor volgende donderdag 6 mei.
vrijdag 2 april 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen 8 april
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen vindt plaats op donderdag 8 april om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
Op de agenda staan momenteel de volgende punten:
- Organisatorisch: aanduiden secretaris/verslaggever
- Resultaat verkiezingen SP.a Gent
- Verslag Luik
- Verslag dag van het socialisme + evaluatie initiatief
- Stavaza: RS
- Activiteiten:
-> Rode wandeling door Gent
-> Debatten
-> 1 mei
-Afspraken discussie Roodboek
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
Op de agenda staan momenteel de volgende punten:
- Organisatorisch: aanduiden secretaris/verslaggever
- Resultaat verkiezingen SP.a Gent
- Verslag Luik
- Verslag dag van het socialisme + evaluatie initiatief
- Stavaza: RS
- Activiteiten:
-> Rode wandeling door Gent
-> Debatten
-> 1 mei
-Afspraken discussie Roodboek
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld.
donderdag 25 februari 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen
Op donderdag 4 maart vindt de volgende vergadering plaats van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen. Deze gaat zoals gewoonlijk door om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
Op de agenda staan momenteel de volgende punten:
- verslag van de SP.a-Rood stuurgroep
- bespreking werking SP.a
- bespreking + concrete afspraken mbt de campagne voor de bestuursverkiezingen van de SP.a-afdeling Gent
- stand van zaken 125 jaar BWP
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
Op de agenda staan momenteel de volgende punten:
- verslag van de SP.a-Rood stuurgroep
- bespreking werking SP.a
- bespreking + concrete afspraken mbt de campagne voor de bestuursverkiezingen van de SP.a-afdeling Gent
- stand van zaken 125 jaar BWP
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden voorgesteld en toegevoegd.
donderdag 11 februari 2010
"Laat ons ondernemen"
Vorige week begonnen de verenigde Belgische werkgevers een grote mediacampagne, ze vragen “ondernemingsruimte”. Elke dag verschijnt een one-liner op een pagina-grote advententie, bijvoorbeeld: “dringend tijd dat werken weer gewaardeerd wordt”.
Ik zeg: natuurlijk! Maar waarom danken jullie dan die tienduizenden gewaardeerde medewerkers af? Waarom willen jullie knabbelen aan de “loonkosten”? Die zijn zogezegd te hoog, want het uurloon in het buitenland is lager dan in België, zegt Pieter Timmermans. Hoe onwetenschappelijk kan men zijn om nominale uurlonen te vergelijken. Zowel de productiviteit per uur werknemer als de consumentenprijzen zijn toch ook hoger in België? Cijfertjes zijn te vinden in het persbericht op: www.acv-online.be/Actualiteit/default.asp. En hebben we ook geen betere sociale bescherming (want de RMZ bijdragen worden bij de loonkost gerekend); en willen we die bescherming niet zo houden zodat de koopkracht enigszins op peil blijft – daar moeten trouwens ook de bedrijven van leven.
De patroonsorganisaties zijn ook boos: “wij zijn niet verantwoordelijk voor de werkloosheid” (Thomas Leysen VBO). Ah neen? Nou breekt mijn klomp, zei een professor (die van Nederlandse origine was) telkens een student een stommiteit uitkraamde. Wie is dan verantwoordelijk; de werklozen zelf misschien? Wie schrapt de banen? De patroons vragen een heel korte ontslagtermijn en méér activering – activering voor jobs die ze zopas zelf hebben afgeschaft. De logica is ver te zoeken, de werkgevers zullen een ander pr-bureau moeten aanwerven. Bijvoorbeeld Hill en Knowlton, die kwamen ook Aquiris ter hulp, en president Bush voor zijn eerste golfoorlog.
Bedrijven in moeilijkheden? Ja, dat kan. Is hun personeel daarvoor verantwoordelijk? Misschien moeten de patroons die nu zo verenigd spreken, eens een onderlinge solidariteitskas oprichten om hun collega’s in moeilijkheden tijdelijk uit de nood te helpen. In plaats van altijd beroep te doen op de overheid, dus de belastingbetaler; en de balans op te krikken dankzij collectieve ontslagen. Want winsten worden er nog steeds gemaakt, zelfs in het zogenaamde rampjaar 2009. Toen Rudi Thomaes in augustus schreef “Water staat ondernemers aan de lippen”, heb ik eens naar de officiële nettowinstcijfers gekeken van 51 bedrijven. En naar de reserves in cash die sommige hebben. Men kan dat nog altijd lezen op: http://hdl.handle.net/1854/LU-748585
Bovendien kregen en krijgen de bedrijven massaal steun van de overheden onder de vorm van verminderde bijdragen aan de sociale zekerheid (4,757 miljard volgens het ACV, 7,5 volgens het ABVV), fiscale loonsubsidies (2,070 miljard), notionele interestaftrek op de vennootschapsbelasting (geschat op 4 miljard), e.a.
Wie die al deze cijfers ziet (zonder te spreken van de bonussen voor de de CEO’s en de beursspeculanten) kan alleen maar besluiten: ‘Duvels sak es nojt vul”, zoals mijn goede vader zei die afkomstig was uit Assebroek, Brugge.
Heren ondernemers (want veel vrouwen zijn er niet bij): doe uw werk, innoveer, maak ecologische produkten die we nodig hebben, schep nieuwe banen, geef de juiste opleiding daarvoor, maar stop met de afdankingen, met het broodroven van uw eigen mensen. En stop met de uitkering van uw fenomenale winsten die dan verdwijnen naar de belastingsparadijzen.
Frank Roels, Gent. 31/1/10
Lees 2 uitstekende ABVV-dossiers, over de werkloosheid, en over actie-eisen tegen de crisis: http://www.abvv.be/code/nl/fram001.htm
http://www.abvv.be/CODE/nl/fram015.htm
dinsdag 26 januari 2010
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen vindt plaats op dinsdag 2 februari om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
De volgende punten staan reeds op de agenda:
- verslag nationale stuurgroep SP.a-Rood (+ acties rond Opel)
- verslag bezoek aan SP.a Aalst
- uitbreiden contactennetwerk Oost-Vlaanderen
- stand van zaken volgende activiteit
- verslag Nieuwjaarsreceptie SP.a
- stand van zaken binnen SP.a (lokaal)
- verslag algemene vergadering Ronde tafel der socialisten
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden aangebracht.
De volgende punten staan reeds op de agenda:
- verslag nationale stuurgroep SP.a-Rood (+ acties rond Opel)
- verslag bezoek aan SP.a Aalst
- uitbreiden contactennetwerk Oost-Vlaanderen
- stand van zaken volgende activiteit
- verslag Nieuwjaarsreceptie SP.a
- stand van zaken binnen SP.a (lokaal)
- verslag algemene vergadering Ronde tafel der socialisten
Bijkomende punten kunnen te allen tijde worden aangebracht.
zondag 24 januari 2010
Speech Erik De Bruyn voor SP.a Laarne op vrijdag 22 januari
Kameraden,
Als is de nieuwjaarsboodschap nog zo snel, de actualiteit achterhaalt haar wel. En niet altijd op een even fijnbesnaarde manier. De sluitingsplannen van het management van Opel hebben Rudi en ik gedwongen alles te herzien wat we hier vandaag komen vertellen.
Het zal hier vandaag dus veel over Opel gaan. De dreigende sluiting hangt als een donderwolk boven heel België. (Sorry voor de gevoelige zielen van de N-VA, ik spreek liever over België, Vlaanderen is voor mij noord-België)
Het gaat hier over de 2600 arbeiders van Opel en hun gezinnen. Het gaat hier over de arbeiders in de toeleveringsbedrijven zoals Johnson Controls in Geel. In totaal tussen de 5000 en de 10000 arbeidsplaatsen. Maar het gaat over nog veel meer. Het gaat over de toekomst van de industriële tewerkstelling in heel België en over de tewerkstelling tout court. Met andere woorden het gaat hier over de corebusiness van onze partij om het in managementstermen uit te drukken. Als we Opel Antwerpen loslaten dan komt ons industrieel en economisch weefsel in gevaar. Vergeet trouwens een diensteneconomie zonder industriële fond. Een diensteneconomie zonder industriële basis dat zie je in de derde wereld: dat komt neer op schoenen poetsen en stylo’s verkopen!
Zowel links als rechts zeggen natuurlijk bekommerd te zijn om die tewerkstelling. Maar de formules om ze te behouden zijn wel heel verschillend. Bij rechts komt het er in grote lijnen op neer dat we plat op onze buik moeten gaan voor de grote multinationale bedrijven, dat we het spel volledig moeten spelen volgens de spelregels van het kapitaal. De Vlaamse rechterzijde stoort zich enorm aan elk spatje Frans dat op Vlaamse bodem zou kunnen terechtkomen, maar vindt het blijkbaar veel minder erg dat we voluit gegijzeld worden door zowel binnenlandse als buitenlandse multinationals. Want laten we ons geen illusies maken over het ‘kapitalisme van eigen bodem’. Bekaert, een zogenaamd oer‘Vlaams’ bedrijf maakte in 2008 in haar vestiging in Hemiksem alléén 10 miljoen euro winst. Ondanks die zo verguisde ‘hoge loonkost’. Toch werd olv. Manager van het jaar Bert De Graeve de fabriek gesloten en de productie overgebracht naar Thaïland. Moeten we dan echt de lonen en de levensstandaard van Thaïland overnemen om competitief te zijn? Is dat de toekomst die de rechterzijde voor ons in petto heeft?
AB Inbev, een ‘Belgisch’ (Braziliaans) bedrijf, hetzelfde: 230 miljoen euro winst is niet genoeg. Er moesten 263 jobs sneuvelen. Niet de loonkosten zijn te hoog, de winsthonger is te groot. Dat is het probleem in België en Europa!
Dat brengt me bij Opel. Men schildert die beslissing al als een produkt van het zogenaamd ‘economisch realisme’. Het kan niet anders, het zijn de economische wetmatigheden. Heel de pers gaat mee in die defaitistische teneur. Ik gruwel van dat woord ‘realisme’. Het is blijkbaar ‘economisch realisme’ om 10.000 gezinnen van de ene dag op de andere hun broodwinning af te nemen. Hoe realistisch is dat voor die mensen die vaak afbetalingen hebben lopen voor huis en auto, studerende kinderen enz? Als we het dan toch over economische realiteiten moeten hebben, dit is er ook een: Opel Antwerpen is een van de productiefste assemblageplatformen voor auto’s in de wereld. Hoge loonkost inbegrepen. De Belgische arbeiders verdienen letterlijk en figuurlijk hun hoge lonen. Ze geven er hard werken en hoge technische competentie voor in de plaats.
De sluiting is dan ook een politieke beslissing. Duitsland weegt zwaarder dan België op politiek vlak, dat is evident. Daarom moet de Belgische vestiging dicht. Wat kunnen we daartegen in stelling brengen is nu de vraag? Twee dingen. Ten eerste de Europese syndicale solidariteit. AB Inbev heeft bewezen dat we beslissingen kunnen keren. Maar dat kan alleen door het opbouwen van krachtsverhoudingen. Wat Opel betreft moeten die syndicale krachtsverhoudingen gebouwd en versterkt worden op Europees niveau, tegen het defaitisme en de psychologische oorlogsvoering in. In Antwerpen wordt aan die krachtsverhoudingen een bijdrage geleverd door de parking met de afgewerkte wagens te blokkeren. Wij moeten dat met SP.a maximaal steunen, ik kom daar straks nog op terug.
Tweede wapen dat we tegen de politieke beslissing tot sluiting in stelling moeten brengen, en daar moet SP.a een sleutelrol spelen, is zélf het lef hebben om politieke beslissingen nemen. Het is vijf na twaalf wat een plan B betreft, een vangnet onder Opel Antwerpen voor het geval de toekomst binnen Opel en GM dan toch doodloopt. Ik heb in dat verband al enkele keren gesproken over het nationaliseren van de fabriek. Dat wordt natuurlijk altijd een beetje genant weggelachen. JM De Decker begint dan te lullen over Trabantjes en zo. Maar de realiteit is de volgende: mochten de VS en Duitsland niet zijn overgegaan tot de nationalisatie van resp. GM en Opel dan zou er van GM en Opel verdorie al lang geen sprake meer geweest zijn!
En zonder nationalisaties zou er in ons eigen land al lang geen sprake meer geweest zijn van Fortis, Dexia en KBC!
De Belgische en Vlaamse overheden moeten voor Opel minstens doen wat ze voor de banken hebben gedaan. Want deze keer gaat het over de broodwinning van gewone werkende mensen. Trouwens, op de keper beschouwd is de fabriek in Antwerpen al van ons, van de gemeenschap. Ik stel voor dat de SP.a in het parlement eens vraagt een oplijsting te geven van alle subsidies, belastingvrijstellingen, lagere SZ-bijdragen op nachtpremies, ter beschikking stellen van haventerreinen en andere voordelen die Opel al kreeg. Het totaalbedrag zal vele malen hoger zijn dan de waarde van de fabriek in Antwerpen.
We beschikken bovendien over een Vlaamse begrotingspost van 500 miljoen euro voor Opel. We beschikken over publieke investeringsmaatschappijen die een overheidsholding voor de auto-industrie kunnen oprichten en de fabriek kunnen overnemen zoals Nederland destijds deed na het faillissement van DAF. De Nederlandse overheid heeft de infrastructuur van DAF gebruikt om er buitenlandse modellen op te assembleren. Op die manier kunnen we Opel Antwerpen op korte termijn redden. We hebben tijd tot en met juni. We moeten NU handelen. Op langere termijn moet er dan nagedacht worden over duurzame reconversie naar elektrische wagens waar er in België al bijzonder veel technologie aanwezig is op onze universiteiten met name de VUB, ook het product van overheidsinvesteringen. Het is een mythe dat inniovatie altijd van de private sector komt!
De autosector heeft een toekomst. Ik kocht gisteren de Financial Times. Alleen al de Chinese markt zal groeien van 8.6 miljoen auto’s/jaar nu tot 30.2 miljoen/jaar in 2020, en daarmee het dubbele bedragen van de Amerikaanse markt! India stijgt van 1.7 naar 8.4 miljoen. Als die allemaal op benzine of diesel gaan rijden dan zijn we eraan voor de moeite. Dan stikken we of we verdrinken in smeltend poolijs, en de petroleum zal dan ook snel op zijn. Het is dus duidelijk dat we voor een nieuwe industriële revolutie staan. En ofwel nemen we daar in België aan deel –met de technologische voorsprong en hooggeschoolde arbeiders die we hebben- of we doen dat niet. Ook het feit dat we een klein land zijn met korte afstanden geeft ons een natuurlijk voordeel in de eerste fase van de ontwikkeling van elektrische auto’s. Maar de overheid zal daarin het voortouw moeten nemen. De achterhaalde politieke dogma’s van de rechterzijde tegen overheidsinmenging in de economie moeten resoluut opzijgeschoven worden.
Het is dus veel en veel te vroeg om te spreken van en sociaal plan. Dat is het schoonheidsfoutje in de solidariteitsmail van onze voorzitster. Daar had niets mogen in staan over een sociaal plan. Zo tonen we ons zwak en onzeker.
Maar goed kameraden laten we de stier bij de horens vatten zou ik zeggen. Wat de arbeiders van Opel nu op korte termijn nodig hebben is voelbare, bijna fysieke solidariteit. Ik stel dan ook voor dat we vanaf nu met de SP.a (als aanzet van een veel breder sociaal front) vanaf nu een permanente wake organiseren aan de poorten van Opel Antwerpen. Om te tonen dat we Opel Antwerpen niet loslaten. In beurtrol kunnen afdelingen of groepen van afdelingen van de SP.a die wake bemannen en bevrouwen. Dat zal van ons ook terug een andere partij maken, een actiepartij, een partij die onder de mensen is op de ogenblikken dat dit van ons verwacht wordt. Ik heb het voorstel al gelanceerd bij SP.a Antwerpen. Ik wacht op een antwoord, hopelijk niet te lang.
Ik heb een goed gesprek gehad met Caroline Gennez begin december. Daaruit bleek dat ze op een aantal punten zeer dicht bij de standpunten van het ABVV en SP.a Rood staat, zoals over de nood aan een openbare bank, een vermogensbelasting enzovoort. Maar het moment van de waarheid is nu. NU moeten we laten zien dat we fysiek zij aan zij staan met onze vakbondskameraden. Geen woorden maar daden! Naar links en dan vooruit!
Als is de nieuwjaarsboodschap nog zo snel, de actualiteit achterhaalt haar wel. En niet altijd op een even fijnbesnaarde manier. De sluitingsplannen van het management van Opel hebben Rudi en ik gedwongen alles te herzien wat we hier vandaag komen vertellen.
Het zal hier vandaag dus veel over Opel gaan. De dreigende sluiting hangt als een donderwolk boven heel België. (Sorry voor de gevoelige zielen van de N-VA, ik spreek liever over België, Vlaanderen is voor mij noord-België)
Het gaat hier over de 2600 arbeiders van Opel en hun gezinnen. Het gaat hier over de arbeiders in de toeleveringsbedrijven zoals Johnson Controls in Geel. In totaal tussen de 5000 en de 10000 arbeidsplaatsen. Maar het gaat over nog veel meer. Het gaat over de toekomst van de industriële tewerkstelling in heel België en over de tewerkstelling tout court. Met andere woorden het gaat hier over de corebusiness van onze partij om het in managementstermen uit te drukken. Als we Opel Antwerpen loslaten dan komt ons industrieel en economisch weefsel in gevaar. Vergeet trouwens een diensteneconomie zonder industriële fond. Een diensteneconomie zonder industriële basis dat zie je in de derde wereld: dat komt neer op schoenen poetsen en stylo’s verkopen!
Zowel links als rechts zeggen natuurlijk bekommerd te zijn om die tewerkstelling. Maar de formules om ze te behouden zijn wel heel verschillend. Bij rechts komt het er in grote lijnen op neer dat we plat op onze buik moeten gaan voor de grote multinationale bedrijven, dat we het spel volledig moeten spelen volgens de spelregels van het kapitaal. De Vlaamse rechterzijde stoort zich enorm aan elk spatje Frans dat op Vlaamse bodem zou kunnen terechtkomen, maar vindt het blijkbaar veel minder erg dat we voluit gegijzeld worden door zowel binnenlandse als buitenlandse multinationals. Want laten we ons geen illusies maken over het ‘kapitalisme van eigen bodem’. Bekaert, een zogenaamd oer‘Vlaams’ bedrijf maakte in 2008 in haar vestiging in Hemiksem alléén 10 miljoen euro winst. Ondanks die zo verguisde ‘hoge loonkost’. Toch werd olv. Manager van het jaar Bert De Graeve de fabriek gesloten en de productie overgebracht naar Thaïland. Moeten we dan echt de lonen en de levensstandaard van Thaïland overnemen om competitief te zijn? Is dat de toekomst die de rechterzijde voor ons in petto heeft?
AB Inbev, een ‘Belgisch’ (Braziliaans) bedrijf, hetzelfde: 230 miljoen euro winst is niet genoeg. Er moesten 263 jobs sneuvelen. Niet de loonkosten zijn te hoog, de winsthonger is te groot. Dat is het probleem in België en Europa!
Dat brengt me bij Opel. Men schildert die beslissing al als een produkt van het zogenaamd ‘economisch realisme’. Het kan niet anders, het zijn de economische wetmatigheden. Heel de pers gaat mee in die defaitistische teneur. Ik gruwel van dat woord ‘realisme’. Het is blijkbaar ‘economisch realisme’ om 10.000 gezinnen van de ene dag op de andere hun broodwinning af te nemen. Hoe realistisch is dat voor die mensen die vaak afbetalingen hebben lopen voor huis en auto, studerende kinderen enz? Als we het dan toch over economische realiteiten moeten hebben, dit is er ook een: Opel Antwerpen is een van de productiefste assemblageplatformen voor auto’s in de wereld. Hoge loonkost inbegrepen. De Belgische arbeiders verdienen letterlijk en figuurlijk hun hoge lonen. Ze geven er hard werken en hoge technische competentie voor in de plaats.
De sluiting is dan ook een politieke beslissing. Duitsland weegt zwaarder dan België op politiek vlak, dat is evident. Daarom moet de Belgische vestiging dicht. Wat kunnen we daartegen in stelling brengen is nu de vraag? Twee dingen. Ten eerste de Europese syndicale solidariteit. AB Inbev heeft bewezen dat we beslissingen kunnen keren. Maar dat kan alleen door het opbouwen van krachtsverhoudingen. Wat Opel betreft moeten die syndicale krachtsverhoudingen gebouwd en versterkt worden op Europees niveau, tegen het defaitisme en de psychologische oorlogsvoering in. In Antwerpen wordt aan die krachtsverhoudingen een bijdrage geleverd door de parking met de afgewerkte wagens te blokkeren. Wij moeten dat met SP.a maximaal steunen, ik kom daar straks nog op terug.
Tweede wapen dat we tegen de politieke beslissing tot sluiting in stelling moeten brengen, en daar moet SP.a een sleutelrol spelen, is zélf het lef hebben om politieke beslissingen nemen. Het is vijf na twaalf wat een plan B betreft, een vangnet onder Opel Antwerpen voor het geval de toekomst binnen Opel en GM dan toch doodloopt. Ik heb in dat verband al enkele keren gesproken over het nationaliseren van de fabriek. Dat wordt natuurlijk altijd een beetje genant weggelachen. JM De Decker begint dan te lullen over Trabantjes en zo. Maar de realiteit is de volgende: mochten de VS en Duitsland niet zijn overgegaan tot de nationalisatie van resp. GM en Opel dan zou er van GM en Opel verdorie al lang geen sprake meer geweest zijn!
En zonder nationalisaties zou er in ons eigen land al lang geen sprake meer geweest zijn van Fortis, Dexia en KBC!
De Belgische en Vlaamse overheden moeten voor Opel minstens doen wat ze voor de banken hebben gedaan. Want deze keer gaat het over de broodwinning van gewone werkende mensen. Trouwens, op de keper beschouwd is de fabriek in Antwerpen al van ons, van de gemeenschap. Ik stel voor dat de SP.a in het parlement eens vraagt een oplijsting te geven van alle subsidies, belastingvrijstellingen, lagere SZ-bijdragen op nachtpremies, ter beschikking stellen van haventerreinen en andere voordelen die Opel al kreeg. Het totaalbedrag zal vele malen hoger zijn dan de waarde van de fabriek in Antwerpen.
We beschikken bovendien over een Vlaamse begrotingspost van 500 miljoen euro voor Opel. We beschikken over publieke investeringsmaatschappijen die een overheidsholding voor de auto-industrie kunnen oprichten en de fabriek kunnen overnemen zoals Nederland destijds deed na het faillissement van DAF. De Nederlandse overheid heeft de infrastructuur van DAF gebruikt om er buitenlandse modellen op te assembleren. Op die manier kunnen we Opel Antwerpen op korte termijn redden. We hebben tijd tot en met juni. We moeten NU handelen. Op langere termijn moet er dan nagedacht worden over duurzame reconversie naar elektrische wagens waar er in België al bijzonder veel technologie aanwezig is op onze universiteiten met name de VUB, ook het product van overheidsinvesteringen. Het is een mythe dat inniovatie altijd van de private sector komt!
De autosector heeft een toekomst. Ik kocht gisteren de Financial Times. Alleen al de Chinese markt zal groeien van 8.6 miljoen auto’s/jaar nu tot 30.2 miljoen/jaar in 2020, en daarmee het dubbele bedragen van de Amerikaanse markt! India stijgt van 1.7 naar 8.4 miljoen. Als die allemaal op benzine of diesel gaan rijden dan zijn we eraan voor de moeite. Dan stikken we of we verdrinken in smeltend poolijs, en de petroleum zal dan ook snel op zijn. Het is dus duidelijk dat we voor een nieuwe industriële revolutie staan. En ofwel nemen we daar in België aan deel –met de technologische voorsprong en hooggeschoolde arbeiders die we hebben- of we doen dat niet. Ook het feit dat we een klein land zijn met korte afstanden geeft ons een natuurlijk voordeel in de eerste fase van de ontwikkeling van elektrische auto’s. Maar de overheid zal daarin het voortouw moeten nemen. De achterhaalde politieke dogma’s van de rechterzijde tegen overheidsinmenging in de economie moeten resoluut opzijgeschoven worden.
Het is dus veel en veel te vroeg om te spreken van en sociaal plan. Dat is het schoonheidsfoutje in de solidariteitsmail van onze voorzitster. Daar had niets mogen in staan over een sociaal plan. Zo tonen we ons zwak en onzeker.
Maar goed kameraden laten we de stier bij de horens vatten zou ik zeggen. Wat de arbeiders van Opel nu op korte termijn nodig hebben is voelbare, bijna fysieke solidariteit. Ik stel dan ook voor dat we vanaf nu met de SP.a (als aanzet van een veel breder sociaal front) vanaf nu een permanente wake organiseren aan de poorten van Opel Antwerpen. Om te tonen dat we Opel Antwerpen niet loslaten. In beurtrol kunnen afdelingen of groepen van afdelingen van de SP.a die wake bemannen en bevrouwen. Dat zal van ons ook terug een andere partij maken, een actiepartij, een partij die onder de mensen is op de ogenblikken dat dit van ons verwacht wordt. Ik heb het voorstel al gelanceerd bij SP.a Antwerpen. Ik wacht op een antwoord, hopelijk niet te lang.
Ik heb een goed gesprek gehad met Caroline Gennez begin december. Daaruit bleek dat ze op een aantal punten zeer dicht bij de standpunten van het ABVV en SP.a Rood staat, zoals over de nood aan een openbare bank, een vermogensbelasting enzovoort. Maar het moment van de waarheid is nu. NU moeten we laten zien dat we fysiek zij aan zij staan met onze vakbondskameraden. Geen woorden maar daden! Naar links en dan vooruit!
donderdag 21 januari 2010
Persbericht 20 januari 2010
De directie van Opel heeft gefaald. Tijd voor een nationalisatie van de fabriek
De actie van de Opel-arbeiders verdient onze volle steun. De werknemers van Opel hebben zo lang als het maar mogelijk was ‘verantwoordelijkheidszin’ getoond. Het is echter de directie van Opel die een manifest gebrek aan verantwoordelijkheidszin aan de dag legt. Zij kan aan de Antwerpse fabriek –en bij uitbreiding de Europese fabrieken – geen toekomst bieden. Zij brengt geen innovatie. Zij respecteert de sociale spelregels niet. Zij tracht het beste in de mens, de solidariteit, te breken. Zij weigert bovendien de wagens te bouwen die de wereld nodig heeft, namelijk milieuvriendelijke wagens.
De strijd om Opel Antwerpen gaat over meer dan het redden van jobs alleen. De strijd gaat ook over de vraag welke economie we willen, en over het op een maatschappelijk verantwoorde manier aanwenden van technologische innovatie. Hij heeft ook de industriële toekomst van België en Vlaanderen tot inzet. Het is daarom niet enkel een strijd van de arbeiders van Opel alleen, maar van ons allemaal, en verdient daarom een breed sociaal en politiek front.
De auto-industrie is in de afgelopen honderd jaar een belangrijke motor geweest van zowel tewerkstelling als van technologische innovatie. Dat zal de komende decennia zo blijven. Het tijdperk van de fossiele brandstoffen loopt ten einde. We staan voor een industrieel-technologische revolutie. Het kan niet de bedoeling zijn dat België zich in die context een belangrijke troef, namelijk een uitstekend gelegen ultraproductief en flexibel assemblageplatform, uit handen laat slaan. Opel Antwerpen is geen steenkoolmijn maar een wissel op de industriële toekomst van België. Alleen daarom al is het sluiten van de fabriek geen optie.
Daarom is het nu tijd voor een kordaat overheidsingrijpen: de Vlaamse regering moet de fabriek overnemen en heroriënteren naar een ecologische en duurzame autoproduktie. Zonder Opel als het moet.
De Vlaamse en Belgische belastingbetalers hebben de fabriek in Antwerpen al dubbel en dik betaald door de overheidssteun die de afgelopen decennia naar het bedrijf ging. Het is onze fabriek!
SP.a Rood steunt voluit de acties van de vakbonden (afsluiten parking, opbouwen oorlogsbuit, morgen misschien de volledige staking en bezetting). Samen met de blokkades van de vestigingen van Inbev tonen zij dat de mensen niet meer lijdzaam willen toezien hoe zij worden afgeslacht.
SP.a Rood verwacht van de SP.a dat ze nu voluit gaat voor het behoud van Opel Antwerpen en dat ze de strijd van de arbeiders van Opel politiek vertolkt. Van SP.a parlementsleden verwachten we nu dat ze het rechtse taboe rond overheidsinmenging aan de kaak stellen. Het zijn niet de socialisten die Opel Antwerpen in gevaar brengen met ideologische dogma’s. De rechterzijde doet dat wel: door vast te houden aan het dogma dat alleen maar de private sector auto’s kan, mag en zal bouwen, en dat overheidsgeld –ons belastinggeld – alleen maar een rol kan spelen in het lokken van private investeerders. Het lot van Opel Antwerpen dreigt daardoor te worden beslecht in de hoofdkwartieren van buitenlandse multinationals.
Overheidsinmenging is er in de Verenigde Staten en Duitsland op massale schaal. General Motors in de VS en Opel in Duitsland werden de facto genationaliseerd. Anders was er van GM nu al geen sprake meer geweest. De vraag is dus niet of overheidsinmenging in de auto-industrie te verantwoorden is. Ze is een feit, en ze is noodzakelijk. De vraag is welke doelen ze moet dienen: het redden van private aandeelhoudersbelangen of een sociale en ecologische auto-industrie? De private sector heeft sedert de lancering van de T-Ford in 1908 honderd jaar de kans gekregen om die uit te bouwen en is daar niet in geslaagd.
SP.a Rood brengt morgenochtend 21 januari een solidariteitsbezoek aan Opel Antwerpen.
Erik De Bruyn
Woordvoerder SP.a Rood
www.sp-a-rood.be
www.bloggen.be/derodevoorzitter
0475 65 40 73
De actie van de Opel-arbeiders verdient onze volle steun. De werknemers van Opel hebben zo lang als het maar mogelijk was ‘verantwoordelijkheidszin’ getoond. Het is echter de directie van Opel die een manifest gebrek aan verantwoordelijkheidszin aan de dag legt. Zij kan aan de Antwerpse fabriek –en bij uitbreiding de Europese fabrieken – geen toekomst bieden. Zij brengt geen innovatie. Zij respecteert de sociale spelregels niet. Zij tracht het beste in de mens, de solidariteit, te breken. Zij weigert bovendien de wagens te bouwen die de wereld nodig heeft, namelijk milieuvriendelijke wagens.
De strijd om Opel Antwerpen gaat over meer dan het redden van jobs alleen. De strijd gaat ook over de vraag welke economie we willen, en over het op een maatschappelijk verantwoorde manier aanwenden van technologische innovatie. Hij heeft ook de industriële toekomst van België en Vlaanderen tot inzet. Het is daarom niet enkel een strijd van de arbeiders van Opel alleen, maar van ons allemaal, en verdient daarom een breed sociaal en politiek front.
De auto-industrie is in de afgelopen honderd jaar een belangrijke motor geweest van zowel tewerkstelling als van technologische innovatie. Dat zal de komende decennia zo blijven. Het tijdperk van de fossiele brandstoffen loopt ten einde. We staan voor een industrieel-technologische revolutie. Het kan niet de bedoeling zijn dat België zich in die context een belangrijke troef, namelijk een uitstekend gelegen ultraproductief en flexibel assemblageplatform, uit handen laat slaan. Opel Antwerpen is geen steenkoolmijn maar een wissel op de industriële toekomst van België. Alleen daarom al is het sluiten van de fabriek geen optie.
Daarom is het nu tijd voor een kordaat overheidsingrijpen: de Vlaamse regering moet de fabriek overnemen en heroriënteren naar een ecologische en duurzame autoproduktie. Zonder Opel als het moet.
De Vlaamse en Belgische belastingbetalers hebben de fabriek in Antwerpen al dubbel en dik betaald door de overheidssteun die de afgelopen decennia naar het bedrijf ging. Het is onze fabriek!
SP.a Rood steunt voluit de acties van de vakbonden (afsluiten parking, opbouwen oorlogsbuit, morgen misschien de volledige staking en bezetting). Samen met de blokkades van de vestigingen van Inbev tonen zij dat de mensen niet meer lijdzaam willen toezien hoe zij worden afgeslacht.
SP.a Rood verwacht van de SP.a dat ze nu voluit gaat voor het behoud van Opel Antwerpen en dat ze de strijd van de arbeiders van Opel politiek vertolkt. Van SP.a parlementsleden verwachten we nu dat ze het rechtse taboe rond overheidsinmenging aan de kaak stellen. Het zijn niet de socialisten die Opel Antwerpen in gevaar brengen met ideologische dogma’s. De rechterzijde doet dat wel: door vast te houden aan het dogma dat alleen maar de private sector auto’s kan, mag en zal bouwen, en dat overheidsgeld –ons belastinggeld – alleen maar een rol kan spelen in het lokken van private investeerders. Het lot van Opel Antwerpen dreigt daardoor te worden beslecht in de hoofdkwartieren van buitenlandse multinationals.
Overheidsinmenging is er in de Verenigde Staten en Duitsland op massale schaal. General Motors in de VS en Opel in Duitsland werden de facto genationaliseerd. Anders was er van GM nu al geen sprake meer geweest. De vraag is dus niet of overheidsinmenging in de auto-industrie te verantwoorden is. Ze is een feit, en ze is noodzakelijk. De vraag is welke doelen ze moet dienen: het redden van private aandeelhoudersbelangen of een sociale en ecologische auto-industrie? De private sector heeft sedert de lancering van de T-Ford in 1908 honderd jaar de kans gekregen om die uit te bouwen en is daar niet in geslaagd.
SP.a Rood brengt morgenochtend 21 januari een solidariteitsbezoek aan Opel Antwerpen.
Erik De Bruyn
Woordvoerder SP.a Rood
www.sp-a-rood.be
www.bloggen.be/derodevoorzitter
0475 65 40 73
woensdag 6 januari 2010
BREAKING NEWS!!! - Egypte zet 2.000 agenten in tegen hulpkonvooi Viva Palestina
Dit bericht ontvingen we via mail. Nee aan de repressie! Nee aan de blokkade tegen Gaza!
"Beste redactie
Opnieuw schandelijke taferelen van de Egyptische autoriteiten die samen met Israël al sinds Kerstmis een hulpkonvooi van Viva Palestina saboteren. Het noodlijdende Palestijnse volk in de Gazastrook krijgt nog geen kruimeltje als men ook deze hulp weigert. Egypte wil 60 voertuigen van het konvooi niet toelaten tot de Gazastrook en brak nadien alle onderhandelingen af met Viva Palestina. Alle voertuigen en activisten van Viva Palestina worden op dit ogenblik geblokkeerd en vrijwilligers worden aangevallen door de oproerpolitie.
http://www.vivapalestina-us.org/
( www.haaretz.com/hasen/spages/1140333.html ) dit is een correspondent van Reuters.( http://www.youtube.com/watch?v=04EcEb4eMEM ) (dit is een mondelinge reportage, de film toont andere beelden)
De Egyptische oproerpolitie zet traangas en waterkanonnen in. Er zijn gekwetsten.
Intussen voerde Israël een luchtaanval uit op de Gazastrook met als voorlopige balans één dode en vier ernstig gewonden. (http://www.presstv.com/detail.aspx?id=115431§ionid=351020202 )
A.u.b. bericht hier over!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
