De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen vindt plaats op dinsdag 5 januari om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent). Iedereen wordt van harte uitgenodigd voor deze eerste bijeenkomst van het nieuwe jaar.
Voorlopig staat als enige punt op de agenda de bespreking van de huidige stand van zaken binnen SP.a-Rood (samen met de vooruitzichten voor 2010).
Bijkomende agendapunten kunnen worden voorgesteld.
Alvast de beste wensen voor het nieuwe jaar!
donderdag 31 december 2009
donderdag 3 december 2009
Delegatie van SP.a Rood ontvangen door Caroline Gennez
persbericht SP.a Rood
3 december 2009
Delegatie van SP.a Rood ontvangen door Caroline Gennez
(goed nieuws is OOK nieuws)
Enkele dagen voor de Raad van Voorzitters en Secretarissen van 5 december werd een delegatie van SP.a Rood, de linkervleugel in de partij, ontvangen op de Grasmarkt door partijvoorzitter Caroline Gennez. Deze delegatie bestaande uit Erik De Bruyn, Elke Heirman en Stephen Bouquin evalueert dit eerste gesprek als zeer constructief.
De SP.a Rood delegatie hield een pleidooi voor diepgaande democratisering van de partijwerking, zoniet zal de interne vertrouwenscrisis zich verder uitdiepen. Om de economische en sociale crisis gepast van antwoord te dienen moet de SP.a een duidelijkere linkse koers volgen. Arm in arm zal de SP.a opnieuw een sterke partij worden. Schouder aan schouder kan links zich versterken.
SP.a Rood verheugt zich dan ook over het feit de partijvoorzitter zich in duidelijke termen heeft uitgesproken voor een vermogensbelasting en voor een openbare bank. Ook het feit dat de SP.a zich achter het ABVV schaart en de vakbondseisen steunt, in het bijzonder een betere bescherming tegen ontslag voor arbeiders, is goed nieuws.
Wat het democratische deficit in de partij betreft blijven er meningsverschillen. De voorzitster is er zich echter van bewust dat er op dat vlak ernstige problemen zijn – in het bijzonder in enkele grotere SP.a-afdelingen – ‘maar er wordt aan gewerkt’.
Wij durven hopen dat hierbij een eerste stap wordt gezet in de goede richting. Vele afdelingen hebben heel veel voorstellen ingediend van wijzigingen m.b.t. de interne werking. De verwachtingen liggen hoog en terecht. Ook SP.a Rood heeft bijgedragen tot deze discussie, onder meer via een eigen nota. Na 5 december maken wij een eerste balans op.
Naar links en dan vooruit.
Voor meer informatie :
Erik De Bruyn
0475/65 40 73
3 december 2009
Delegatie van SP.a Rood ontvangen door Caroline Gennez
(goed nieuws is OOK nieuws)
Enkele dagen voor de Raad van Voorzitters en Secretarissen van 5 december werd een delegatie van SP.a Rood, de linkervleugel in de partij, ontvangen op de Grasmarkt door partijvoorzitter Caroline Gennez. Deze delegatie bestaande uit Erik De Bruyn, Elke Heirman en Stephen Bouquin evalueert dit eerste gesprek als zeer constructief.
De SP.a Rood delegatie hield een pleidooi voor diepgaande democratisering van de partijwerking, zoniet zal de interne vertrouwenscrisis zich verder uitdiepen. Om de economische en sociale crisis gepast van antwoord te dienen moet de SP.a een duidelijkere linkse koers volgen. Arm in arm zal de SP.a opnieuw een sterke partij worden. Schouder aan schouder kan links zich versterken.
SP.a Rood verheugt zich dan ook over het feit de partijvoorzitter zich in duidelijke termen heeft uitgesproken voor een vermogensbelasting en voor een openbare bank. Ook het feit dat de SP.a zich achter het ABVV schaart en de vakbondseisen steunt, in het bijzonder een betere bescherming tegen ontslag voor arbeiders, is goed nieuws.
Wat het democratische deficit in de partij betreft blijven er meningsverschillen. De voorzitster is er zich echter van bewust dat er op dat vlak ernstige problemen zijn – in het bijzonder in enkele grotere SP.a-afdelingen – ‘maar er wordt aan gewerkt’.
Wij durven hopen dat hierbij een eerste stap wordt gezet in de goede richting. Vele afdelingen hebben heel veel voorstellen ingediend van wijzigingen m.b.t. de interne werking. De verwachtingen liggen hoog en terecht. Ook SP.a Rood heeft bijgedragen tot deze discussie, onder meer via een eigen nota. Na 5 december maken wij een eerste balans op.
Naar links en dan vooruit.
Voor meer informatie :
Erik De Bruyn
0475/65 40 73
woensdag 2 december 2009
Betoging ABVV vrijdag 4 december!
ABVV roept op tot een betoging op vrijdag 4 december in Brussel, naar aanleiding van de onwil van premier Leterme om iets te doen aan het sociale bloedbad dat zich afspeelt in de vele bedrijven in België. 'Herstructureringen' vanwege de crisis leiden tot massale ontslagen. Dit kan en mag niet! Wij, de loontrekkenden, zullen de crisis van de bazen niet betalen!
"Werknemers zijn geen wegwerpzakdoeken!
Afspraak voor werkgelegenheid op 4 december in Brussel"Werknemers zijn geen wegwerpzakdoeken!
De voorspellingen voor 2010 zijn alarmerend: nadat dit jaar al 36.000 banen verloren gingen, zouden er nog volgend jaar eens 80.000 werklozen bij komen.
Het ABVV is zeer ongerust over dit vooruitzicht en heeft op 30 november de Eerste Minister ontmoet om uiting te geven aan de bezorgdheid van de werknemers.
De werknemers hebben al een zware tol betaald voor de crisis!
Een crisis waarvoor zij niet verantwoordelijk zijn. Zij kunnen niet aanvaarden dat ondernemingen de crisis inroepen als voorwendsel om hun winsten op te krikken en hun positie op de financiële markten te verstevigen.
De werknemers hebben al genoeg betaald.
De banken werden gered. De ondernemingen werden gered.
Ook de werknemers moeten beschermd worden.
Daarom mobiliseert het ABVV op vrijdag 4 december om 11 uur in Brussel
(Madou Plein)
Onze eisen:
* Stop de ontslagen.
* Versterk de bescherming van de arbeiders, in navolging van de bescherming die de bedienden hebben. Alle werknemers moeten op dezelfde manier behandeld worden.
* Stop de jacht op de werklozen. De mallemolen van de beschikbaarheidcontrole van de werknemers heeft geen zin als het aantal jobs blijft dalen. De werknemers die op straat staan, zijn daar niet verantwoordelijk voor. Hen met de vinger wijzen maakt hun situatie alleen nog pijnlijker.
Het ABVV verwacht van de regering dat ze de gepaste maatregelen treft.
Het ABVV klaagt de onverantwoordelijke en defensieve houding van de werkgevers aan en roept hen op hun deel van de verantwoordelijkheid voor de crisis op te nemen en meer inspanningen te leveren voor vorming.
Ter herinnering
In 2008 zijn de vormingsinspanningen van de werkgevers in ons land gedaald tot 1,04% van de loonmassa, terwijl de doelstelling (eind 2004) 1,9% was.
En het probleem ligt niet bij de lonen (de loonkloof met onze buren is gedaald tot ongeveer 1%), maar wel bij de ondernemingen zelf die ondermaats presteren op het vlak van innovatie en niet dynamisch genoeg zijn in het zoeken van nieuwe markten."
dinsdag 17 november 2009
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen
Volgende week dinsdag 24 november vindt de volgende vergadering plaats van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen, zoals steeds om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
Op de agenda staan ondermeer de volgende punten:
- Goedkeuring Dagelijks Bestuur
- Bespreking van de (voorbereiding voor de) raad van voorzitters en secretarissen:
* standpuntstekst SP.a-Rood
* voorbereiding binnen de SP.a
* algemene ledenvergadering van SP.a Oost-Vlaanderen op 30 november
- Verslag vorige vergadering Nationale Stuurgroep SP.a-Rood
- Heroriëntatie volgende activiteit
Bijkomende agendapunten kunnen steeds worden voorgesteld en toegevoegd.
Op de agenda staan ondermeer de volgende punten:
- Goedkeuring Dagelijks Bestuur
- Bespreking van de (voorbereiding voor de) raad van voorzitters en secretarissen:
* standpuntstekst SP.a-Rood
* voorbereiding binnen de SP.a
* algemene ledenvergadering van SP.a Oost-Vlaanderen op 30 november
- Verslag vorige vergadering Nationale Stuurgroep SP.a-Rood
- Heroriëntatie volgende activiteit
Bijkomende agendapunten kunnen steeds worden voorgesteld en toegevoegd.
zaterdag 7 november 2009
WINST JOHNSON & JOHNSON: 12,95 MILJARD
Dat de Amerikaanse multinational Johnson & Johnson, die eigenaar is van Janssen Pharmaceutica, 7000 tot 8000 banen aan ’t schrappen is, in vele landen, is nu welbekend. O.m. dankzij de spontane staking van de steriele productieafdeling woensdag.
Alle grote media lijken begrip te hebben voor de “moeilijke tijden” van de sector, en de crisis, waarmee de bedrijfsleiders zwaaien. En de torenhoge kosten om nieuwe geneesmiddelen te ontwikkelen. En de overdreven reglementering vooraleer nieuwe produkten op de zieken worden losgelaten.
Nochtans is de situatie heel simpel.
Hoe staat het met de boekhouding van J&J?
Even opgezocht: vorig jaar was de nettowinst van Johnson&Johnson 12,95 miljard, op een omzet van 63,75 miljard. Het dividendrendement was 3 %; niet zo slecht in vergelijking met de huidige spaarekeningen.
Waar ging al dat geld naartoe? Blijkbaar niet naar nieuwe en betere produkten; de onkosten zijn hier immers al afgetrokken. Naar de Caayman eilanden misschien?
Het 3e kwartaal 09 toonde een iets hogere winstmarge dan 08, volgens Standard&Poor.
Ook de beurskoers deed het goed. Sedert maart klom de koers van circa 45 naar boven de 60 $.
Maar het kan dus nog "beter", nog méér winst, door mensen te ontslaan.
Het geleuter over de hoge ontwikkelingskosten is schone schijn. Ten eerste zou er niet zo’n fenomenale winst zijn. Ten tweede wordt het basisonderzoek meestal gefinancieerd en uitgevoerd door universiteiten en overheidsfondsen zoals de National Institutes of Health, het IWT in ons land, e.a.
Vraagje: wie gaat op den duur al die medicijnen en schoonheidscrèmes nog kopen/betalen, als er steeds maar werklozen bijkomen, of jobs met lagere lonen? Misschien is het parool in de kringen van bedrijfsleiders: pak NU wat je krijgen kunt, ze kunnen het later niet meer afnemen. Après nous le déluge.
J&J is geen uitzondering. Op 9 maart schreef Jan de Schamphelaere in DeTijd over meerdere overnames bij big farma, waar fabelachtige sommen over de tafel gingen:
Merck biedt 41 miljard op Schering-Plough
Merck koopt Schering-Plough voor 41,1 miljard dollar. 15 procent van het personeelsbestand, ongeveer 15.000 mensen, zal afvloeien. Het fusiebedrijf wordt de nummer twee in de farmasector na Pfizer. In België tellen Merck en Schering-Plough samen zo'n 1.500 werknemers. De overname gebeurt voor 44 procent in cash en 56 procent in aandelen. Het overnamebedrag van 41,1 miljard dollar is gebaseerd op de aandelenkoers van Merck op 6 maart. Aandeelhouders van Schering Plough krijgen per aandeel 0,5767 Merck-aandelen en 10,50 dollar in cash. Het cashbedrag bedraagt 18,3 miljard dollar, waarvan 9,8 miljard van de eigen bankrekening komt en 8,5 miljard dollar van nieuwe schulden bij JPMorgan.
In 2008 haalden de twee bedrijven samen een omzet van 47 miljard dollar. Merck berekende dat de overname in het eerste jaar na de afronding van de transactie, een 'bescheiden' bijdrage zal leveren tot de winst. Daarna zal die bijdrage 'significant' worden. Merck rekent op 3,5 miljard dollar besparingen vanaf 2011.
15.000 ontslagen: The Wall Street Journal vernam in een gesprek met Richard T. Clark, de topman van Merck, dat zo'n 15 procent van het personeel zal afvloeien als gevolg van de integratie van de twee bedrijven. Daarbij worden vooral de activiteiten buiten de VS getroffen. Merck telt 55.000 werknemers, Schering-Plough 51.000.
Die maatregelen komen bovenop de lopende kostenbesparingsprogramma's van beide bedrijven. Merck kondigde in oktober aan dat het dit jaar 7.200 jobs zal schrappen. Een eental fabrieken gaan dicht. Schering-Plough op zijn beurt zei al dat het met fabriekssluitingen en ontslagen 1,25 miljard dollar wil besparen tegen 2010.
Dividend: Merck gaat zijn dividend handhaven en gaat tevens zijn inkoopprogramma voor eigen aandelen doorzetten.
Merck en Schering-Plough zijn al jaren lang partner in een joint venture, die onderzoek verricht naar medicijnen tegen cholesterol. De verkopen van twee cholesterolmiddelen Zetia en Vytorin staan sinds januari 2008 echter zwaar onder druk nadat in een studie de superieure doeltreffendheid van de middelen tegenover oudere, goedkopere middelen in vraag werd gesteld.
De pijplijnen van Merck en Schering-Plough zijn volgens een persbericht complementair. De pijplijn beslaat een brede waaier van ziektes: hart- en vaatziektes, ademhalingsstoornissen, kanker, ontstekingsziektes, neuroziekte, immuunziektes, ...
Remicade is één van de topproducten in de merkenportefeuille van Schering-Plough. Remicade is een middel tegen reuma en werd in samenwerking met Johnson & Johnson ontwikkeld en op de markt gebracht. Het zorgde vorig jaar voor 2,2 miljard dollar omzet bij Schering-Plough, meer dan 15 procent van de totale groepsomzet. Door deze samenwerking werd Johnson & Johnson op voorhand getipt als meest voor de handliggende overnemer. Een tegenbod is dus niet uitgesloten.
2009: het jaar van de farmadeals : 2009 is duidelijk het jaar van de overnames in de farmasector', zegt een analist. In januari lanceerde Pfizer een bod van 68 miljard dollar op Wyeth. Vorige week verhoogde Roche zijn bod op Genentech. Roche heeft reeds 56 procent van het Amerikaanse biotechbedrijf in handen en biedt 45 miljard dollar voor de resterende aandelen.
De reden voor de nieuwe ronde megadeals ligt voor de hand. 'De farmabedrijven hebben weinig keuzes als ze de winst per aandeel in de komende jaren willen doen stijgen', zegt een kenner. 'Omzetgroei is op eigen houtje moeilijk te verwezenlijken en kostenbesparingen hebben ook hun limieten.'
Patenten van blockbustermedicijnen van de big pharma lopen binnenkort af. Ze zijn op zoek naar nieuwe medicijnen om die verwachte omzetdaling te compenseren. Bovendien wordt het steeds steeds moeilijk om de gezondheidsauthoriteiten te overhalen een product toe te laten op de markt. Met Schering-Plough koopt Merck een aantrekkelijke pijplijn van experimentele medicijnen en het geeft de mogelijkheid grote kosten te besparen.
NB van fR:18 miljard cash voor één overname, 15% van het personeel afdanken, 7,81 miljard nettowinst in 2008. Moet er nog méér geld zijn?
Frank Roels, 5/11/09.
Alle grote media lijken begrip te hebben voor de “moeilijke tijden” van de sector, en de crisis, waarmee de bedrijfsleiders zwaaien. En de torenhoge kosten om nieuwe geneesmiddelen te ontwikkelen. En de overdreven reglementering vooraleer nieuwe produkten op de zieken worden losgelaten.
Nochtans is de situatie heel simpel.
Hoe staat het met de boekhouding van J&J?
Even opgezocht: vorig jaar was de nettowinst van Johnson&Johnson 12,95 miljard, op een omzet van 63,75 miljard. Het dividendrendement was 3 %; niet zo slecht in vergelijking met de huidige spaarekeningen.
Waar ging al dat geld naartoe? Blijkbaar niet naar nieuwe en betere produkten; de onkosten zijn hier immers al afgetrokken. Naar de Caayman eilanden misschien?
Het 3e kwartaal 09 toonde een iets hogere winstmarge dan 08, volgens Standard&Poor.
Ook de beurskoers deed het goed. Sedert maart klom de koers van circa 45 naar boven de 60 $.
Maar het kan dus nog "beter", nog méér winst, door mensen te ontslaan.
Het geleuter over de hoge ontwikkelingskosten is schone schijn. Ten eerste zou er niet zo’n fenomenale winst zijn. Ten tweede wordt het basisonderzoek meestal gefinancieerd en uitgevoerd door universiteiten en overheidsfondsen zoals de National Institutes of Health, het IWT in ons land, e.a.
Vraagje: wie gaat op den duur al die medicijnen en schoonheidscrèmes nog kopen/betalen, als er steeds maar werklozen bijkomen, of jobs met lagere lonen? Misschien is het parool in de kringen van bedrijfsleiders: pak NU wat je krijgen kunt, ze kunnen het later niet meer afnemen. Après nous le déluge.
J&J is geen uitzondering. Op 9 maart schreef Jan de Schamphelaere in DeTijd over meerdere overnames bij big farma, waar fabelachtige sommen over de tafel gingen:
Merck biedt 41 miljard op Schering-Plough
Merck koopt Schering-Plough voor 41,1 miljard dollar. 15 procent van het personeelsbestand, ongeveer 15.000 mensen, zal afvloeien. Het fusiebedrijf wordt de nummer twee in de farmasector na Pfizer. In België tellen Merck en Schering-Plough samen zo'n 1.500 werknemers. De overname gebeurt voor 44 procent in cash en 56 procent in aandelen. Het overnamebedrag van 41,1 miljard dollar is gebaseerd op de aandelenkoers van Merck op 6 maart. Aandeelhouders van Schering Plough krijgen per aandeel 0,5767 Merck-aandelen en 10,50 dollar in cash. Het cashbedrag bedraagt 18,3 miljard dollar, waarvan 9,8 miljard van de eigen bankrekening komt en 8,5 miljard dollar van nieuwe schulden bij JPMorgan.
In 2008 haalden de twee bedrijven samen een omzet van 47 miljard dollar. Merck berekende dat de overname in het eerste jaar na de afronding van de transactie, een 'bescheiden' bijdrage zal leveren tot de winst. Daarna zal die bijdrage 'significant' worden. Merck rekent op 3,5 miljard dollar besparingen vanaf 2011.
15.000 ontslagen: The Wall Street Journal vernam in een gesprek met Richard T. Clark, de topman van Merck, dat zo'n 15 procent van het personeel zal afvloeien als gevolg van de integratie van de twee bedrijven. Daarbij worden vooral de activiteiten buiten de VS getroffen. Merck telt 55.000 werknemers, Schering-Plough 51.000.
Die maatregelen komen bovenop de lopende kostenbesparingsprogramma's van beide bedrijven. Merck kondigde in oktober aan dat het dit jaar 7.200 jobs zal schrappen. Een eental fabrieken gaan dicht. Schering-Plough op zijn beurt zei al dat het met fabriekssluitingen en ontslagen 1,25 miljard dollar wil besparen tegen 2010.
Dividend: Merck gaat zijn dividend handhaven en gaat tevens zijn inkoopprogramma voor eigen aandelen doorzetten.
Merck en Schering-Plough zijn al jaren lang partner in een joint venture, die onderzoek verricht naar medicijnen tegen cholesterol. De verkopen van twee cholesterolmiddelen Zetia en Vytorin staan sinds januari 2008 echter zwaar onder druk nadat in een studie de superieure doeltreffendheid van de middelen tegenover oudere, goedkopere middelen in vraag werd gesteld.
De pijplijnen van Merck en Schering-Plough zijn volgens een persbericht complementair. De pijplijn beslaat een brede waaier van ziektes: hart- en vaatziektes, ademhalingsstoornissen, kanker, ontstekingsziektes, neuroziekte, immuunziektes, ...
Remicade is één van de topproducten in de merkenportefeuille van Schering-Plough. Remicade is een middel tegen reuma en werd in samenwerking met Johnson & Johnson ontwikkeld en op de markt gebracht. Het zorgde vorig jaar voor 2,2 miljard dollar omzet bij Schering-Plough, meer dan 15 procent van de totale groepsomzet. Door deze samenwerking werd Johnson & Johnson op voorhand getipt als meest voor de handliggende overnemer. Een tegenbod is dus niet uitgesloten.
2009: het jaar van de farmadeals : 2009 is duidelijk het jaar van de overnames in de farmasector', zegt een analist. In januari lanceerde Pfizer een bod van 68 miljard dollar op Wyeth. Vorige week verhoogde Roche zijn bod op Genentech. Roche heeft reeds 56 procent van het Amerikaanse biotechbedrijf in handen en biedt 45 miljard dollar voor de resterende aandelen.
De reden voor de nieuwe ronde megadeals ligt voor de hand. 'De farmabedrijven hebben weinig keuzes als ze de winst per aandeel in de komende jaren willen doen stijgen', zegt een kenner. 'Omzetgroei is op eigen houtje moeilijk te verwezenlijken en kostenbesparingen hebben ook hun limieten.'
Patenten van blockbustermedicijnen van de big pharma lopen binnenkort af. Ze zijn op zoek naar nieuwe medicijnen om die verwachte omzetdaling te compenseren. Bovendien wordt het steeds steeds moeilijk om de gezondheidsauthoriteiten te overhalen een product toe te laten op de markt. Met Schering-Plough koopt Merck een aantrekkelijke pijplijn van experimentele medicijnen en het geeft de mogelijkheid grote kosten te besparen.
NB van fR:18 miljard cash voor één overname, 15% van het personeel afdanken, 7,81 miljard nettowinst in 2008. Moet er nog méér geld zijn?
Frank Roels, 5/11/09.
vrijdag 6 november 2009
Boekvoorstelling 'Rooddruk voor een nieuw socialisme'
Deze avond, vrijdag 6 november, stelt Erik De Bruyn zijn boek 'Rooddruk voor een nieuw socialisme' voor in het Volkshuis van Zottegem.
Aanvangsuur: 20u
Locatie: Volkshuis, Markt 8 te Zottegem
Aanvangsuur: 20u
Locatie: Volkshuis, Markt 8 te Zottegem
Leve het stakingsrecht!
05/11/2009
Kurt De Loor, Vlaams Volksvertegenwoordiger voor sp.a, vindt het welletjes. Als de spoorwegvakbonden het werk neerleggen omdat een duizendtal collega’s op straat dreigen te worden gezet, worden ze gediaboliseerd. Liberalen op kop. Onder denoemer ‘minimumdienstverlening’ wordt het stakingsrecht verder uitgehold. Plat populisme.
Als syndicalisten bij Opel Antwerpen terecht de band stilleggen omdat duizenden collega’s dreigen hun job te verliezen, staat het hele land als één man achter de vakbonden. Liberalen op kop. Het klassieke verhaal van twee maten en twee gewichten. Arbeiders in de fabriek mogen staken. Liefst met veel toeters en bellen aan de fabriekspoort, dat levert mooie beelden op in het journaal… en verder hebben we er geen last van!
Als cipiers in de gevangenissen terecht staken omdat de werkdruk onhoudbaar wordt en hierdoor de veiligheid in het gedrang komt en omdat aan hun eisen geen gehoor gegeven wordt, ontstaat er geen hetse rond het stakingsrecht. Zolang binnen de dikke gevangenismuren alles rustig blijft en de stakers zich voor de gevangenispoort positioneren, en niet voor mijn voordeur is alles in orde. Laat ze dan maar staken, mijn steun hebben ze… en verder hebben we er geen last van!
Heeft mijn treinconducteur een probleem met zijn baas, dan is dat zijn zaak, niet die van mij. Ik verwacht van hem dat hij kaartjes knipten mij ten gepaste tijde laat weten dat mijn vervoersbewijs ei zo na vervallen is. Als mijn treinbestuurder een probleem heeft is het nog meer zijn eigen zaak. Ik ken hem niet, zie hem nooit. ik verwacht enkel dat hij mij van Brussel naar Zottegem brengt en liefst op tijd. Maar o wee als mijn werkgever het in zijn hoofd krijgt om mijn loon te herbekijken of als hij durft meedelen dat de financiële crisis mij mijn job zou kunnen kosten. Dan zullen mijn medepassagiers op de trein het geweten hebben: ik leg het werk neer! Met MIJN sociale verworvenheden sol je niet. Het diepdroevige verhaal van ikke ikke ikke…
In de economische jungle is het ieder voor zich. En ‘iedervoor zich’ laat dat nu net hetgene zijn waar liberalen in uitblinken. De topman van de liberale mutualiteiten, Mr Messiaen, roept op tot kleine daden vanverzet tegen het spoorwegpersoneel. In de liberale verborgen agenda staat de uitholling van het stakingsrecht weer met stip op één. Dat de stakers niet over één nacht ijs gingen bij het beleggen van hun staking, vergeet mr Messiaen erbij te vertellen. Het is te gemakkelijk om woordvoerder te spelen van de verongelijkte reiziger. De spoorvakbonden worden herleid tot gijzelaars die er een waar genoegen in scheppen om reizigers te gijzelen. Van solidariteit met het treinpersoneel geen spoor. Dat uw en mijn sociale verworvenheden, het stakingsrecht op kop, door dergelijke ondoordachte uitspraken gegijzeld worden, zal liberalen worst wezen.
Een klein dankwoordje is hier op zijn plaats. Bedankt treinbestuurder, bedankt treinconducteur, bedankt personeel van het spoor! Bedankt om er 364 dagen op 365 voor te zorgen dat ik kan sporen van Zottegem naar Brussel en terug. Bijna altijd op tijd. Als jullie vinden dat jullie vandaag het werk moeten neerleggen omdat jullie zuurverdiende sociale verworvenheden op de helling staan, omdat jullie job dreigt verloren te gaan of omdat jullie werkgevers de noodkreet anders niet (willen) horen of niet in overweging nemen, dan steun ik jullie. Omdat staken voor iedereen een recht moet zijn. Leve het stakingsrecht!
Beste reiziger, excuses als je mijn pleidooi niet kan smaken en je je verongelijkt voelt. Ik zie het als mijn plicht als politicus om vandaag niet het gemakkelijkste spoor te kiezen en mijn principes niet opzij te zetten voor één dag ongemak. Het is te gemakkelijk om de stakers in een slecht daglicht te plaatsen en deze staking aan te grijpen om een sfeer van collectief ongenoegen en anti-syndicalisme te creëren. Zeker in tijden van economische crisis mogen we ons niet door plat populistische praat laten verleiden.
Bron: Website Kurt De Loor
Kurt De Loor, Vlaams Volksvertegenwoordiger voor sp.a, vindt het welletjes. Als de spoorwegvakbonden het werk neerleggen omdat een duizendtal collega’s op straat dreigen te worden gezet, worden ze gediaboliseerd. Liberalen op kop. Onder denoemer ‘minimumdienstverlening’ wordt het stakingsrecht verder uitgehold. Plat populisme.
Als syndicalisten bij Opel Antwerpen terecht de band stilleggen omdat duizenden collega’s dreigen hun job te verliezen, staat het hele land als één man achter de vakbonden. Liberalen op kop. Het klassieke verhaal van twee maten en twee gewichten. Arbeiders in de fabriek mogen staken. Liefst met veel toeters en bellen aan de fabriekspoort, dat levert mooie beelden op in het journaal… en verder hebben we er geen last van!
Als cipiers in de gevangenissen terecht staken omdat de werkdruk onhoudbaar wordt en hierdoor de veiligheid in het gedrang komt en omdat aan hun eisen geen gehoor gegeven wordt, ontstaat er geen hetse rond het stakingsrecht. Zolang binnen de dikke gevangenismuren alles rustig blijft en de stakers zich voor de gevangenispoort positioneren, en niet voor mijn voordeur is alles in orde. Laat ze dan maar staken, mijn steun hebben ze… en verder hebben we er geen last van!
Heeft mijn treinconducteur een probleem met zijn baas, dan is dat zijn zaak, niet die van mij. Ik verwacht van hem dat hij kaartjes knipten mij ten gepaste tijde laat weten dat mijn vervoersbewijs ei zo na vervallen is. Als mijn treinbestuurder een probleem heeft is het nog meer zijn eigen zaak. Ik ken hem niet, zie hem nooit. ik verwacht enkel dat hij mij van Brussel naar Zottegem brengt en liefst op tijd. Maar o wee als mijn werkgever het in zijn hoofd krijgt om mijn loon te herbekijken of als hij durft meedelen dat de financiële crisis mij mijn job zou kunnen kosten. Dan zullen mijn medepassagiers op de trein het geweten hebben: ik leg het werk neer! Met MIJN sociale verworvenheden sol je niet. Het diepdroevige verhaal van ikke ikke ikke…
In de economische jungle is het ieder voor zich. En ‘iedervoor zich’ laat dat nu net hetgene zijn waar liberalen in uitblinken. De topman van de liberale mutualiteiten, Mr Messiaen, roept op tot kleine daden vanverzet tegen het spoorwegpersoneel. In de liberale verborgen agenda staat de uitholling van het stakingsrecht weer met stip op één. Dat de stakers niet over één nacht ijs gingen bij het beleggen van hun staking, vergeet mr Messiaen erbij te vertellen. Het is te gemakkelijk om woordvoerder te spelen van de verongelijkte reiziger. De spoorvakbonden worden herleid tot gijzelaars die er een waar genoegen in scheppen om reizigers te gijzelen. Van solidariteit met het treinpersoneel geen spoor. Dat uw en mijn sociale verworvenheden, het stakingsrecht op kop, door dergelijke ondoordachte uitspraken gegijzeld worden, zal liberalen worst wezen.
Een klein dankwoordje is hier op zijn plaats. Bedankt treinbestuurder, bedankt treinconducteur, bedankt personeel van het spoor! Bedankt om er 364 dagen op 365 voor te zorgen dat ik kan sporen van Zottegem naar Brussel en terug. Bijna altijd op tijd. Als jullie vinden dat jullie vandaag het werk moeten neerleggen omdat jullie zuurverdiende sociale verworvenheden op de helling staan, omdat jullie job dreigt verloren te gaan of omdat jullie werkgevers de noodkreet anders niet (willen) horen of niet in overweging nemen, dan steun ik jullie. Omdat staken voor iedereen een recht moet zijn. Leve het stakingsrecht!
Beste reiziger, excuses als je mijn pleidooi niet kan smaken en je je verongelijkt voelt. Ik zie het als mijn plicht als politicus om vandaag niet het gemakkelijkste spoor te kiezen en mijn principes niet opzij te zetten voor één dag ongemak. Het is te gemakkelijk om de stakers in een slecht daglicht te plaatsen en deze staking aan te grijpen om een sfeer van collectief ongenoegen en anti-syndicalisme te creëren. Zeker in tijden van economische crisis mogen we ons niet door plat populistische praat laten verleiden.
Bron: Website Kurt De Loor
donderdag 5 november 2009
SPOOR: WAT IS MINIMALE DIENSTVERLENING?
De commerciële media met de VRT in hun kielzorg roepen nog eens om een wet die een “minimale dienstverlening” oplegt bij spoorstakingen.
Yves Desmet in DM begrijpt niet waarom dat niet gebeurt.
Dus is de vraag: wat is minimale dienstverlening bij het spoor?
Antwoord: dat mijn trein rijdt, heen en terug. De rest heeft geen belang.
Eenvoudig toch? Die stomme vakbonden!
Lees de boodschap en verontschuldiging van ACOD secretaris Jos Digneffe aan de reizigers (die Yves Desmet waarschijnlijk niet gelezen heeft):
www.acod-spoor.be/index.php?option=com_content&view=article&id=317:bericht-aan-de-treinreiziger&catid=3:newsflash
Op 20/5/08 schreven we al op de site van Spa-Rood:
Het woord “minimale dienstverlening” is dezer dagen een toverwoord waarmee in de media het publiek wordt opgejut tegen stakende werknemers, alsof dit de belangen van de gebruikers zowel als van de stakers gelijktijdig zou kunnen waarborgen.
Minimale dienstverlening kennen we in de gezondheidszorg: de hospitalen draaien dan op nacht en weekend-dienst, waarbij ook de spoedafdelingen functioneel blijven, zoals georganiseerd of in overleg met de vakbonden. Stakingen door de syndikale kamers der geneesheren organiseerden geen minimale dienstverlening maar ze stuurden de patiënten naar de ziekenhuizen. Stakingen of betogingen van boerenorganisaties en van grote transportbedrijven hebben grote gevolgen omdat ze de wegen blokkeren; maar ik herinner mij geen regering of mediastorm die daar strenge maatregelen tegen durfde bepleitten – enkel destijds Generaal De Gaulle.
Is minimale dienstverlening bij de NMBS bespreekbaar? Ik dacht van wel, vermits er al gesproken is over mogelijke formules. Is daaruit niet gebleken, en opnieuw vandaag in mijn krant, dat de voorstanders geen konkrete voorstellen doen wat minimale dienstverlening bij het spoor praktisch zou kunnen inhouden? Ik vermoed dat ieder voor zich denkt: ikzelf, of mijn mensen, moeten de trein kunnen nemen en op tijd komen; al die andere mensen, die krijgen dan het “minimum”. Bedoelt men dat bijvoorbeeld 1/10 van de treinen zouden rijden, of alleen de piekuurtreinen, of alleen de IC of alleen de P treinen? Of misschien alleen de 1e klas-wagons ? Stelt men zich voor welke chaos en verpletterde reizigers dit zou veroorzaken – en uiteraard veel zwaardere klachten, en terecht.
Natuurlijk is een staking bij een zo universele dienst als het gemeenschappelijk vervoer een ongewenste en hoogste nadelige gebeurtenis. Maar waarom krijgen de stakers daarvan de schuld? Hebben de bedrijfsleiders van de NMBS al eens uitgelegd waarom ze wel hun eigen wedden kunnen verhogen maar niet voldoende kunnen tegemoet komen aan de duizenden die een ingewikkelde organisatie als het spoor elke dag draaiende houden – zij het niet steeds optimaal? Ook werknemers zijn vatbaar voor argumenten – maar het moeten er wel serieuze zijn. Dit geldt natuurlijk evengoed in de commerciële sector, waar de winsten blijven stijgen, maar de werkgelegenheid krimpt en de lonen de prijsstijgingen meestal niet kunnen volgen.
Misschien moeten de vele reizigers die opnieuw het slachtoffer zijn, denken aan de Europese verplichting om de oude NMBS in 3 afzonderlijke bedrijven te splitsen. Dat de dienstverlening en de stiptheid daar moesten onder leiden, is in een vrije markt en in de Europese regelgeving niet van primair belang: in de eerste plaats moet de vrije concurrentie gewaarborgd worden (zodat de infrastructuur ook door gelijk welk concurrerend, binnenlands en buitenlands bedrijf mag gebruikt worden). Zullen we die prioriteiten eens herdenken?
EDIT: opinie ACV
Donderdag rijden er geen treinen. Dat is niet leuk voor de reizigers. Maar door alle berichten over het leed van de pendelaar dreigt de boodschap van de stakers verloren te gaan. Luc Piens, algemeen sectorverantwoordelijke spoorwegen bij ACV-Transcom doet een poging uit te leggen waarover het gaat.
Waarom wordt er gestaakt?
"Er wordt gestaakt omdat de onderhandelingen met de werkgever tot helemaal niets leiden. We kunnen niet anders dan vaststellen dat er tijdens de verzoeningsvergadering geen nieuwe elementen werden aangebracht. Momenteel worden er 3400 arbeidsplaatsen op de helling gezet en we vrezen dat dit niet het einde is."
"Meer dan 40% van de omzet van B-Cargo heeft vandaag betrekking op de samengestelde treinen (verspreid vervoer). Het verspreid vervoer is een systeem waarbij wagons worden opgehaald bij verschillende bedrijven, die worden dan samengevoegd tot een trein. Zo worden die vervoerd en dan terug losgekoppeld op hun verschillende bestemmingen. Dit is natuurlijk een zeer arbeidsintensieve manier van werken."
"Voor deze activiteiten is er niet direct concurrentie. De andere operatoren willen enkel 'gesloten vervoer', dit zijn volle treinen die van en naar de grote fabrieken gaan. Dit is het meest winstgevend. Je heb er maar twee zaken bij nodig, een treinstel en een rijpad van Infrabel. We willen dit binnen de spoorwegen houden."
"Door een afsplitsing zal deze activiteit in de toekomst worden afgebouwd en dus gedoemd zijn om te verdwijnen. En wat krijgen we dan, duizenden vrachtwagens extra in het verkeer, en wie is daar mee gediend? Er is nu nog altijd geen uitsluitsel. Wordt dit afgestoten in een privé-filiaal, wordt het afgestoten in een filiaal binnen de publieke maatschappij, of wordt het gewoonweg afgestoten?"
Treft u door deze actie niet vooral de gewone reizigers?
"Vorig jaar is er een akkoord afgesloten met de maatschappij, een gentlemen's agreement. Daarin beloofde iedereen aan 'conflictbeheersing' te doen, met meer voorafgaand overleg. Maar over dat laatste gaat het nu net. In dit dossier lopen er al gesprekken sinds november vorig jaar. De maatschappij heeft zich nog steeds niet uitgesproken over de juridische vorm die het verspreid vervoer zal krijgen. Hoe worden wij nu verondersteld om te gaan onderhandelen? Over wat? We weten nog steeds niet in welk kader."
"We hebben ook al andere actiemiddelen gebruikt. Op 10 april hebben we een eerste keer gestaakt, in B-Cargo, om de reizigers niet te treffen. Op 2 oktober hebben we een alternatieve actie gedaan, we zijn met het gemeenschappelijk vakbondsfront naar de gebouwen van de NMBS gegaan, waar op dat moment de Raad van Bestuur vergaderde over dit thema. We hebben van ons laten horen en hebben ons standpunt daar nog eens uiteengezet."
"We hebben een ronduit ludieke actie gedaan. Toen de NMBS zijn nieuwe logo's en uniformen voorstelde, op een mooie feestje in het Paleis voor Schone Kunsten, stonden wij daar met een spandoek 'NMBS viert, Cargo failliet'. Dit is zeker niet onze eerste actie."
"Er is momenteel een grote tijdsdruk. Voor het einde van het jaar moet een herstructureringsplan binnen bij Europa. Er lopen al maanden 'gesprekken', maar daarin wordt eigenlijk niet verteld waar het nu werkelijk om draait. Ik zie ze binnenkort al afkomen, er is tijdsdruk, dit moet eind dit jaar binnen. Straks gaan ze ons gewoon dwingen om akkoord te gaan. Je moet er ook rekening mee houden dat deze manier van werken van de NMBS tekenend kan zijn voor de toekomst. Dit is blijkbaar hun manier van contact houden. Nu gaat het om 10% van het personeel, maar binnenkort komen er andere dossiers aan, zoals de liberalisering van het internationaal reizigersvervoer. Op welke wijze wil de NMBS dit gaan aanpakken?"
"Daarom dat we nu dus wel verplicht zijn om naar het ultieme wapen te grijpen. Met alle verontschuldigingen natuurlijk voor iedereen die onterecht getroffen wordt. "
Frank Roels
Yves Desmet in DM begrijpt niet waarom dat niet gebeurt.
Dus is de vraag: wat is minimale dienstverlening bij het spoor?
Antwoord: dat mijn trein rijdt, heen en terug. De rest heeft geen belang.
Eenvoudig toch? Die stomme vakbonden!
Lees de boodschap en verontschuldiging van ACOD secretaris Jos Digneffe aan de reizigers (die Yves Desmet waarschijnlijk niet gelezen heeft):
www.acod-spoor.be/index.php?option=com_content&view=article&id=317:bericht-aan-de-treinreiziger&catid=3:newsflash
Op 20/5/08 schreven we al op de site van Spa-Rood:
Het woord “minimale dienstverlening” is dezer dagen een toverwoord waarmee in de media het publiek wordt opgejut tegen stakende werknemers, alsof dit de belangen van de gebruikers zowel als van de stakers gelijktijdig zou kunnen waarborgen.
Minimale dienstverlening kennen we in de gezondheidszorg: de hospitalen draaien dan op nacht en weekend-dienst, waarbij ook de spoedafdelingen functioneel blijven, zoals georganiseerd of in overleg met de vakbonden. Stakingen door de syndikale kamers der geneesheren organiseerden geen minimale dienstverlening maar ze stuurden de patiënten naar de ziekenhuizen. Stakingen of betogingen van boerenorganisaties en van grote transportbedrijven hebben grote gevolgen omdat ze de wegen blokkeren; maar ik herinner mij geen regering of mediastorm die daar strenge maatregelen tegen durfde bepleitten – enkel destijds Generaal De Gaulle.
Is minimale dienstverlening bij de NMBS bespreekbaar? Ik dacht van wel, vermits er al gesproken is over mogelijke formules. Is daaruit niet gebleken, en opnieuw vandaag in mijn krant, dat de voorstanders geen konkrete voorstellen doen wat minimale dienstverlening bij het spoor praktisch zou kunnen inhouden? Ik vermoed dat ieder voor zich denkt: ikzelf, of mijn mensen, moeten de trein kunnen nemen en op tijd komen; al die andere mensen, die krijgen dan het “minimum”. Bedoelt men dat bijvoorbeeld 1/10 van de treinen zouden rijden, of alleen de piekuurtreinen, of alleen de IC of alleen de P treinen? Of misschien alleen de 1e klas-wagons ? Stelt men zich voor welke chaos en verpletterde reizigers dit zou veroorzaken – en uiteraard veel zwaardere klachten, en terecht.
Natuurlijk is een staking bij een zo universele dienst als het gemeenschappelijk vervoer een ongewenste en hoogste nadelige gebeurtenis. Maar waarom krijgen de stakers daarvan de schuld? Hebben de bedrijfsleiders van de NMBS al eens uitgelegd waarom ze wel hun eigen wedden kunnen verhogen maar niet voldoende kunnen tegemoet komen aan de duizenden die een ingewikkelde organisatie als het spoor elke dag draaiende houden – zij het niet steeds optimaal? Ook werknemers zijn vatbaar voor argumenten – maar het moeten er wel serieuze zijn. Dit geldt natuurlijk evengoed in de commerciële sector, waar de winsten blijven stijgen, maar de werkgelegenheid krimpt en de lonen de prijsstijgingen meestal niet kunnen volgen.
Misschien moeten de vele reizigers die opnieuw het slachtoffer zijn, denken aan de Europese verplichting om de oude NMBS in 3 afzonderlijke bedrijven te splitsen. Dat de dienstverlening en de stiptheid daar moesten onder leiden, is in een vrije markt en in de Europese regelgeving niet van primair belang: in de eerste plaats moet de vrije concurrentie gewaarborgd worden (zodat de infrastructuur ook door gelijk welk concurrerend, binnenlands en buitenlands bedrijf mag gebruikt worden). Zullen we die prioriteiten eens herdenken?
EDIT: opinie ACV
Donderdag rijden er geen treinen. Dat is niet leuk voor de reizigers. Maar door alle berichten over het leed van de pendelaar dreigt de boodschap van de stakers verloren te gaan. Luc Piens, algemeen sectorverantwoordelijke spoorwegen bij ACV-Transcom doet een poging uit te leggen waarover het gaat.
Waarom wordt er gestaakt?
"Er wordt gestaakt omdat de onderhandelingen met de werkgever tot helemaal niets leiden. We kunnen niet anders dan vaststellen dat er tijdens de verzoeningsvergadering geen nieuwe elementen werden aangebracht. Momenteel worden er 3400 arbeidsplaatsen op de helling gezet en we vrezen dat dit niet het einde is."
"Meer dan 40% van de omzet van B-Cargo heeft vandaag betrekking op de samengestelde treinen (verspreid vervoer). Het verspreid vervoer is een systeem waarbij wagons worden opgehaald bij verschillende bedrijven, die worden dan samengevoegd tot een trein. Zo worden die vervoerd en dan terug losgekoppeld op hun verschillende bestemmingen. Dit is natuurlijk een zeer arbeidsintensieve manier van werken."
"Voor deze activiteiten is er niet direct concurrentie. De andere operatoren willen enkel 'gesloten vervoer', dit zijn volle treinen die van en naar de grote fabrieken gaan. Dit is het meest winstgevend. Je heb er maar twee zaken bij nodig, een treinstel en een rijpad van Infrabel. We willen dit binnen de spoorwegen houden."
"Door een afsplitsing zal deze activiteit in de toekomst worden afgebouwd en dus gedoemd zijn om te verdwijnen. En wat krijgen we dan, duizenden vrachtwagens extra in het verkeer, en wie is daar mee gediend? Er is nu nog altijd geen uitsluitsel. Wordt dit afgestoten in een privé-filiaal, wordt het afgestoten in een filiaal binnen de publieke maatschappij, of wordt het gewoonweg afgestoten?"
Treft u door deze actie niet vooral de gewone reizigers?
"Vorig jaar is er een akkoord afgesloten met de maatschappij, een gentlemen's agreement. Daarin beloofde iedereen aan 'conflictbeheersing' te doen, met meer voorafgaand overleg. Maar over dat laatste gaat het nu net. In dit dossier lopen er al gesprekken sinds november vorig jaar. De maatschappij heeft zich nog steeds niet uitgesproken over de juridische vorm die het verspreid vervoer zal krijgen. Hoe worden wij nu verondersteld om te gaan onderhandelen? Over wat? We weten nog steeds niet in welk kader."
"We hebben ook al andere actiemiddelen gebruikt. Op 10 april hebben we een eerste keer gestaakt, in B-Cargo, om de reizigers niet te treffen. Op 2 oktober hebben we een alternatieve actie gedaan, we zijn met het gemeenschappelijk vakbondsfront naar de gebouwen van de NMBS gegaan, waar op dat moment de Raad van Bestuur vergaderde over dit thema. We hebben van ons laten horen en hebben ons standpunt daar nog eens uiteengezet."
"We hebben een ronduit ludieke actie gedaan. Toen de NMBS zijn nieuwe logo's en uniformen voorstelde, op een mooie feestje in het Paleis voor Schone Kunsten, stonden wij daar met een spandoek 'NMBS viert, Cargo failliet'. Dit is zeker niet onze eerste actie."
"Er is momenteel een grote tijdsdruk. Voor het einde van het jaar moet een herstructureringsplan binnen bij Europa. Er lopen al maanden 'gesprekken', maar daarin wordt eigenlijk niet verteld waar het nu werkelijk om draait. Ik zie ze binnenkort al afkomen, er is tijdsdruk, dit moet eind dit jaar binnen. Straks gaan ze ons gewoon dwingen om akkoord te gaan. Je moet er ook rekening mee houden dat deze manier van werken van de NMBS tekenend kan zijn voor de toekomst. Dit is blijkbaar hun manier van contact houden. Nu gaat het om 10% van het personeel, maar binnenkort komen er andere dossiers aan, zoals de liberalisering van het internationaal reizigersvervoer. Op welke wijze wil de NMBS dit gaan aanpakken?"
"Daarom dat we nu dus wel verplicht zijn om naar het ultieme wapen te grijpen. Met alle verontschuldigingen natuurlijk voor iedereen die onterecht getroffen wordt. "
Frank Roels
woensdag 4 november 2009
Een interessante activiteit
Donderdag 17 december 2009, om 19u30
Turbinezaal De Centrale
Kraankinderstraat 2, 9000 Gent
19u30: Inleiding (met powerpointpresentatie) door Prof. dr.MICHEL MAUS (Docent fiscaal recht VUB en UA - Advocaat Everest)
“Van zwart en grijs naar wit en groen: pleidooi voor een heroriëntering van de fiscaliteit.”
20u00: Panelgesprek: “Over bankgeheim, vermogenskadaster, vermogensbelasting, miljonairstaks, fiscale fraude…”
Met Rudy De Leeuw (nationaal voorzitter ABVV); Ann Van Laer (nationaal secretaris ACV); Jan Vercamst (nationaal voorzitter ACLVB); Dirk Van der Maelen (volksvertegenwoordiger SP.A); Meyrem Almaci (volksvertegenwoordiger Groen); Peter Mertens(voorzitter PVDA).
Moderator: Eric Goeman (woordvoerder Attac Vlaanderen, coördinator Financieel Actie Netwerk).
Gratis inkom.
Drankbar voorzien.
Met de steun van de Stad Gent.
Organisatie:
donderdag 22 oktober 2009
Solidariteitsverklaring met de Egyptische arbeiders
De staking van duizend arbeiders in het linnenbedrijf "Tanta" in Egypte is net de vijfde maand ingegaan. Deze staking begon op 31 mei 2009, toen de Saoedische zakenman "Abdellah Kaaki" een aantal agressieve maatregelen tegenover het personeel nam, zoals loonsvermindering, het schrappen van bonussen en beloningen en het ontslaan van 39 werknemers, waarvan 9 vakbondsleden. Niettegenstaande de rechtbank oordeelde dat ze opnieuw aangenomen moesten worden, weigert hij hen opnieuw aan het werk te stellen en profiteert hij van de lakse houding van de regering tegenover zakenlui. De Saoedische zakenman heeft de laatste maanden zelfs niet de moeite genomen om met de vertegenwoordigers van het Egyptische ministerie van Arbeid aan tafel te zitten en te onderhandelen.
De problemen van de arbeiders in het Egyptische linnenbedrijf "Tanta" zijn verergerd sinds de regering het bedrijf aan de Saoedische investeerder "Abdellah Saleh Kaaki" heeft verkocht. Deze verkoop maakte deel uit van het privatiseringsprogramma dat de Wereldbank Egypte heeft voorgeschreven. Het bedrijf werd voor slechts 20 miljoen dollar verkocht, in schijven over drie jaar, terwijl de werkelijke waarde zo'n 125 miljoen dollar bedraagt.
De arbeiders van het "Tanta" bedrijf hebben de volgende minimumeisen geformuleerd:
1. De terugkeer van alle werknemers die willekeurig werden ontslagen
2. Het optrekken van de maaltijdvergoeding van $9 naar $24 per maand, zoals vastgelegd in §2 van de Egyptische Arbeidswet (2003)
3. Het betalen van de achterstallige bonus van 7% sinds 2008
4. De verdeling van de maandelijkse aanmoedigingspremie volgens de sleutel van 2009 in plaats van 2003
Wij, leden van de Progressieve Jongerenvakbond in Egypte, roepen op tot solidariteit voor de "Tanta"-arbeiders, die reeds vijf maanden staken, opdat zij al hun legitieme rechten kunnen verkrijgen. We vragen u om solidariteitsberichten te sturen naar overheidsfunctionarissen in Egypte en Saoedi-Arabië; naar de Egyptische en Saoedische ambassades in uw land; en naar internationale organisaties die in arbeids- en vakbondskwesties geïnteresseerd zijn, om zo druk uit te oefenen en dit probleem op te lossen. Gelieve ons ook een kopij van uw schrijven door te sturen. Indien mogelijk zouden solidariteitsacties voor de Egyptische en Saoedische ambassades in uw land een grote steun voor de werknemers van het "Tanta" bedrijf betekenen.
Gelieve uw solidariteitsoproep naar volgende instanties te mailen:
- Arab Labor Organization: Fax: 00237484902, E-mail alo@alolabor.org Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- International Labor Organization Fax: +41.22.799.8533, e-mail cabinet@ilo.org Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- Mohamed Hosni Mubarak, President of Arab Republic of Egypt Fax: +2025757165
- D. Ahmed Nazif, Egyptian Prime Minister: Fax: (202) 7958016- 7356449
- D. Boutros Boutros-Ghali, Secretary-General of the National Council for Human Rights - Egypt Fax: 002025747497, E-mail Nchr@nchr.org.eg Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- Mr. Saud Al-Faisal, Saudi Foreign Minister Fax: 0096614030645
- D. Ghazi al-Qusaibi, Saudi Minister of Labor Fax:00966 (1) 4789175, e-mail info@mol.gov.sa Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
En stuur een kopij van uw solidariteitsoproep naar het volgende adres: chebelal@yahoo.com Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
Kameraadschappelijke groeten,
Progressieve Jongerenvakbond - Egypte
SP.a-Rood Oost-Vlaanderen verklaart zich solidair met de Egyptische arbeiders en roept op om aan onderstaande vraag gehoor te geven en dit bericht ook zo ruim mogelijk te verspreiden.
Ter info: de Progressieve Jongerenvakbond is de jongerenafdeling van de socialistische Tagammu-partij en heeft traditioneel sterke banden met de Egyptische arbeidersbeweging. Zij verzet zich tegen de privatiserings- en liberaliseringspolitiek van de regering en het gebrek aan politieke democratie en syndicale rechten.
De problemen van de arbeiders in het Egyptische linnenbedrijf "Tanta" zijn verergerd sinds de regering het bedrijf aan de Saoedische investeerder "Abdellah Saleh Kaaki" heeft verkocht. Deze verkoop maakte deel uit van het privatiseringsprogramma dat de Wereldbank Egypte heeft voorgeschreven. Het bedrijf werd voor slechts 20 miljoen dollar verkocht, in schijven over drie jaar, terwijl de werkelijke waarde zo'n 125 miljoen dollar bedraagt.
De arbeiders van het "Tanta" bedrijf hebben de volgende minimumeisen geformuleerd:
1. De terugkeer van alle werknemers die willekeurig werden ontslagen
2. Het optrekken van de maaltijdvergoeding van $9 naar $24 per maand, zoals vastgelegd in §2 van de Egyptische Arbeidswet (2003)
3. Het betalen van de achterstallige bonus van 7% sinds 2008
4. De verdeling van de maandelijkse aanmoedigingspremie volgens de sleutel van 2009 in plaats van 2003
Wij, leden van de Progressieve Jongerenvakbond in Egypte, roepen op tot solidariteit voor de "Tanta"-arbeiders, die reeds vijf maanden staken, opdat zij al hun legitieme rechten kunnen verkrijgen. We vragen u om solidariteitsberichten te sturen naar overheidsfunctionarissen in Egypte en Saoedi-Arabië; naar de Egyptische en Saoedische ambassades in uw land; en naar internationale organisaties die in arbeids- en vakbondskwesties geïnteresseerd zijn, om zo druk uit te oefenen en dit probleem op te lossen. Gelieve ons ook een kopij van uw schrijven door te sturen. Indien mogelijk zouden solidariteitsacties voor de Egyptische en Saoedische ambassades in uw land een grote steun voor de werknemers van het "Tanta" bedrijf betekenen.
Gelieve uw solidariteitsoproep naar volgende instanties te mailen:
- Arab Labor Organization: Fax: 00237484902, E-mail alo@alolabor.org Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- International Labor Organization Fax: +41.22.799.8533, e-mail cabinet@ilo.org Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- Mohamed Hosni Mubarak, President of Arab Republic of Egypt Fax: +2025757165
- D. Ahmed Nazif, Egyptian Prime Minister: Fax: (202) 7958016- 7356449
- D. Boutros Boutros-Ghali, Secretary-General of the National Council for Human Rights - Egypt Fax: 002025747497, E-mail Nchr@nchr.org.eg Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
- Mr. Saud Al-Faisal, Saudi Foreign Minister Fax: 0096614030645
- D. Ghazi al-Qusaibi, Saudi Minister of Labor Fax:00966 (1) 4789175, e-mail info@mol.gov.sa Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
En stuur een kopij van uw solidariteitsoproep naar het volgende adres: chebelal@yahoo.com Dit e-mailadres is beveiligd tegen spambots, u heeft JavaScript nodig om het te kunnen bekijken
Kameraadschappelijke groeten,
Progressieve Jongerenvakbond - Egypte
SP.a-Rood Oost-Vlaanderen verklaart zich solidair met de Egyptische arbeiders en roept op om aan onderstaande vraag gehoor te geven en dit bericht ook zo ruim mogelijk te verspreiden.
Ter info: de Progressieve Jongerenvakbond is de jongerenafdeling van de socialistische Tagammu-partij en heeft traditioneel sterke banden met de Egyptische arbeidersbeweging. Zij verzet zich tegen de privatiserings- en liberaliseringspolitiek van de regering en het gebrek aan politieke democratie en syndicale rechten.
Maandag 26/10: actie linkse studentenverenigingen tegen N-SA aan stadhuis Gent
Het Nieuw-Solidaristisch Alternatief (N-SA) vroeg afgelopen week per brief aan het Gentse stadsbestuur om een fakkeltocht te organiseren in Gent. Wij vragen burgemeester Daniël Termont om het N-SA geen toelating te geven voor deze activiteit. Het N-SA is immers openlijk racistisch, negationistisch en gekend voor haar uiterst gewelddadige manier van politiek actievoeren.
Het N-SA werd opgericht op 13 oktober 2007, als een koepelorganisatie van een aantal extreemrechtse en neonazistische splintergroeperingen. Op bijeenkomsten van het N-SA wordt openlijk racisme, Jodenhaat, haat tegenover holebi's, fascistische symboliek en neonazisme tentoon gespreid. Naar hun bijeenkomsten komen leden en sympathisanten van extreemrechtse groepen, zoals Blood and Honour, Bockenreyders, Bloed Bodem Eer en Trouw, NSV, Voorpost en Autonome Kameraden.
Recent was er op het Canvas programma Koppen een reportage over de N-SA. Ze kregen toestemming om op hun jeugdcongres te filmen. Op dit congres haalde de N-SA de Duitse nationaalsocialist Axel Reitz naar België. In eigen land werd Reitz al veroordeeld wegens Jodenhaat, wapenbezit en dragen van nazisymbolen, terwijl hij voor het N-SA een eregast was. In de recente Koppen-reportage over deze bijeenkomst schreeuwt hij de meer dan honderd aanhangers in de zaal toe: “We moeten strijden voor een Europa dat toebehoort aan het blanke ras”. In de line-up na de toespraken stond het Italiaanse Ultima Frontiera als headliner. Zij zijn Italianen die hun bewondering voor Mussolini niet wegsteken. Tijdens de reportage toont de zanger ons zijn swastika op de arm: “We zijn er trots op dat we fascist zijn.”
Het N-SA komt betogen “tegen links geweld”. Dit terwijl heel wat leden van deze verenging in het verleden meerdere malen veroordelingen opgelopen voor gewelddadige delicten en inbreuken op de racismewetgeving. Ze kiezen dit thema in werkelijkheid enkel om zich in te dekken voor het geweld dat zij zelf provoceren en meebrengen.
De organiserende verenigingen roepen daarom op voor een vreedzame protestactie aan de Gentse gemeenteraad om deze fascistische manifestatie te voorkomen. We willen de Gentse burgemeester Daniël Termont erop wijzen dat deze manifestatie een overtreding is op de wetgeving over racisme, discriminatie en negationisme. We willen hem erop wijzen dat we erg ongerust zijn over gewelddadige fascisten in onze stad en dat daar nu een eind aan moet komen.
Bron: website Vonk Marxistische Studenten (VMS)
Het N-SA werd opgericht op 13 oktober 2007, als een koepelorganisatie van een aantal extreemrechtse en neonazistische splintergroeperingen. Op bijeenkomsten van het N-SA wordt openlijk racisme, Jodenhaat, haat tegenover holebi's, fascistische symboliek en neonazisme tentoon gespreid. Naar hun bijeenkomsten komen leden en sympathisanten van extreemrechtse groepen, zoals Blood and Honour, Bockenreyders, Bloed Bodem Eer en Trouw, NSV, Voorpost en Autonome Kameraden.
Recent was er op het Canvas programma Koppen een reportage over de N-SA. Ze kregen toestemming om op hun jeugdcongres te filmen. Op dit congres haalde de N-SA de Duitse nationaalsocialist Axel Reitz naar België. In eigen land werd Reitz al veroordeeld wegens Jodenhaat, wapenbezit en dragen van nazisymbolen, terwijl hij voor het N-SA een eregast was. In de recente Koppen-reportage over deze bijeenkomst schreeuwt hij de meer dan honderd aanhangers in de zaal toe: “We moeten strijden voor een Europa dat toebehoort aan het blanke ras”. In de line-up na de toespraken stond het Italiaanse Ultima Frontiera als headliner. Zij zijn Italianen die hun bewondering voor Mussolini niet wegsteken. Tijdens de reportage toont de zanger ons zijn swastika op de arm: “We zijn er trots op dat we fascist zijn.”
Het N-SA komt betogen “tegen links geweld”. Dit terwijl heel wat leden van deze verenging in het verleden meerdere malen veroordelingen opgelopen voor gewelddadige delicten en inbreuken op de racismewetgeving. Ze kiezen dit thema in werkelijkheid enkel om zich in te dekken voor het geweld dat zij zelf provoceren en meebrengen.
De organiserende verenigingen roepen daarom op voor een vreedzame protestactie aan de Gentse gemeenteraad om deze fascistische manifestatie te voorkomen. We willen de Gentse burgemeester Daniël Termont erop wijzen dat deze manifestatie een overtreding is op de wetgeving over racisme, discriminatie en negationisme. We willen hem erop wijzen dat we erg ongerust zijn over gewelddadige fascisten in onze stad en dat daar nu een eind aan moet komen.
Bron: website Vonk Marxistische Studenten (VMS)
maandag 19 oktober 2009
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen
De volgende vergadering van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen gaat door op dinsdag 20 oktober om 20u in het vertrouwde café De Nieuwe Sportclub in Gent (Kortrijksesteenweg 102).
Op de agenda staan onder meer de volgende punten:
- bespreking van het Visie '09 congres en de partij-interne situatie
- bespreking van het referendum rond de Lange Wapper in Antwerpen
- evaluatie van het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
- organisatie van de volgende debatavond
- bespreking van het geplande bezoek met SP.a-Rood aan Luik
Jullie worden hier allen verwacht!
Op de agenda staan onder meer de volgende punten:
- bespreking van het Visie '09 congres en de partij-interne situatie
- bespreking van het referendum rond de Lange Wapper in Antwerpen
- evaluatie van het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
- organisatie van de volgende debatavond
- bespreking van het geplande bezoek met SP.a-Rood aan Luik
Jullie worden hier allen verwacht!
Verslag van het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
De kameraden maken de brug … (of tunnel?)
Op maandagavond om 20u was het dan eindelijk zover. In café De Nieuwe Sportclub in Gent organiseerden SP.a-Rood Oost-Vlaanderen en de Gentse wijkafdeling SP.a Rood Station een debat tussen Daniël Termont, Gents burgemeester en belangrijk mandataris van de SP.a, en Erik De Bruyn, voorman van de beweging SP.a-rood, die de SP.a een linksere en meer democratische koers wil doen varen.
Dit debat, met als thema “Een socialistisch beleid in tijden van economische crisis” had de bedoeling om een open discussie op gang te brengen tussen de militanten van SP.a-Rood en de andere partijleden en -mandatarissen. Daniël Termont was, als openlijk voorstander van de discussie met SP.a-Rood, de geschikte persoon om zich mee in dit initiatief te engageren.
Enkele dagen voor het debat was de crisis in de partij opnieuw volop losgebarsten, toen enkele mails uitlekten die het weinig democratische proces illustreren hoe ministerposten worden verdeeld en hoe verkozen mandatarissen worden bespeeld. Deze gebeurtenis dreigde even roet in het eten te gooien toen werd voorgesteld om ook dit belangrijke actuele punt ter discussie op de agenda te plaatsen, en ook de pers hierbij uit te nodigen. Dit probleem werd echter opgelost door de pers vooralsnog niet uit te nodigen, en het heikele punt formeel van de agenda te houden.
Op het debat waren ruim 80 aanwezigen. Café De Nieuwe Sportclub, een traditionele socialistische vergaderplaats, zat dan ook overvol. Op dit vlak was de avond dus al zeker een succes te noemen.
Er was voorzien om het debat op te bouwen rond een vijftal onderwerpen, maar de moderator van dienst, de heer Jacques Vandersichel, paste deze indeling heel flexibel toe, en zette zo zijn eigen stempel op de gelegenheid.
Uit het debat kwam naar voor dat Daniël Termont en Erik De Bruyn het op heel wat vlakken met elkaar eens zijn, maar dat ze ook vaak verschillen in de strategische keuzes die zij maken en de wijze waarop zij hun ideeën in de praktijk willen brengen.
Een eerste opvallende uitspraak van de burgemeester, was dat hij er geen enkel probleem mee heeft om zichzelf een marxist te noemen. Hij verwees naar zijn jonge jaren bij de jongsocialisten, waar hij in de gelegenheid was om kennis te maken met het marxistische gedachtegoed.
Ook de keuze vóór de solidariteit, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, was een punt van eensgezindheid tussen beide sprekers. Zo stelde Daniël Termont voor om de winsten af te toppen en dit bedrag in een solidariteitsfonds te stoppen waarmee de armoede kan worden weggewerkt. Ook vond hij het een schande dat er zoveel geld werd gegeven aan de banken, zonder dat daar ook maar enige voorwaarden tegenover werden gesteld. Helaas weigerde hij deze gedachte door te trekken naar de volledige nationalisatie van deze instellingen, zoals dat bij Erik wel het geval is. Toch moest ook hij toegeven dat het recente voorstel van John Crombez om een volkslening aan te gaan, kenmerken vertoont die in de richting gaan van een staatsbank, ook al zijn er nog aanzienlijke tekortkomingen in dit opzicht. Erik vraagt zich af waarom we dan niet meteen voor het volledige alternatief gaan, dus een echte staatsbank onder democratische controle.
In het verlengde van deze discussie bekritiseerde burgmeester Termont de rol die de politiek, waaronder ook de SP.a, had gespeeld bij de privatisering van vele openbare instellingen, zoals de ASLK of het Gemeentekrediet.
Naast de ideologische standpunten, waarop beide sprekers grotendeels overeen kwamen, waren er echter ook enkele botsingen, waarvan de nasleep van de voorzittersverkiezingen het scherpst tot uiting kwam.
Daniël Termont verwijt Erik De Bruyn dat hij zich bij de voorzittersverkiezingen niet tegelijk kandidaat heeft gesteld voor het partijbureau, alwaar hij ook zijn stem had kunnen laten horen binnen de partij. Daniël beschuldigt Erik ervan bewust aan de zijlijn te willen blijven staan, en enkel kritiek te willen leveren op de partij via de media. Hoewel Erik duidelijk maakte dat hij dit als een afbreuk zou hebben gezien aan zijn kandidatuur voor het voorzitterschap, vond hij dit geen bevredigend antwoord. De opmerking van Erik dat het partijbureau in de praktijk ook niet geschikt is voor leden die daarnaast nog een gewone job uitoefenen, kon bij hem echter wel op een stilzwijgende bevestiging rekenen.
Naast dit politiek-strategische twistpunt, trad nog een ander verschil aan het licht, ditmaal toch ook op ideologisch vlak. Burgemeester Termont is van mening dat een groot deel van de mensen tot de middenklasse is gaan behoren. Hoewel de SP.a zeker ook deze middenklasse moet aanspreken, wil hij dat de partij zich vooral bekommert om de verbetering van het lot van het beduidend kleinere armste deel van de bevolking. Erik repliceerde hierop door te wijzen op het niet-wetenschappelijke karakter van een dergelijke opdeling in midden- en lagere klasse. Alle personen die in (het grootste deel van) hun levensonderhoud voorzien door middel van het loon uit hun arbeid, behoren tot dezelfde klasse, ongeacht de hoogte van dit loon. De SP.a moet haar doelpubliek dus niet kunstmatig opsplitsen, maar moet zich tot de volledige loontrekkende klasse richten.
Na ongeveer een uur werd ook de gelegenheid gegeven aan de talrijke aanwezigen om hun vragen op de sprekers af te vuren. Als eerste kwam een vraag naar meer democratie in de partijstructuren. De manier waarop mensen in de afdelingen worden betrokken, en al dan niet een stem krijgen op de congressen, zorgt ervoor dat bijna niemand van SP.a-Rood zijn of haar mening via de gewone partijkanalen kan uiten. Burgemeester Termont beaamt dat er op nationaal niveau en ook elders nog heel wat problemen zijn op dit vlak.
Een andere aanwezige gaat hier verder op in en vraagt Daniël Termont of hij, als lid van het partijbureau, bereid is om op dat niveau het voorstel te doen om de congressen op een meer democratische manier te organiseren. Zo zouden de afdelingen voldoende op voorhand de voorbereidende teksten moeten krijgen, en zouden ze deze moeten kunnen bespreken en amenderen. Tevens wordt gevraagd, indien het partijbureau hem niet zou volgen, en SP.a-Rood dan een campagne zou voeren rond dit punt, of Termont deze campagne dan openlijk zou steunen. Op beide vragen antwoordt Daniël Termont kort en duidelijk “Ja!”
Dit positieve antwoord vormt meteen het einde van een succesvol debat, waarmee de eerste stap voor een toenadering werd gezet. Deze zal hopelijk massaal navolging kennen bij de andere mandatarissen van de socialistische partij.
Op maandagavond om 20u was het dan eindelijk zover. In café De Nieuwe Sportclub in Gent organiseerden SP.a-Rood Oost-Vlaanderen en de Gentse wijkafdeling SP.a Rood Station een debat tussen Daniël Termont, Gents burgemeester en belangrijk mandataris van de SP.a, en Erik De Bruyn, voorman van de beweging SP.a-rood, die de SP.a een linksere en meer democratische koers wil doen varen.
Dit debat, met als thema “Een socialistisch beleid in tijden van economische crisis” had de bedoeling om een open discussie op gang te brengen tussen de militanten van SP.a-Rood en de andere partijleden en -mandatarissen. Daniël Termont was, als openlijk voorstander van de discussie met SP.a-Rood, de geschikte persoon om zich mee in dit initiatief te engageren.
Enkele dagen voor het debat was de crisis in de partij opnieuw volop losgebarsten, toen enkele mails uitlekten die het weinig democratische proces illustreren hoe ministerposten worden verdeeld en hoe verkozen mandatarissen worden bespeeld. Deze gebeurtenis dreigde even roet in het eten te gooien toen werd voorgesteld om ook dit belangrijke actuele punt ter discussie op de agenda te plaatsen, en ook de pers hierbij uit te nodigen. Dit probleem werd echter opgelost door de pers vooralsnog niet uit te nodigen, en het heikele punt formeel van de agenda te houden.
Op het debat waren ruim 80 aanwezigen. Café De Nieuwe Sportclub, een traditionele socialistische vergaderplaats, zat dan ook overvol. Op dit vlak was de avond dus al zeker een succes te noemen.
Er was voorzien om het debat op te bouwen rond een vijftal onderwerpen, maar de moderator van dienst, de heer Jacques Vandersichel, paste deze indeling heel flexibel toe, en zette zo zijn eigen stempel op de gelegenheid.
Uit het debat kwam naar voor dat Daniël Termont en Erik De Bruyn het op heel wat vlakken met elkaar eens zijn, maar dat ze ook vaak verschillen in de strategische keuzes die zij maken en de wijze waarop zij hun ideeën in de praktijk willen brengen.
Een eerste opvallende uitspraak van de burgemeester, was dat hij er geen enkel probleem mee heeft om zichzelf een marxist te noemen. Hij verwees naar zijn jonge jaren bij de jongsocialisten, waar hij in de gelegenheid was om kennis te maken met het marxistische gedachtegoed.
Ook de keuze vóór de solidariteit, waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, was een punt van eensgezindheid tussen beide sprekers. Zo stelde Daniël Termont voor om de winsten af te toppen en dit bedrag in een solidariteitsfonds te stoppen waarmee de armoede kan worden weggewerkt. Ook vond hij het een schande dat er zoveel geld werd gegeven aan de banken, zonder dat daar ook maar enige voorwaarden tegenover werden gesteld. Helaas weigerde hij deze gedachte door te trekken naar de volledige nationalisatie van deze instellingen, zoals dat bij Erik wel het geval is. Toch moest ook hij toegeven dat het recente voorstel van John Crombez om een volkslening aan te gaan, kenmerken vertoont die in de richting gaan van een staatsbank, ook al zijn er nog aanzienlijke tekortkomingen in dit opzicht. Erik vraagt zich af waarom we dan niet meteen voor het volledige alternatief gaan, dus een echte staatsbank onder democratische controle.
In het verlengde van deze discussie bekritiseerde burgmeester Termont de rol die de politiek, waaronder ook de SP.a, had gespeeld bij de privatisering van vele openbare instellingen, zoals de ASLK of het Gemeentekrediet.
Naast de ideologische standpunten, waarop beide sprekers grotendeels overeen kwamen, waren er echter ook enkele botsingen, waarvan de nasleep van de voorzittersverkiezingen het scherpst tot uiting kwam.
Daniël Termont verwijt Erik De Bruyn dat hij zich bij de voorzittersverkiezingen niet tegelijk kandidaat heeft gesteld voor het partijbureau, alwaar hij ook zijn stem had kunnen laten horen binnen de partij. Daniël beschuldigt Erik ervan bewust aan de zijlijn te willen blijven staan, en enkel kritiek te willen leveren op de partij via de media. Hoewel Erik duidelijk maakte dat hij dit als een afbreuk zou hebben gezien aan zijn kandidatuur voor het voorzitterschap, vond hij dit geen bevredigend antwoord. De opmerking van Erik dat het partijbureau in de praktijk ook niet geschikt is voor leden die daarnaast nog een gewone job uitoefenen, kon bij hem echter wel op een stilzwijgende bevestiging rekenen.
Naast dit politiek-strategische twistpunt, trad nog een ander verschil aan het licht, ditmaal toch ook op ideologisch vlak. Burgemeester Termont is van mening dat een groot deel van de mensen tot de middenklasse is gaan behoren. Hoewel de SP.a zeker ook deze middenklasse moet aanspreken, wil hij dat de partij zich vooral bekommert om de verbetering van het lot van het beduidend kleinere armste deel van de bevolking. Erik repliceerde hierop door te wijzen op het niet-wetenschappelijke karakter van een dergelijke opdeling in midden- en lagere klasse. Alle personen die in (het grootste deel van) hun levensonderhoud voorzien door middel van het loon uit hun arbeid, behoren tot dezelfde klasse, ongeacht de hoogte van dit loon. De SP.a moet haar doelpubliek dus niet kunstmatig opsplitsen, maar moet zich tot de volledige loontrekkende klasse richten.
Na ongeveer een uur werd ook de gelegenheid gegeven aan de talrijke aanwezigen om hun vragen op de sprekers af te vuren. Als eerste kwam een vraag naar meer democratie in de partijstructuren. De manier waarop mensen in de afdelingen worden betrokken, en al dan niet een stem krijgen op de congressen, zorgt ervoor dat bijna niemand van SP.a-Rood zijn of haar mening via de gewone partijkanalen kan uiten. Burgemeester Termont beaamt dat er op nationaal niveau en ook elders nog heel wat problemen zijn op dit vlak.
Een andere aanwezige gaat hier verder op in en vraagt Daniël Termont of hij, als lid van het partijbureau, bereid is om op dat niveau het voorstel te doen om de congressen op een meer democratische manier te organiseren. Zo zouden de afdelingen voldoende op voorhand de voorbereidende teksten moeten krijgen, en zouden ze deze moeten kunnen bespreken en amenderen. Tevens wordt gevraagd, indien het partijbureau hem niet zou volgen, en SP.a-Rood dan een campagne zou voeren rond dit punt, of Termont deze campagne dan openlijk zou steunen. Op beide vragen antwoordt Daniël Termont kort en duidelijk “Ja!”
Dit positieve antwoord vormt meteen het einde van een succesvol debat, waarmee de eerste stap voor een toenadering werd gezet. Deze zal hopelijk massaal navolging kennen bij de andere mandatarissen van de socialistische partij.
dinsdag 13 oktober 2009
Afspraken en herinneringen congres Visie '09
Hieronder volgen enkele praktische afspraken en herinneringen voor wie naar het Visie '09 congres komt op zaterdag 17 en / of zondag 18 oktober.
Vooreerst: de partijtop heeft zopas een actualiteitsdebat over de partijwerking toegevoegd aan de agenda op zaterdagmorgen om 9u30. De toegang is beperkt tot SP.a-leden met partijkaart. Vergeet deze zaterdag dus zeker niet mee te nemen! Verder wordt ook gevraagd dat men zich zou inschrijven voor dit debat, per mail aan Sandra.Mortier@s-p-a.be . Gelieve dit zeker te doen, zodat er geen verwarring is over wie wel of niet aan dit debat mag deelnemen!
Praktisch: er wordt afgesproken om 7u45 aan het station Gent Sint-Pieters. We nemen de trein (richting Genk) van 7u57 tot in Brussel-Noord. Daar nemen we om 8u49 de trein (richting Louvain La Neuve Univ) tot in Etterbeek. Om 9u03 komen we aan in Etterbeek. De campus van de VUB is op wandelafstand van het station. Daar spreken we af om 9u15 met andere SP.a-Rood militanten en -sympathisanten. Het congres zelf begint om 9u30.
Vooreerst: de partijtop heeft zopas een actualiteitsdebat over de partijwerking toegevoegd aan de agenda op zaterdagmorgen om 9u30. De toegang is beperkt tot SP.a-leden met partijkaart. Vergeet deze zaterdag dus zeker niet mee te nemen! Verder wordt ook gevraagd dat men zich zou inschrijven voor dit debat, per mail aan Sandra.Mortier@s-p-a.be . Gelieve dit zeker te doen, zodat er geen verwarring is over wie wel of niet aan dit debat mag deelnemen!
Praktisch: er wordt afgesproken om 7u45 aan het station Gent Sint-Pieters. We nemen de trein (richting Genk) van 7u57 tot in Brussel-Noord. Daar nemen we om 8u49 de trein (richting Louvain La Neuve Univ) tot in Etterbeek. Om 9u03 komen we aan in Etterbeek. De campus van de VUB is op wandelafstand van het station. Daar spreken we af om 9u15 met andere SP.a-Rood militanten en -sympathisanten. Het congres zelf begint om 9u30.
vrijdag 9 oktober 2009
Persbericht SP.a-Rood
Bij deze het persbericht van SP.a-Rood, dat licht afwijkt van de tekst van Erik:
SP.a-Rood trekt aan de noodrem
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd worden, de lijstsamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pre-geselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering...
Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Vandaag kan de neergang van de SP.a enkel de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde versterken. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden, samengesteld uit betrouwbare en onbevlekte leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig!
De voorstellen van SP.a-Rood met betrekking tot partijdemocratie moeten eindelijk gehoord worden: intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta! In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intriges en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Geen besparingen op sociale uitgaven! Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en zou de SP.a de actie van de vakbonden voor 200% moeten steunen.
Voor meer informatie :
Erik De Bruyn
0475/65 40 73
SP.a-Rood trekt aan de noodrem
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd worden, de lijstsamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pre-geselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering...
Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Vandaag kan de neergang van de SP.a enkel de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde versterken. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden, samengesteld uit betrouwbare en onbevlekte leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig!
De voorstellen van SP.a-Rood met betrekking tot partijdemocratie moeten eindelijk gehoord worden: intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta! In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intriges en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Geen besparingen op sociale uitgaven! Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en zou de SP.a de actie van de vakbonden voor 200% moeten steunen.
Voor meer informatie :
Erik De Bruyn
0475/65 40 73
SP.a-Rood trekt aan de noodrem
(geschreven door Erik De Bruyn)
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd werden, de lijstensamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pregeselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering... Dit alles versterkt de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde. Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden samengesteld uit onbevlekte en betrouwbare leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig
De voorstellen van SP.a Rood met betrekking tot partijdemocratie, moeten eindelijk gehoord worden : intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta!
In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intrige en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en de uitbouw van een buitenparlementaire oppositie samen met de vakbonden.
(bron: http://www.bloggen.be/derodevoorzitter/)
De publicatie van intern mailverkeer bevestigt hetgeen SP.a-Rood sinds enige tijd aanklaagt: de SP.a wordt gegijzeld door een machtsgeile kliek die geen enkel respect toont voor de partijleden en alle verkozenen onderwerpt of uitschakelt. Uit de mails blijkt hoe dit gezelschap – buiten de partij-instanties – afspreekt hoe ze het best zaken kunnen verzwijgen voor de partijleden en het congres, met welke verhaaltjes ze hun schatplichtigen te vriend kunnen houden, hoe ze de postjes best kunnen verdelen en tegenstrevers uitschakelen. Dit alles bouwt verder op een aanpak waarbij sinds enige tijd congressen geregisseerd werden, de lijstensamenstelling van bovenaf wordt opgelegd en een regeringsdeelname door een pregeselecteerd publiek wordt “goedgekeurd”. En dan zwijgen we nog over de episode van de naamsverandering... Dit alles versterkt de vlaams-nationalistische en liberale rechterzijde. Op deze weg rijdt de SP.a zichzelf de afgrond in. Dit mag niet gebeuren. Daarom trekt SP.a-Rood aan de noodrem.
1. Weg met die kliek!
SP.a Rood roept leden en afdelingen op om een buitengewoon congres samen te roepen waarbij een nieuwe en collegiale leiding kan gevormd worden samengesteld uit onbevlekte en betrouwbare leden en mandatarissen.
2. Een democratische revolutie is nodig
De voorstellen van SP.a Rood met betrekking tot partijdemocratie, moeten eindelijk gehoord worden : intern pluralisme, democratische lijstvorming, transparantie en controle op de mandatarissen.
3. Volledige openheid over Agusta!
In een socialistische partij is geen plaats voor geheimen, corruptie, intrige en wapentrafikanten. Daarom moet onmiddellijk een commissie van partijleden, met daarin een vertegenwoordiging van SP.a Rood, een onderzoek instellen, deze zaak ophelderen en vervolgens rechtstreeks rapporteren aan het Nationaal Congres.
4. Een socialistisch programma!
Geconfronteerd met de crisis van het kapitalisme is er nood aan een strijdbaar socialistisch programma en de uitbouw van een buitenparlementaire oppositie samen met de vakbonden.
(bron: http://www.bloggen.be/derodevoorzitter/)
maandag 28 september 2009
Vergadering SP.a-Rood Oost-Vlaanderen
Op dinsdag 29 september vindt de volgende vergadering plaats van SP.a-Rood Oost-Vlaanderen, om 20u in café De Nieuwe Sportclub (Kortrijksesteenweg 102, Gent).
De volgende punten staan op de agenda:
- inleiding over het forum rond armoede, door Alain S
- bespreking van de stand van zaken rond het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
- bespreking samenwerking met de wijkafdeling Rood Station
- voorstelling blog SP.a-Rood Gent
- ...
Extra agendapunten kunnen worden doorgestuurd, of op de vergadering zelf worden aangebracht.
De volgende punten staan op de agenda:
- inleiding over het forum rond armoede, door Alain S
- bespreking van de stand van zaken rond het debat tussen Daniël Termont en Erik De Bruyn
- bespreking samenwerking met de wijkafdeling Rood Station
- voorstelling blog SP.a-Rood Gent
- ...
Extra agendapunten kunnen worden doorgestuurd, of op de vergadering zelf worden aangebracht.
zondag 27 september 2009
Provinciale Voorronde Visie '09
Zaterdag 3 oktober vindt de Provinciale Voorronde van Visie '09 plaats in Ons Huis (ABVV-gebouw) op de Vrijdagsmarkt te Gent. De start is voorzien om 10u, het einde om 12u30. Er wordt een receptie voorzien op het einde.
Het is belangrijk om aanwezig te zijn en mee te kunnen debatteren. Alleen zo kunnen we een sterke linkse stem laten horen!
Inschrijven kan hier.
Hopelijk tot dan!
Het is belangrijk om aanwezig te zijn en mee te kunnen debatteren. Alleen zo kunnen we een sterke linkse stem laten horen!
Inschrijven kan hier.
Hopelijk tot dan!
maandag 14 september 2009
Antwerpen is Ademloos
Een bericht van het actiecomité Ademloos, dat in Antwerpen strijdt tegen de Lange Wapper-brug. Ook de mensen van SP.A Rood zijn betrokken in deze democratische strijd en vanuit Oost-Vlaanderen betuigen we dan ook onze solidariteit.
Allerbeste mensen,
Ademloos en Straten Generaal hebben zich weer in het parlement "gevochten", aanstaande dinsdag , 15/9 om 14 uur.
Allerbeste mensen,
Ademloos en Straten Generaal hebben zich weer in het parlement "gevochten", aanstaande dinsdag , 15/9 om 14 uur.
Inleidend word ik hierover geïnterviewd in de Humo die op die dag uitkomt. Dat wordt dit weekend dus keihard werken.
Maar dit wordt tevens de basis voor een presentatie aan alle nieuwsgierige Antwerpenaren die eindelijk wel eens uit eerste hand willen horen wat Ademloos ( Dr. Guido Verbeke en Wim van Hees) en Straten Generaal (Manu Claeys en Peter Verheaeghe) te zeggen hebben exact op één maand van de volksraadpleging.
Maar dit wordt tevens de basis voor een presentatie aan alle nieuwsgierige Antwerpenaren die eindelijk wel eens uit eerste hand willen horen wat Ademloos ( Dr. Guido Verbeke en Wim van Hees) en Straten Generaal (Manu Claeys en Peter Verheaeghe) te zeggen hebben exact op één maand van de volksraadpleging.
Om 14 uur geven we een eerste info-sessie, toegesneden op de schooljeugd, jongeren en hun jonge grootouders, waarbij ook het "podiumbeest" Vitalski voor zijn geheel eigen accenten zal zorgen en Stef Camiel Carlens zijn grote kwaliteiten als troubadour zal etaleren.
Alle gelegenheid tot vragen uit de zaal.
Om 20 uur volgt een nieuwe info-sessie voor een breder publiek. Hierbij zullen Prof. Benoit Nemery (KUL) en Prof. Dirk Avonts speciaal de medische aspecten naar voren brengen, naast de presentatie van Manu en Peter over de ARUP studie en de pijnpunten van het BAM tracé.
Wim van Hees legt uit waarom er absoluut maar één vraag gesteld mocht worden aan de Antwerpenaar, op "dictaat" van Brussel.
Artistieke omlijsting: Pieter Embrechts: muziek en film, Anne Provoost en Kristien Hemmerechts: het woord in al zijn kracht.
Alle vragen mogen opnieuw gesteld worden natuurlijk.14 uur http://www.desingel.be/productionDetailView.orb?pr_id=8899
20 uur http://www.desingel.be/productionDetailView.orb?pr_id=8975
N.B. die zaal moet weer vol. Breng mensen mee, opdat iedereen over de juiste informatie beschikt.
donderdag 10 september 2009
Links
Bezoek zeker eens de websites in onze 'Linkse links'-sectie. Interessante websites met informatie voor elk wat wils!
woensdag 9 september 2009
12/10: Debat "Een socialistisch beleid in tijden van Crisis."
SP.a-Rood Oost-Vlaanderen organiseert een debat tussen Daniël Termont, SP.a-mandataris en burgemeester van Gent, en Erik De Bruyn, woordvoerder van SP.a-Rood.
Dit is de eerste maal dat er een echte openbare politieke discussie zal plaatsvinden tussen een belangrijke mandataris van de SP.a en Erik, voorman van SP.a-Rood. Het belang hiervan mag niet worden onderschat. Burgemeester Termont doorbreekt op deze manier het hardnekkige stilzwijgen dat de partijtop gedurende lange tijd rond SP.a-Rood heeft bewaard. Hij blijft hiermee ook consequent vasthouden aan zijn oproep om het debat binnen de partij te durven aangaan, wat lovenswaardig is.
Afspraak dus op 12 oktober om 20u in Café De Nieuwe Sportclub, Kortrijksesteenweg 102, 9000 Gent.
Het café ligt langs tramlijn 1, op 10 minuten wandelen van het station Gent-Sint-Pieters.
Dit is de eerste maal dat er een echte openbare politieke discussie zal plaatsvinden tussen een belangrijke mandataris van de SP.a en Erik, voorman van SP.a-Rood. Het belang hiervan mag niet worden onderschat. Burgemeester Termont doorbreekt op deze manier het hardnekkige stilzwijgen dat de partijtop gedurende lange tijd rond SP.a-Rood heeft bewaard. Hij blijft hiermee ook consequent vasthouden aan zijn oproep om het debat binnen de partij te durven aangaan, wat lovenswaardig is.
Afspraak dus op 12 oktober om 20u in Café De Nieuwe Sportclub, Kortrijksesteenweg 102, 9000 Gent.
Het café ligt langs tramlijn 1, op 10 minuten wandelen van het station Gent-Sint-Pieters.
Rudi Thomaes en ondernemers verdrinken
Rudi Thomaes, CEO van VBO, schrijft in DM “Ondernemers staat water aan de lippen” (DM 28/8). Daarom vraagt hij een “eenmalige fiscale aftrek”.
Wat bedoelt Thomaes met “water aan de lippen” ? En waarom moet de belastingsbetaler de bedrijfsrekeningen ondersteunen?
Wanneer we in de financiële pers de winstcijfers bekijken van het eerste halfjaar 2009, zien we het volgende1:
GazdeFrance-Suez (inbegrepen Electrabel): 3,3 miljard
ABInBev: 1,134 miljard over 1 kwartaal
Fortisholding: 886 miljoen
KBC: 409 miljoen over 2e kwartaal
Dexia: 283 miljoen over 2e kwartaal
UCB: 550 miljoen (jaarvooruitzicht)
Sofina: 139,5 miljoen
Ackermans-vanHaaren: 50,3 miljoen
Fluxys: 60 miljoen
Elia: 42,2 miljoen
Exmar 35,7 miljoen
Sipef: 27,1 miljoen
Euronav: 27 miljoen
Lotus Bakeries 12,2 miljoen
Hamon: 9,7 miljoen
Recticel: 8,4 miljoen
Banimmo: 8,3 miljoen
Spadel: 7,5 miljoen
Atenor 7,24 miljoen
Duvel: 6,8 miljoen
Resilux: 6,2 miljoen
Econocom: 6,1 miljoen
Ter Beke: 4,42 miljoen
Miko: 4,2 miljoen
Sabca: 3,43 miljoen
IBA: 3,2 miljoen
Zetes: 3 miljoen
IBt 2,88 miljoen
Fountain: 0,914 miljoen
Sioen: 0,9 miljoen
Tansics: 80% minder winst, nl 631000 €.
Samenvattend berekent DeTijd over de Belgische beursgenoteerde bedrijven dat ze gemiddeld 8% minder omzet hebben van over 2008, 1% minder inkomsten, maar de nettowinst evolueert daar niet steeds parallel mee (die stijgt vaak dankzij kostenbesparingen zoals schrappen van banen). Enkele opvallende uitzonderingen zijn Delhaize (omzet +14%), Telenet (omzet +17%) en Van de Velde (+ 8%).
Enkele buitenlandse winstcijfers over 2009:
E.ON 1,85 miljard
Pernod Ricard 945 miljoen
Vivendi 818 miljoen over 2e kwartaal
Heinz: 212,6 miljoen
Ahold: 195 miljoen
Burger King: 59 miljoen $ over 2e kwartaal
ASR Nederland (ex-Fortis): 77 miljoen
Natuurlijk zijn er ook verliezen. Dan loont het de moeite te kijken naar de cijfers in 2008; soms was daar flinke winst. Ook hebben bedrijven soms belangrijke reserves in cash.
Toyota: 1e kwartaal verlies 568 miljoen; maar wel 21 miljard op de bank.
Bertelsmann: 333 miljoen verlies; in 2008 was er 372 winst.
Tessenderlo Chemie: 100 miljoen verlies; in 2008 107,7 (of 140,5?) winst. Afboeking op de kleinere voorraden vertegenwoordigt min 15,3 miljoen.
Sonoca: verlies 20 miljoen (halfjaar); reeds 55 miljoen kapitaalinjectie van Waals gewest, nu collectieve ontslagen ook in de buitenlandse filialen. In 2008 verlies van 326 miljoen ondanks een productiestijging. Toch kreeg Sonaca een deel van het Airbusorder van 800 miljoen (over 8 jaar). Sonaca sloot ook een contract met Bombardier voor 19,6 miljoen, en met Embraer voor 80 miljoen (over 10-15 jaar). Maar ook: het leverde in 2008 aan Airbus honderden verkeerd geverfde vleugelonderdelen: verlies 3 miljoen.
Floridienne: 0,4 miljoen verlies; in 2008 5,5 winst.
Trombogenics: 4,7 miljoen verlies; in 2008 18 winst. Er is ook 52,6 cash.
Pinguin: 3,1 miljoen verlies; in 2008 1,1 miljoen winst. Bovendien “in groenten is 1e jaarhelft traditioneel zwak”.
Sommige kleine bedrijven die vooral aan research en development doen, boeken verlies dit jaar, maar ook in 2008. Ze hebben nog flinke cashreserves, en investeren soms meer dan hun verliescijfer:
Ablynx: verlies 10,4 miljoen, 20 miljoen R&D, cash 102 miljoen; in 2008 7,5 verlies.
Galapagos: 7,3 verlies; cash 20 miljoen; in 2008 9,4 verlies.
Oncomehtylone: 6,3 verlies; cash 23,7; in 2008 5,7 verlies.
United Anodisers (COIL): 0,7 verlies in 1e kwartaal; in 2008 0,4 verlies; maar toch bonus voor topman.
Wat staat er dan aan de lippen van de ondernemers?
Dat de winst niet hoog genoeg is. Soms is ze gestegen sedert vorig jaar, en dat midden in een crisis – maar dat is nog niet genoeg voor Rudi Thomaes. Is er nog schaamte?
De financiële pers biedt zeker geen weerwerk. DeTijd publiceerde een grafiek waar enkel de procentuele groei van omzet en winst worden uitgezet; hoeveel euro winst er gemaakt werd moeten we niet weten (http://www.tijd.be/dossier/h12009/.
Er is een dagelijkse stemmingmakerij; bijvoorbeeld titelt DeTijd “Spadel kopje onder”, terwijl de nettowinst gedaald is met 2,1%...
Zullen we dan met zijn allen de staatskas nog eens plunderen, om de winst omhoog te trekken – na de miljarden cadeaus aan de banken, en de reeds tienduizenden tijdelijk en volle nieuwe werklozen die samen zorgen voor de honderden miljoenen winst?
Ja, het is een visie op de maatschappij en op de mensen. Maar gaan die mensen zich laten doen, dat is de vraag. Als repliek zouden we beter voorstellen dat in deze crisistijd winsten voor 100 % belast worden (tenzij ze ingezet worden voor het behoud van banen). Dat zou meer dan 3,5 miljard opleveren, over een half jaar, Electrabel niet meegerekend.
Of nog een ander voorstel: waarom zouden de leden van het VBO niet onder elkaar winst en verlies uitwisselen, de sterke bedrijven helpen de zwakke, dat zou nog eens solidariteit zijn!
Frank Roels, Gent.
1 Bronnen: DeTijd, DeMorgen.
dinsdag 8 september 2009
Welkom op de SP.A Rood-Gent blog!
Welkom kameraden,
Jullie zijn terechtgekomen op de weblog van de Gentse/Oost-Vlaamse afdeling van SP.A Rood, de linkerzijde van de SP.A. Wij zijn een verzameling van dieprode socialisten en militanten die ijveren voor een linksere koers van onze partij. Bekend is onze nationale woordvoerder Erik De Bruyn, die 34 procent van de stemmen haalde bij de laatste voorzittersverkiezingen en meer dan 8000 stemmen bij de regionale verkiezingen. Maar ook in Gent en omstreken zijn er interessante en oprechte socialistische figuren te vinden. Kom gerust eens langs op een van onze open provinciale vergaderingen!
Op deze weblog kunnen jullie al het nieuws over de beweging, onze standpunten en activiteiten terugvinden.
We hopen jullie dikwijls te mogen ontvangen!
Jullie zijn terechtgekomen op de weblog van de Gentse/Oost-Vlaamse afdeling van SP.A Rood, de linkerzijde van de SP.A. Wij zijn een verzameling van dieprode socialisten en militanten die ijveren voor een linksere koers van onze partij. Bekend is onze nationale woordvoerder Erik De Bruyn, die 34 procent van de stemmen haalde bij de laatste voorzittersverkiezingen en meer dan 8000 stemmen bij de regionale verkiezingen. Maar ook in Gent en omstreken zijn er interessante en oprechte socialistische figuren te vinden. Kom gerust eens langs op een van onze open provinciale vergaderingen!
Op deze weblog kunnen jullie al het nieuws over de beweging, onze standpunten en activiteiten terugvinden.
We hopen jullie dikwijls te mogen ontvangen!
Abonneren op:
Posts (Atom)
